Αρχαία ελληνική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 213.7.126.33 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό CubicStar Ετικέτα: Επαναφορά |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 82:
Οι [[αττικιστές]], όπως ονομάστηκαν αυτοί οι συγγραφείς, με την αδιάλλακτη εναντίωσή τους στη ζωντανή, προφορική γλώσσα και την προσκόλλησή τους στη μίμηση της γραφής του 5ου π.Χ. αιώνα, επηρέασαν τους λόγιους όχι μόνο των πρώτων χριστιανικών αιώνων, αλλά και τον Βυζαντίου, με αποτέλεσμα να προκληθεί έτσι ο [[Γλωσσικό ζήτημα|γλωσσικός διχασμός]], που σημάδεψε την ελληνική παιδεία ως τις μέρες μας.
==Κείμενα δείγματα==
Η αρχή της [[Ιλιάδα|Ιλιάδος]] του [[Όμηρος|Ομήρου]] αποτελεί παράδειγμα της Αρχαϊκής περιόδου της αρχαίας ελληνικής εποχής (βλ. [[Ομηρική διάλεκτος]] για περισσότερες λεπτομέρειες):
<poem style="margin-left: 2em">{{lang|grc|Μῆνιν ἄειδε, θεά, Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
οὐλομένην, ἣ μυρί’ Ἀχαιοῖς ἄλγε’ ἔθηκε,
πολλὰς δ’ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν
ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν
οἰωνοῖσί τε πᾶσι· Διὸς δ’ ἐτελείετο βουλή·
ἐξ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε
Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ δῖος Ἀχιλλεύς.}}</poem>
Η αρχή της [[Απολογία Σωκράτους (Πλάτων)|Απολογίας]] από τον [[Πλάτων]]α αποτελεί παράδειγμα της [[Αττική διάλεκτος|Αττικής διαλέκτου]] από την κλασική περίοδο της αρχαίας ελληνικής:
:{{lang|grc|Ὅτι μὲν ὑμεῖς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πεπόνθατε ὑπὸ τῶν ἐμῶν κατηγόρων, οὐκ οἶδα· ἐγὼ δ' οὖν καὶ αὐτὸς ὑπ' αὐτῶν ὀλίγου ἐμαυτοῦ ἐπελαθόμην, οὕτω πιθανῶς ἔλεγον. Καίτοι ἀληθές γε ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐδὲν εἰρήκασιν.}}
Χρησιμοποιόντας το [[Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο|ΔΦΑ]]:
:{{IPA|[hóti men hyːmêːs {{!}} ɔ̂ː ándres atʰɛːnaî̯i̯oi {{!}} pepóntʰate {{!}} hypo tɔ̂ːn emɔ̂ːŋ katɛːɡórɔːn {{!}} oːk oî̯da ‖ éɡɔː dûːŋ kai̯ au̯tos {{!}} hyp au̯tɔ̂ːn olíɡoː emau̯tûː {{!}} epelatʰómɛːn {{!}} hǔːtɔː pitʰanɔ̂ːs éleɡon ‖ kaí̯toi̯ alɛːtʰéz ɡe {{!}} hɔːs épos eːpêːn {{!}} oːden eːrɛ̌ːkaːsin ‖]}}
Απόδοση στα νέα ελληνικά:
:Πώς μεν εσείς, ω άνδρες Αθηναίοι, έχετε δοκιμαστεί υπό τους κατηγόρους μου, δεν ξέρω· εγώ δε λίγο έλειψε να ξεχάσω κι ο ίδιος ποιός είμαι. Τόσο πειστικά μιλούσαν. Κι όμως αληθές για να το πω έτσι δεν είπαν τίποτα.
== Βιβλιογραφία ==
| |||