Ενδοτράχυνση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες}}Η '''ενδοτράχυνση''' ή '''εργοσκλήρυνση''' είναι μέθοδος αύξησης της αντοχής και της σκληρότητας ενός μεταλλικού υλικού ([[μέταλλο|μετάλλου]] ή [[κράμα|κράματος]]) με παραμόρφωση πέρα από το [[όριο διαρροής]]. Η ενδοτράχυνση έχει ιδιαίτερη σημασία στην [[μεταλλοτεχνία]] του [[χάλυβας|χάλυβα]], όταν το [[μέταλλο]] αυτό υποβληθεί σε ψυχρή κατεργασία, δηλ. σε πλαστική παραμόρφωση υπό θερμοκρασία χαμηλότερη από το μισό της θερμοκρασίας τήξης.
[[Εικόνα:Work-hardening-CuNi9Sn2.svg|220px|right|thumb|Η επίδραση της ενδοτράχυνσης με ψυχρή έλαση στην αντοχή και την ολκιμότητα κράματος [[χαλκονικέλιο|χαλκονικελίου]] CuNi9Sn2. CW: ποσοστό μείωσης της διατομής με ψυχρή έλαση· σ<sub>y</sub>: συμβατικό όριο διαρροής για μόνιμη παραμόρφωση 0,2%· σ<sub>u</sub>: όριο θραύσης· A: μέγιστη επιμήκυνση πριν την θραύση.]]
Η '''ενδοτράχυνση''' ή '''εργοσκλήρυνση''' είναι μέθοδος αύξησης της αντοχής και της σκληρότητας ενός μεταλλικού υλικού ([[μέταλλο|μετάλλου]] ή [[κράμα|κράματος]]) με παραμόρφωση πέρα από το [[όριο διαρροής]]. Η ενδοτράχυνση έχει ιδιαίτερη σημασία στην [[μεταλλοτεχνία]] του [[χάλυβας|χάλυβα]], όταν το [[μέταλλο]] αυτό υποβληθεί σε ψυχρή κατεργασία, δηλ. σε πλαστική παραμόρφωση υπό θερμοκρασία χαμηλότερη από το μισό της θερμοκρασίας τήξης.
 
Η παραμόρφωση πέρα από το [[όριο διαρροής]] οδηγεί σε δραματική αύξηση της πυκνότητας των διαταραχών &mdash; γραμμικών και διεπιφανειακών &mdash; στο εσωτερικό των κρυστάλλων του υλικού. Για παράδειγμα, σε ένα [[ανόπτηση|ανοπτημένο]] μεταλλικό υλικό, η πυκνότητα διαταραχών είναι της τάξης των 10<sup>10</sup>/m<sup>2</sup>, ενώ σε ένα υλικό που έχει πάθει ψυχρή ολκή ή έλαση, η πυκνότητα διαταραχών είναι της τάξης των 10<sup>15</sup>/m<sup>2</sup>. Καθώς μεγαλώνει η παραμόρφωση του υλικού, οι διαταραχές μετακινούνται (ολισθαίνουν), τέμνονται, αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και συσσωρεύονται σε ορισμένα σημεία, με αποτέλεσμα να εμποδίζει η μία την κίνηση της άλλης. Με την αύξηση της πυκνότητας των ατελειών, την αλλαγή της κατανομής τους και την παρεμπόδιση της κίνησής τους, το υλικό χάνει την ολκιμότητά του και γίνεται πιο σκληρό.