|
Για μια περίοδο 40 ετών, ο Μωυσής ζούσε ως απλός ποιμένας, έχοντας πάψει να πιστεύει ότι αυτός θα μπορούσε να ηγηθεί στην απελευθέρωση του λαού του από τον καταπιεστικό αιγυπτιακό ζυγό. Κάποια μέρα, όμως, βρέθηκε με τα ποίμνιά του Ιοθόρ σε ένα σημείο κοντά στο [[Όρος Χωρήβ]]. Εκεί, ο Θεός<ref>Το εδ. 2 αναφέρεται στον «αγγελιαφόρο του [[Τετραγράμματο|ΓΧΒΧ]] ([[Γιαχβέ]] ή [[Ιεχωβά]], στην ελληνική)» σύμφωνα με τη μετάφραση του [[Έβερετ Φοξ]], ''Τα Πέντε Βιβλία του Μωυσή''. Και υποσημειώνει: «Παραδοσιακά αποδίδεται «[[άγγελος]]» αλλά η ελληνική λέξη σημαίνει «αγγελιαφόρος». Στη Γένεση, ο Θεός εμφανίζεται με μορφή που έμοιαζε με άνθρωπο (παράβαλε [[s:Γένεσις#18|Γένεση κεφ. 18]]), και ο όρος «αγγελιαφόρος» υποδηλώνει μια απροσδιόριστη φανέρωση του Θεού, η οποία επιδέχεται διάφορες ερμηνείες».</ref> έκανε την παρουσία του αισθητή ενώπιον του Μωυσή μέσα σε μια φλεγόμενη βάτο και τον πρόσταξε: "Βγάλε το λαό μου, τους γιους του Ισραήλ, από την Αίγυπτο". Αλλά η απάντηση του Μωυσή έκανε φανερό ότι επρόκειτο πλέον για έναν άνθρωπο διστακτικό, επιφυλακτικό και αβέβαιο για τον εαυτό του. «Ποιος είμαι εγώ», ικετεύει, «που θα πάω στον Φαραώ και θα βγάλω τους γιους του Ισραήλ από την Αίγυπτο;» ([[s:Έξοδος#3|εδ. 10, 11]]) Μάλιστα αποκαλύπτει ένα προσωπικό του ελάττωμα: «Είμαι βραδύγλωσσος, [[Τραυλισμός|τραυλίζω]]». ([[s:Έξοδος#4|Έξοδος 4:10]]) Φαίνεται πως τα 40 χρόνια της ποιμενικής ζωής ταπείνωσαν και ωρίμασαν τον Μωυσή. Αργότερα, οι Γραφές κατέγραψαν σχετικά με τον Μωυσή ότι «ήταν πολύ πιο πράος από όλους τους ανθρώπους που υπήρχαν πάνω στην επιφάνεια της γης». ([[s:Αριθμοί#12|Αριθμοί 12:3]])
Ο Θεός τον ενίσχυσε για να αναλάβει την ηγεσία ώστε να καθοδηγήσει το λαό Ισραήλ από τη δουλεία της Αιγύπτου στηνστη [[Υποσχεμένη Γη|Υπεσχημένη Γητης Επαγγελίας]] της [[Χαναάν]]. «Εγώ θα είμαι μαζί σου», του είπε<ref>Ο Μωυσής ρωτάει τον Θεό: «Καλά, εγώ θα πάω στους Ισραηλίτες και θα τους πω, "ο Θεός των προγόνων σας με έστειλε σε εσάς". Αυτοί όμως θα με ρωτήσουν "ποιο είναι το όνομά του;" Τι θα τους πω;» ([[s:Έξοδος#3|εδ. 13]]) Ο Θεός απάντησε: «<span lang="grc" dir="ltr">Ἐγώ εἰµι ὁ ὤν</span>» (''[[Μετάφραση των Εβδομήκοντα|Ο']]''), «ΕΧΓΙΕΧ ΑΣΕΡ ΕΧΓΙΕΧ/Θα είμαι-εκεί με οποιονδήποτε τρόπο Θα είμαι-εκεί» (''Μετάφραση Φοξ''), «Εγώ είμαι εκείνος που είμαι» (''[[ΜΠΚ]]''), ή «ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΩ» (''[[ΜΝΚ]]''). Το ''Σχολιολόγιο της Βίβλου του Ερμηνευτή'' αναφέρει: «Ο Μωυσής δεν πρόβλεπε ότι θα τον ρωτούσαν "Ποιο είναι το όνομα αυτής της θεότητας;" Μάλλον, φοβόταν ότι αν θα τους ανακοίνωνε ότι ο Θεός των πατέρων τους, των πατριαρχών, τον είχε αποστείλει, θα τον ρωτούσαν απερίφραστα: "Ποιο είναι το όνομά του;" Το ζήτημα που αφορούσε η ερώτησή τους δεν ήταν το ίδιο με το ερώτημα "Ποιος είναι αυτός ο Θεός;" Αυτή η ερώτηση θα μπορούσε να πάρει την απάντηση: "Ονομάζεται [[Γιαχβέ]]". Αλλά σύμφωνα με την επιχειρηματολογία του Μπιούμπερ (σ. 48-55), ο εβραϊκός όρος ''μαχ'' ("Τι;") διερευνάει την σημασία, τον χαρακτήρα, την ποιότητα και την ερμηνεία αυτού του ονόματος. Συνεπώς, όπως υπονοείται, το όνομα του Γιαχβέ (=ΚΥΡΙΟΣ <nowiki>[</nowiki>στην ''Νέα Διεθνή Μετάφραση''<nowiki>]</nowiki>) ήταν ήδη γνωστό στον Μωυσή και στον Ισραήλ (το βιβλίο της Γένεσης παρέχει άφθονες αποδείξεις που υποστηρίζουν ότι ήδη γινόταν χρήση του ονόματος Γιαχβέ στους πατριαρχικούς χρόνους)· αυτό που χρειαζόταν να μάθουν ήταν "Τι σημαίνει αυτό το όνομα ή τι υποδηλώνει στις περιστάσεις αυτές που βρισκόμαστε τώρα;"»</ref>. ([[s:Έξοδος#3|εδ. 12]]) Ο Θεός τον διόρισε προφήτη και εκπρόσωπό Του και του παρείχε τη δύναμη<ref>Είναι η πρώτη φορά που αναφέρεται στις Άγιες Γραφές ότι ένας άνθρωπος λαβαίνει δύναμη για να εκτελέσει θαύματα.</ref> να εκτελέσει τρία θαύματα που θα αποτελούσαν σημεία, ή διαπιστευτήρια, για την προέλευση του διορισμού του. ([[s:Έξοδος#4|Έξοδος 4:1-9]]) Ο Θεός τού λέει ότι ο αδελφός του, ο [[Ααρών]], "θα ήταν στόμα για εκείνον" και θα μιλούσε αντ' αυτού. ([[s:Έξοδος#4|εδ. 14-17]])
=== Αντιμετώπιση του Φαραώ και απελευθέρωση από την Αίγυπτο ===
|
