Ποτέ την Κυριακή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Υπάρχουν τρεις άνθρωποι που, παράλληλα, θέλουν να σταματήσουν την Ίλια από την πορνεία. Ένας άντρας που την αγαπά, ο Όμερ και ο μαστροπός του λιμανιού ο οποίος εξαιτίας της χάνει κέρδη. Τελικά, ο μαστροπός χρηματοδοτεί τον Όμερ στον σκοπό του να την κάνει "καθώς πρέπει". Έτσι, ο Όμερ της μαθαίνει έναν "πνευματικό" τρόπο ζωής, πέρα από τις φυσικές απολαύσεις και της διδάσκει φιλοσοφία, μουσική, γεωγραφία. Με τις αρχές της λογικής τηςτής διορθώνει τηςτις λάθος ερμηνείες που δίνει στην πλοκή των αρχαίων τραγωδιών, στις οποίες η Ίλια αλλάζει την εξέλιξη και τους δίνει ευχάριστο τέλος.

Η Ίλια θεωρεί ότι ξαναγεννήθηκε και χαίρεται με τη νέα της ζωή, μέχρι που μαθαίνει ποιος δίνει τα χρήματα για την εκπαίδευσή της. Εξαγριώνεται και μαζί με τις πόρνες-θύματα του μαστροπού κάνει μια "επανάσταση" ενάντια του. Απορρίπτει και τον Όμερ από τη ζωή της. Παρόλα αυτά, ξεφεύγει από την πορνεία και ξεκινά μόνιμη σχέση (ίσως γάμο - δεν αναφέρεται στην ταινία -) με τον άντρα που την αγαπά, δείχνοντας ότι μόνο η αγάπη μπορεί να αλλάξει έναν άνθρωπο.

* [[Μελίνα Μερκούρη]] - Ίλια

* [[Ζυλ Ντασέν]] - Homer Thrace / Σκηνοθεσία/-Σενάριο

* [[Γιώργος Φούντας]] - Tonio

* [[Τίτος Βανδής]] - Γιώργος

* [[Μήτσος Λυγίζος]] - Καπετάνιος

* [[Δέσπω Διαμαντίδου]] - Δέσπω

* [[Δήμος Σταρένιος]] - αντιπρόσωπος του Προστάτηπροστάτη

* [[Δημήτρης Παπαμιχαήλ]] - Ναύτης

* [[Αλέξης Σολωμός]] - Ο προστάτης, ο άνθρωπος χωρίς πρόσωπο

* [[Θανάσης Βέγγος]] - Θανάσης

* [[Φαίδων Γεωργίτσης]] - Ναύτης

* [[Νίκος Φέρμας]] - Σερβιτόρος

Ο [[Ζυλ ΝτασσένΝτασέν]] είναι σκηνοθέτης που είχε εκδιωχθεί από τον Μακαρθισμό λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων. Σαν μαθητής του [[Άλφρεντ Χίτσκοκ|Χίτσκοκ]] δεν παραλείπει ποτέ να φτιάχνει μία ενδιαφέρουσα με ανατροπές πλοκή αλλά και σαν αριστερός δεν παραλείπει ποτέ να περνά τα πολιτικά του μηνύματα μέσα από τις ταινίες του. Η συγκεκριμένη ταινία όσο εύπεπτη και αν φαίνεται ουσιαστικά παρουσιάζει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, την οποία συμβολίζει η χαρούμενη πόρνη Ίλια, να την θέλουν πάντα μνηστήρες φαινομενικά αγαθοί και καλοπροαίρετοι ώστε να την διαμορφώσουν όπως αυτοί επιθυμούν κρύβοντας πάντα άλλα, πιο "ανεξιχνίαστα" κριτήρια.

Η επιτυχία της ταινίας στις ΗΠΑ ήταν αρκετά μεγάλη, γεγονός που οδήγησε τον Ζυλ ΝτασσένΝτασέν και την Μελίνα Μερκούρη στην απόφαση να παρουσιάσουν μια θεατρική διασκευή - μιούζικαλ του "Ποτέ την Κυριακή" στο Μπρόντγουεϊ, στο θέατρο Μαρκ Χέλιντζερ, την περίοδο 1967-1968. Η σκηνοθεσία και διασκευή της παράστασης είναι του Ζυλ ΝτασσένΝτασέν. Η μουσική είναι του Μάνου Χατζιδάκι. Το μιούζικαλ ήταν υποψήφιο για 6 βραβεία Τόνι<ref>{{Cite web|url = http://www.ibdb.com/production.php?id=3075|title = Ilya Darling - IBDB|date = |accessdate = |website = |publisher = |last = |first = }}</ref>.

