Αθεϊστικός Σατανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Έγιναν ορισμένες γλωσσικές και νοηματικές διορθώσεις στο ήδη μεταφρασμένο σχετικό λήμμα (στην ενότητα "Σατανική Βίβλος").
μ Έγιναν ορισμένες γλωσσικές και νοηματικές διορθώσεις ενώ προστέθηκαν και ορισμένες επεξηγήσεις στο ήδη υπάρχον μεταφρασμένο λήμμα (ενότητα "Αθεϊσμός και Σατανάς).
Γραμμή 28:
Η Σατανική Βίβλος έχει περιγραφεί ως το σημαντικότερο έγγραφο από άποψη επιρροής στον σύγχρονο σατανισμό. '''Το βιβλίο περιέχει τις βασικές αρχές του σατανισμού και θεωρείται το θεμέλιο της φιλοσοφίας και του δόγματος του'''. Στην ιστοσελίδα της, η Εκκλησία του Σατανά παροτρύνει όποιον επιθυμεί να μάθει για τον Σατανισμό του ΛαΒέι, να διαβάσει τη Σατανική Βίβλο, δηλώνοντας ότι αυτό «ισοδυναμεί με την κατανόηση τουλάχιστον των βασικών στοιχείων του Σατανισμού». Ο Petersen σημείωσε ότι είναι «κατά πολλούς τρόπους το κεντρικό κείμενο της Σατανικής κοινότητας», με την Lap παρομοίως να πιστοποιεί την κυρίαρχη θέση του μέσα στο ευρύτερο σατανιστικό κίνημα. Ο David G. Bromley το αποκαλεί «'''εικονοκλαστικό'''» και «'''τη γνωστότερη και με μεγαλύτερη επιρροή δήλωση της σατανικής θεολογίας'''». Ο Eugene V. Gallagher λέει ότι οι Σατανιστές χρησιμοποιούν τα γραπτά του ΛαΒέι «ως φακούς μέσω των οποίων βλέπουν τον εαυτό τους, την ομάδα τους και τον Κόσμο.» Δηλώνει επίσης: «Με μια ξεκάθαρη εκτίμηση της πραγματικής ανθρώπινης φύσης, με μια αγάπη για τελετουργία και πομπή, και με μια ροπή προς την ειρωνεία, η Σατανική Γραφή του ΛαΒέι αποτελεί ένα ευαγγέλιο αυτο-επιείκειας που, όπως ισχυρίστηκε, θα αγκαλιάσει οποιοσδήποτε αντιμετωπίζει την πραγματικότητα νηφάλια».
 
=== Ο αθεϊσμόςΑθεϊσμός και ο σατανάςΣατανάς ===
 
'''Ο ΛαΒέι ήταν άθεος''', απορρίπτοντας την ύπαρξη όλων των θεών. Κατά συνέπεια, '''ο ΛαΒέι και η Εκκλησία του δεν υιοθετούν την πίστηπιστεύουν στον Σατανά ως μια οντότητα που κυριολεκτικά υπάρχει και ο ΛαΒέι δεν ενθάρρυνεενθαρρύνουν τη λατρεία του Σατανά ως θεότητα. Αντ 'αυτού, η χρήση του Σατανά ως κεντρικούκεντρικής σχήματοςφιγούρας είναι σκόπιμα συμβολική'''. Ο ΛαΒέι προσπάθησε να εδραιώσει το σύστημα των πεποιθήσεών του μέσαεντός στηντης κοσμικήκοσμικής κοσμοθεωρίακοσμοθεωρίας που προέκυψε από τητις φυσικήφυσικές επιστήμηεπιστήμες, παρέχοντάςκάτι που του έτσιπαρείχε μια αθεϊστική βάση με την οποία να επικρίνειεπέκρινε τον Χριστιανισμό και άλλες υπερφυσικές πεποιθήσεις. ΝομιμοποίησεΔικαιολόγησε τη θρησκεία του επισημαίνονταςισχυριζόμενος τιπως ισχυριζότανπρόκειται ότιγια ήταν ητη λογική φύσητης τουφύσης, αντιπαραθέτοντας αυτότην με αυτό που είδεέβλεπε ως υπερφυσικό έλλειμμαπαραλογισμό των καθιερωμένων θρησκειών. ΚαθόρισεΌρισε δε τον σατανισμόΣατανισμό ως «μια κοσμική φιλοσοφία του ορθολογισμού και της αυτοσυντήρησηςαυτο-συντήρησης (φυσικό νόμο, ζωική κατάσταση των ζώων), προσφέρονταςπεριβάλλοντας αυτές τις ιδέες σεμε θρησκευτικέςθρησκευτικά παγίδεςφτιασίδια για να προσθέσειενισχύσει στηντην έκκλησήελκυστικότητα τους». ΜεΚατ' αυτόν τον τρόπο αυτό ο Σατανισμός του ΛαΒέιαnΛαΒέι έχει περιγραφεί ως μια «αντι-θρησκευτική θρησκεία» από τον van Luijk. Ο'''Ακόμα''' '''ο ΛαΒέι δεν πίστευε σε καμία μεταθανάτια ζωή'''.
 
