Ντέιβιντ Χιουμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 7049284 από τον Υπάρχω (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 15:
| υπογραφή =
}}
O '''Ντέιβιντ Χιουμ''' (''David Hume'') (26 Απριλίου/[[7 Μαΐου]] [[1711]][[25 Αυγούστου]] [[1776]]) ήταν [[Σκωτία|Σκωτσέζος]] [[ιστορία|ιστορικός]] και [[φιλοσοφία|φιλόσοφος]], που επηρέασε την ανάπτυξη δύο σχολών φιλοσοφίας, του [[σκεπτικισμός|σκεπτικισμού]] και του [[εμπειρισμός|εμπειρισμού]].
 
Γεννημένος στο [[Εδιμβούργο]] στις [[7 Μαΐου]] [[1711]], ο Χιουμ μορφώθηκε κατ' οίκον και στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, στο οποίο εγγράφηκε σε ηλικία 12 ετών. Η υγεία του ήταν κακή και, αφού εργάστηκε για λίγο σε έναν εμπορικό οίκο στο [[Μπρίστολ]], πήγε να ζήσει στη [[Γαλλία]].
 
== Η ζωή και το έργο του ==
Από το [[1734]] έως το [[1737]], ο Χιουμ ασχολήθηκε έντονα με τα προβλήματα της θεωρητικής φιλοσοφίας και στην περίοδο αυτή έγραψε το σημαντικότερο φιλοσοφικό του έργο, ''[[Πραγματεία για την Ανθρώπινη Φύση]]'' (3 τόμοι, 1739-40), που ενσωματώνει την ουσία της σκέψης του. Παρά τη σημασία του, το έργο αυτό αγνοήθηκε από το κοινό πιθανώς λόγω του δυσνόητου ύφους του. Τα μεταγενέστερα πάντως έργα του Χιουμ γράφτηκαν στις ευκολότερες μορφές του δοκιμίου ή του διαλόγου, που ήταν δημοφιλείς εκείνο τον καιρό.
 
Μετά την έκδοση της Πραγματείας, ο Χιουμ επέστρεψε στα οικογενειακά του κτήματα στο Μπεργουικσάιρ. Εκεί έστρεψε την προσοχή του στα προβλήματα ηθικής και πολιτικής οικονομίας και έγραψε τα ''Ηθικά και Πολιτικά Δοκίμια'' (2 τόμοι, [[1741]]-[[1742|42]]), τα οποία γνώρισαν άμεση επιτυχία. Απέτυχε όμως να εξασφαλίσει θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, ίσως επειδή ακόμα και στην αρχή της καριέρας του θεωρείτο θρησκευτικά σκεπτικιστής. Ο Χιουμ διαδοχικά έγινε δάσκαλος του παράφρονα μαρκησίου του Ανναντέιλ και νομικός σύμβουλος στη βρετανική στρατιωτική εκστρατεία στη Γαλλία. Το έργο του ''Φιλοσοφικά Δοκίμια για την Ανθρώπινη Αντίληψη'' (αργότερα μετονομάστηκε ''Έρευνα για την Ανθρώπινη Αντίληψη'') δημοσιεύτηκε το [[1748]]. Το βιβλίο αυτό είναι ίσως το πιο γνωστό έργο του και αποτελεί ουσιαστικά μια συμπύκνωση της Πραγματείας.