Φρειδερίκος Β΄ του Παλατινάτου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 29:
Γεννήθηκε στο κάστρο Βίντσινγκεν (κοντά στο Νόιστατ αν ντερ Βάινστρασε) και ήταν ο τέταρτος γιος του [[Φίλιππος του Παλατινάτου|Φιλίππου]] εκλέκτορα του Παλατινάτου και της [[Μαργαρίτας Βίττελσμπαχ]], κόρης του [[Λουδοβίκος Θ΄ της Βαυαρίας|Λουδοβίκου Θ΄]] δούκα της Βαυαρίας.
 
Ήταν προστάτης των [[Όθων Ερρίκος του Παλατινάτου|Όθωνα-Ερρίκου]] και [[Φίλιππος του Νίμπουργκ
Παλατινάτου-Νόιμπουργκ|Φιλίππου]], γιων του αδελφού του [[Ρούπρεχτ επίσκοπος του Φράιζινγκ|Ρούπρεχτ]], όταν αυτός απεβίωσε το 1504 αφήνοντάς τους ενός και δύο ετών. Υπηρέτησε ως στρατηγός του [[Φερδινάνδος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Φερδινάνδου Α΄ των Αψβούργων]], αδελφού του [[Κάρολος Κουίντος|Καρόλου Ε΄]].
 
Το 1523 ο πεθερός του [[Χριστιανός Β΄ της Δανίας|Χριστιανός Β΄]] βασιλιάς της Δανίας και Νορβηγίας<ref name=ers-sandv-148>{{cite book|last=Ersland|first=Geir Atle|author2=Sandvik, Hilde|title=Norsk historie 1300-1625|publisher=Samlaget|location=Oslo|year=1999|series=Volume two of ''[[Norsk historie (Samlaget)|Norsk historie]]''|pages=148–149|isbn=82-521-5182-5|language=Norwegian}}</ref> εκθρονίστηκε από μία στάση των ευγενών. Στον εξόριστο μονάρχη πρότεινε συνδρομή ο Όλαφ, καθολικός επίσκοπος της Νορβηγίας και αρχηγός του Συμβουλίου του βασιλείου. Ο Φρειδερίκος Β΄ έγραψε επιστολή στον Όλαφ υποσχόμενος στρατιωτική βοήθεια από τον ίδιο και τον Κάρολο Ε΄, μια και η σύζυγος του Χριστιανού Β΄, η [[Ισαβέλλα των Αψβούργων]], ήταν αδελφή του καθολικού Καρόλου Ε΄<ref>Ersland and Sandvik, 1999: pp. 145-146</ref>. Το 1536 ο Όλαφ έστειλε υποστηρικτές σε χωριά στη Νορβηγία, όπου διάβασαν την πολλά υποσχόμενη επιστολή. Λίγοι αγρότες εξεγέρθηκαν και επειδή η στρατιωτική βοήθεια δεν έφθασε, απέτυχαν<ref name=ers-sandv-148/>. Το επόμενο έτος ο Φρειδερίκος Β΄ έστειλε δύο πλοία από τις Ισπανικές Κάτω Χώρες, αλλά ο [[Χριστιανός Γ΄ της Δανίας]] είχε οργανώσει τη ναυτική άμυνα της Νορβηγίας και εξασφάλισε τη χώρα. Ο Όλαφ διέφυγε, δύο επίσκοποι συνελήφθησαν, οι υποστηρικτές τιμωρήθηκαν και ο Καθολικισμός και το Συμβούλιο του βασιλείου καταργήθηκαν<ref>Ersland and Sandvik, 1999: p. 150</ref>.