Στο Φεστιβάλ των [[Κάννες|Καννών]] το 1960, το ''«Ποτέ την Κυριακή»'' ήταν υποψήφιο για τον [[Χρυσός Φοίνικας|Χρυσό Φοίνικα]] αλλά τελικά κέρδισε μόνο το βραβείο πρώτου Γυναικείου Ρόλου που απονεμήθηκε στην [[Μελίνα Μερκούρη]], η οποία μοιράστηκε το βραβείο με τη [[Ζαν Μορό]] πρωταγωνίστρια της ταινίας ''«Μοντεράτο Καντάμπιλε»''. Περισσότερο και από το βραβείο ερμηνείας της Μελίνας Μερκούρη για την Ίλια, εκείνο που πέρασε στην ιστορία του [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών|13ου Φεστιβάλ των Καννών]] ήταν το γλέντι που ακολούθησε. Πολλά θρυλούνται για εκείνη τη βραδιά και άλλα τόσα μετέφεραν οι δημοσιογράφοι της εποχής: τον Ντασέν να χορεύει [[χασάπικο]] πάνω σε τραπέζι, τον [[Γιώργος Φούντας|Γιώργο Φούντα]] να μαθαίνει [[ζεϊμπέκικο]] στη Χάγια Χαραρίτ, τη Μπέτσι Μπλερ να ακολουθεί στο [[Τσα τσα τσα (χορός)|τσα-τσα]] τοτον [[Μάνος Χατζιδάκις|Μάνο Χατζιδάκι]] και τον Ζορζ Σιμενόν να βγάζει την πίπα και να φωνάζει "κούκλα να ζήσεις" στη Μελίνα Μερκούρη<ref>''Κάννες-Μελίνα Μερκούρη'', Ιστορικό Λεύκωμα 1960, Καθημερινή (1997)</ref>.

Το 1961, η ταινία ήταν υποψήφια για 5 [[Όσκαρ]], μεταξύ των οποίων για τον [[Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου|Πρώτο Γυναικείο Ρόλο]] για τη [[Μελίνα Μερκούρη]] (βραβείο το οποίο έχασε από την [[Ελίζαμπεθ Τέιλορ]] που κέρδισε για την ταινία ''[[Ζήσαμε στην Αμαρτία]] (BUtterfieldButterfield 8, 1960)''), για τα ενδύματα για την [[Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ]] αλλά και σεναρίου και σκηνοθεσίας για τον [[Ζυλ Ντασέν]]. Κέρδισε [[Όσκαρ]] όμως μόνο για την μουσική του [[Μάνος Χατζιδάκις|Μάνου Χατζιδάκι]] για το τραγούδι "[[Τα Παιδιά του Πειραιά]]"<ref name="Awards for Ποτέ την Κυριακή">{{cite web | url=http://www.imdb.com/title/tt0054198/awards | title=Awards for Ποτέ την Κυριακή | accessdate=10 Ιουνίου 2011 | work=[[IMDb]]}}</ref> , τραγούδι με τις περισσότερες διασκευές σε όλο τον κόσμο και ένα από τα πιο διάσημα τραγούδια από τοντου παγκόσμιοπαγκόσμιου κινηματογράφοκινηματογράφου. "[[Τα Παιδιά του Πειραιά]]" ήταν το πρώτο τραγούδι σε άλλη γλώσσα πλην της αγγλικής που έλαβε τη συγκεκριμένη διάκριση.<ref name="And the Oscar goes to">{{cite web | url=http://www.e-orfeas.gr/singing/musichistory/3109-and-the-oscar-goes-to.html | title=And the Oscar goes to… | accessdate=10 Ioυνίου 2011 | author=Δώρα Παπαδοπούλου | date=25 Φεβρουαρίου 2011 | publisher=e-orfeas.gr}}</ref>

| Βραβείο Α' Γυναικείου Ρόλου || [[Μελίνα Μερκούρη]] || νίκη