Λουί Βιέρν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Βιέρν έζησε μια ζωή, σωματικά και συναισθηματικά, πολύ δύσκολη, με σοβαρές πνευματικές δοκιμασίες που αντικατοπτρίζονται σε μεγάλο μέρος της μουσικής του (π.χ. στο έργο ''Κακή Διάθεση και Θλίψη'', για σοπράνο και πιάνο/ορχήστρα, 1916). Η ασθένειά του δεν τον καθιστούσε εντελώς τυφλό, αλλά ήταν αυτό που θα ονομαζόταν σήμερα "νομικά" τυφλός. Νωρίς στην καριέρα του, συνέθετε σε υπερμέγεθες χαρτί, για να βλέπει καλύτερα, χρησιμοποιώντας ένα "μεγάλο μολύβι", όπως περιγράφει ο μαθητής και φίλος του, Μ. Ντιπρέ (Marcel Dupré). Αργότερα, καθώς η ήδη περιορισμένη του όραση συνέχισε να μειώνεται περαιτέρω, κατέφυγε στη μέθοδο [[Κώδικας Μπράιγ|Μπράιγ]] για να παράξειπαραγάγει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του. Είχε επηρεαστεί βαθύτατα από τον χωρισμό με τη σύζυγό του, ενώ έχασε τόσο τον αδελφό του, Ρενέ, όσο και τον γιο του, Ζακ, στα πεδία μάχης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αν και κρατούσε μια από τις πιο διάσημες θέσεις οργανίστα στη Γαλλία, στην Παναγία των Παρισίων, το εκκλησιαστικό όργανο του ναού ήταν σε κακή κατάσταση καθ'όλη τη διάρκεια της θητείας του. Τελικά, πραγματοποίησε περιοδεία στη Βόρεια Αμερική για να συγκεντρώσει χρήματα για την αποκατάσταση του οργάνου. Η περιοδεία, η οποία περιελάμβανε σημαντικά ρεσιτάλ στο διάσημο όργανο «Wanamaker» στη [[Φιλαδέλφεια (Πενσυλβάνια)|Φιλαδέλφεια]] και στο μικρότερο αδελφικό-όργανο, «Wanamaker Auditorium Organ», στην πόλη της Νέας Υόρκης, ήταν πολύ επιτυχημένη, αν και το ταξίδι τον εξουθένωσε σωματικά. <ref>The Friends of the Wanamaker Organ. The Official Friends of the Wanamaker Organ Guide to Philadelphia's Historic Wanamaker Grand Organ. The Friends of the Wanamaker Organ Press: 1996.</ref>