Αιγάλεω: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|}

* Πηγή: [[ΕΛΣΤΑΤ]]

{{Κύριο|Άλσος Αιγάλεω (Μπαρουτάδικο)}}

[[Αρχείο:Egaleo book exhibition.jpg|thumb|Η έκθεση βιβλίου «Δυτικά της Αθήνας» διοργανώνεται κάθε χρόνο στο Άλσος.]]

Στο χώρο του σημερινού άλσους Αιγάλεω και για εκατό περίπου χρόνια (από το 1874 έως και το 1965) βρίσκονταν οι εγκαταστάσεις της [[Ελληνική Εταιρεία Πυριτιδοποιείου και Καλυκοποιείου|Εταιρείας Ελληνικού Πυριτιδοποιείου]], το οποίο ήταν στην εποχή της ακμής του μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές μονάδες της χώρας. Από εκεί προέρχεται η δημοφιλής εναλλακτική ονομασία του «Μπαρουτάδικο». Πέντε χρόνια μετά το τέλος της λειτουργίας του (1970) η έκταση περιήλθε στην ιδιοκτησία του δημοσίου<ref>{{Cite web |url=http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=23317&subid=2&pubid=63584011 |title="''Τοπικισμός με αιτία''" |accessdate=2014-10-22 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20141217192132/http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=23317 |archivedate=2014-12-17 |url-status=dead }}</ref>, με αποτέλεσμα να κατεδαφιστούν τα κτίρια και ο χώρος να μετατραπεί σε άλσος, εντός του οποίου έχουν κατασκευασθεί σχολεία, αθλητικά κέντρα καθώς και το Τεχνολογικό Ίδρυμα Αθηνών. Το μόνο που κρατήθηκε από το παλαιό Μπαρουτάδικο είναι η μεγάλη υψικάμινος που αποτελεί διατηρητέο κτίσμα και στέκει ακόμα στη μέση του άλσους. Το Άλσος Αιγάλεω αποτελεί έναν από τους ελάχιστους πνεύμονες πρασίνου στη δυτική Αθήνα<ref>[http://www.goodchannel.gr/prosfora/channel/dimos_aigalew/page/6 ''Άλσος Μπαρουτάδικο: πνεύμονας πρασίνου για το Αιγάλεω'']{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}</ref>.Εντός του πάρκου, μια γλυπτική σύνθεση για την εθνική αντίσταση θυμίζει εκείνους που χάθηκαν στις 29 Σεπτεμβρίου 1944 κατά τη λεγόμενη «Μάχη του Μπαρουτάδικου».