Αντί νατης λατρεύει,λατρείας η θρησκεία, τοντου διάβολοΔιαβόλου ως πραγματικήπραγματικής φιγούραφιγούρας, '''η εικόνα του Σατανά αγκαλιάζεται λόγω της σύνδεσής του με την κοινωνική μη συμμόρφωσηαντι-συμβατικότητα και την εξέγερση ενάντια στο κυρίαρχο σύστημα'''. '''Ο ΛάβεϊΛαΒέι αγκάλιασε την εικονογραφία του Σατανά και την ετικέτα του «σατανιστήΣατανιστή» επειδή σοκαρίστηκεσόκαρε στουςτους ανθρώπους στη σκέψη (αποτελώντας έτσι ένα πρώτο φίλτρο των ατόμων που θα έρχονταν σ' επαφή με τον ίδιο και την Εκκλησία του - απωθούσε δηλ. όσους λειτουργούσαν με την λογική του κοινωνικού κοπαδιού, ελιτισμός)''' και όταν ρωτήθηκε για τη θρησκεία του, δήλωσε ότι «ο λόγος που ονομάζεται σατανισμός"Σατανισμός" είναι επειδή είναι διασκεδαστικός, ακριβής και παραγωγικόςδυναμικός».
 
'''Ο ΛαΒέι εννοούσε επίσης τον Σατανά ως σύμβολο της ζωτικότητας του ατόμου (της επιθυμίας του για αυτο-συντήρηση και ευημερία)''', αντιπροσωπεύοντας έτσι μια αυτόνομη δύναμη μέσα του αλλά και μια'''ως αναπαράσταση της προσωπικής ελευθερίας και του ατομικισμού'''. Σε όλη τη Σατανική Βίβλο''', η άποψη του ΘεούΛαβεϊνιστικού Σατανισμού για τον Λαβεϊνιστικό Σατανισμόθεό περιγράφεται ως ο αληθινός «εαυτός» του σατανιστή - μια προβολή της δικής του προσωπικότητας του - όχι εξωτερικήςως μια εξωτερική θεότηταςθεότητα'''. Σε έργα όπως η σατανικήΣατανική Βίβλος, '''ο ΛαΒέι χρησιμοποιεί συχνά χρησιμοποιεί τους όρους «θεός» και «Σατανάς» εναλλακτικάεναλλάξ, βλέποντας και τιςτους δύο ως προσωποποιήσεις της ανθρώπινης φύσης'''.
Παρά τον ισχυρισμένο αθεϊσμό του, μερικά αποσπάσματα των γραπτών του ΛαΒέι αφήνουν περιθώρια για μια κυριολεκτική ερμηνεία του Σατανά και μερικά μέλη της Εκκλησίας του κατάλαβαν τον Διάβολο ως μια οντότητα που πραγματικά υπήρχε. Είναι πιθανόν ο ΛαΒέι να αφήσει κάποια αμφιβολία στα γραπτά του, ώστε να μην απομακρύνει τα μέλη της Εκκλησίας που ήταν θεϊστικοί Σατανιστές. Τόσο τα γραπτά του ΛαΒέι όσο και οι εκδόσεις της Εκκλησίας συνεχίζουν να αναφέρονται στον Σατανά σαν να ήταν το πραγματικό λατρευτικό πρόσωπο, προσπαθώντας έτσι να ενισχύσουν το συμφέρον του Σατανιστή.
 
Ο ΛαΒέι χρησιμοποίησε τον Χριστιανισμό ως αρνητικό καθρέφτη για τη νέα του πίστη, με τον Αθεϊστικό Σατανισμό να απορρίπτει τις βασικές αρχές και τη θεολογία της χριστιανικής πίστης. Θεωρεί τον Χριστιανισμό — παράλληλα με άλλες μεγάλες θρησκείες και φιλοσοφίες όπως ο ανθρωπισμός και η φιλελεύθερη δημοκρατία — ως μια πολύ αρνητική δύναμη στην ανθρωπότητα. Οι Σατανιστές του Λάβεϊ αντιλαμβάνονται τον Χριστιανισμό ως ψέμα που προάγει τον ιδεαλισμό, την αυτοπεριοχή, τη συμπεριφορά των αγελών και τον παράλογο χαρακτήρα. Οι Λαβυανιστές βλέπουν τη θρησκεία τους ως δύναμη για την αποκατάσταση αυτής της ισορροπίας ενθαρρύνοντας τον υλισμό, τον εγωισμό, τη στρωματοποίηση, την καρνικότητα, τον αθεϊσμό και τον κοινωνικό Δαρβινισμό. Ο Σατανισμός του ΛαΒέι ήταν ιδιαίτερα επικριτικός σε αυτό που καταλαβαίνει ως άρνηση του χριστιανισμού της ζωικής φύσης της ανθρωπότητας και ζητεί, αντίθετα, τον εορτασμό και την επιείκεια αυτών των επιθυμιών. Με τον τρόπο αυτό, δίνει έμφαση στο σαρκισμό και όχι στο πνευματισμό.
Παρά τον ισχυρισμένοδηλωμένο αθεϊσμό του, μερικά αποσπάσματα των γραπτών του ΛαΒέι αφήνουν περιθώρια για μια κυριολεκτική ερμηνεία του Σατανά και μερικάορισμένα μέλη της Εκκλησίας του κατάλαβαναντιλήφθηκαν τον Διάβολο ως μια οντότητα που πραγματικά υπήρχευπάρχει. Είναι πιθανόν ο ΛαΒέι να αφήσειάφησε κάποια αμφιβολίααμφισημία στα γραπτά του, ώστε να μην απομακρύνει τα μέλη της Εκκλησίας που ήταν θεϊστικοί Σατανιστές. Τόσο τα γραπτά του ΛαΒέι όσο και οι εκδόσεις της Εκκλησίας συνεχίζουν να αναφέρονται στον Σατανά σαν να ήτανεπρόκειτο τογια ένα πραγματικό λατρευτικό πρόσωποον, προσπαθώντας έτσι να ενισχύσουν το συμφέροναυτο-ενδιαφέρον του Σατανιστή.
 
Ο ΛαΒέι χρησιμοποίησε τον Χριστιανισμό ως αρνητικό καθρέφτη για τη νέα του πίστη, με '''τον Αθεϊστικό Σατανισμό του ΛαΒέι να απορρίπτει τις βασικές αρχές και τη θεολογία της χριστιανικής πίστης'''. '''Θεωρεί τον Χριστιανισμό - παράλληλα με άλλες μεγάλες θρησκείες και φιλοσοφίες όπως ο ανθρωπισμός και η φιλελεύθερη δημοκρατία - ως μια πολύ αρνητική δύναμη στην ανθρωπότητα'''. '''Οι Σατανιστές του ΛάβεϊΛαΒέι αντιλαμβάνονται τον Χριστιανισμό ως ένα ψέμα που προάγει τον ιδεαλισμό, την αυτοπεριοχήαυτο-υποτίμηση, τητην αγελαία συμπεριφορά των αγελών και τον παράλογο χαρακτήραανορθολογισμό. ΟιΑπ' την άλλη, οι ΛαβυανιστέςΛαΒεινιστές βλέπουν τη θρησκεία τους ως μια δύναμη για την αποκατάσταση αυτήςαποκατάστασης της ισορροπίας ενθαρρύνονταςμε τοντην υλισμόενθάρρυνση του υλισμού, τοντου εγωισμόεγωισμού, τητης στρωματοποίηση(κοινωνικής) διαστρωμάτωσης, τηντης καρνικότητακαρνικότητας (σαρκισμού), τοντου αθεϊσμόαθεϊσμού και τοντου κοινωνικόκοινωνικού ΔαρβινισμόΔαρβινισμού'''. '''Ο Σατανισμός του ΛαΒέι ήταν ιδιαίτερα επικριτικός σεαπέναντι σ' αυτό που καταλαβαίνειαντιλαμβανόταν ως άρνηση του χριστιανισμού της ζωικής φύσης της ανθρωπότητας απ' τον Χριστιανισμό και ζητεί, αντίθετα, τονκαλεί σε εορτασμό και την επιείκειααπόλαυση αυτών των επιθυμιών. ΜεΜ' αυτόν τον τρόπο αυτό, δίνει έμφαση μάλλον στο σαρκισμό καισαρκικό όχιπαρά στο πνευματισμόπνευματικό'''.
 
=== Η ανθρώπινη φύση και η κοινωνία ===