Αθεϊστικός Σατανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αθεϊστικός Σατανισμός''' ή '''Λαβεϊνιστικός Σατανισμός''' είναι μια θρησκεία που ιδρύθηκε το 1966 από τον Αμερικανό αποκρυφιστή και συγγραφέα [[Άντον ΛαΒέι|Άντον Σάντορ ΛαΒέι]]. Μελετητές της θρησκείας την έχουν ταξινομήσει ως νέο θρησκευτικό κίνημα και μορφή δυτικού εσωτερισμού. Πρόκειται για ένα από τα αρκετά διαφορετικά κινήματα που περιγράφουν τον εαυτό τους ως μορφές Σατανισμού.

 

 

Τα δόγματα της θρησκείας είναι κωδικοποιημένα στο βιβλίο του ΛαΒέι, '''τη Σατανική Βίβλο'''. Η θρησκεία είναι υλιστική, απορρίπτοντας την ύπαρξη υπερφυσικών όντων, τον δυϊσμό σώματος-ψυχής και τη μετά θάνατον ζωή. '''Οι ασκούμενοι σ' αυτήν δεν πιστεύουν ότι ο Σατανάς κυριολεκτικά υπάρχει και δεν τον λατρεύουν'''. Αντ' αυτού, '''ο Σατανάς νοείται ως ένα θετικό αρχέτυπο που αντιπροσωπεύει την υπερηφάνεια, την καρνικότητα (σαρκισμό) και τη φώτιση'''. Αγκαλιάζεται επίσης ως σύμβολο της περιφρόνησης απέναντι στις Αβρααμικές θρησκείες, τις οποίες οι Λαβεινιστές επικρίνουν για την καταστολή των φυσικών ενστίκτων της ανθρωπότητας και την ενθάρρυνση του ανορθολογισμού. Η θρησκεία προπαγανδίζει μια φυσιοκρατική κοσμοθέαση, βλέποντας την ανθρωπότητα ως ζώα που υπάρχουν σε ένα μη-ηθικό σύμπαν. '''Προωθεί μια φιλοσοφία βασισμένη στον ατομικισμό και τον εγωισμό, συνδυασμένη με τον κοινωνικό δαρβινισμό και τον αντι-εξισωτισμό'''.

Ο Σατανισμός του Λαβέι  - ο οποίος μερικές φορές αποκαλείται και «'''Σύγχρονος Σατανισμός'''» ή «'''Ορθολογικός Σατανισμός'''» - έχει ταξινομηθεί από μελετητές των θρησκευτικών σπουδών ως νέο θρησκευτικό κίνημα. Όταν χρησιμοποιείται, ο όρος «Ορθολογικός Σατανισμός» συχνά εξυπηρετεί τη διάκριση ανάμεσα στην προσέγγιση των Σατανιστών του ΛαΒέι και στον «Εσωτερικό Σατανισμό» (κυριολεκτικό-θεϊστικό) που αγκαλιάζεται από ομάδες όπως ο Ναός του Σετ. Ορισμένοι επιστήμονες των θρησκευτικών σπουδών τον έχουν χαρακτηρίσει επίσης ως μορφή «'''αυτο-θρησκείας'''» ή «'''αυτο-πνευματικότητας'''», με τη μελετητή των θρησκευτικών σπουδών Amina Olander Lap να υποστηρίζει ότι θα έπρεπε να ιδωθεί ταυτόχρονα ως μέρος της «πτέρυγας της ευημερίας» του αυτο-πνευματικού κινήματος της Νέας Εποχής και ως μια μορφή του Κινήματος του Ανθρώπινου Δυναμικού. Αντιθέτως, ο μελετητής του Σατανισμού Jesper Aa. Petersen προτιμούσε να αντιμετωπίζει τον '''Σύγχρονο Σατανισμό ως «ξάδερφο» των κινημάτων της Νέας Εποχής και του Ανθρώπινου Δυναμικού'''.

 

 

Η Εκκλησία του Σατανά απορρίπτει όλες τις άλλες οργανώσεις που ισχυρίζονται πως είναι σατανικές θεωρώντας τες ως «λατρευτές του Διαβόλου». Ο διακεκριμένος ηγέτης της Εκκλησίας Blanche Barton περιέγραψε τον Σατανισμό ως «μια ευθυγράμμιση (με τα θέλω), ένα τρόπο ζωής». Ο ΛαΒέι και η Εκκλησία του υιοθέτησαν την άποψη ότι «'''οι Σατανιστές γεννιούνται, δεν γίνονται'''», ότι είναι ξένοι (ως προς την υπόλοιπη κοινωνία) από τη φύση τους, ζώντας με τον τρόπο που αυτοί θεωρούν κατάλληλο (χωρίς να ακολουθούν τις κοινωνικές νόρμες) και αυτο-συνειδητοποιούνται μέσω μιας θρησκείας που εκλύει τη πραγματική σατανιστική φύση, οδηγώντας τους στο να συνειδητοποιήσουν ότι είναι Σατανιστές μέσω της εξεύρεσης ενός συστήματος πεποιθήσεων που είναι σύμφωνο με τη δική τους προοπτική και τρόπο ζωής.

'''Ο ΛαΒέι ήταν άθεος''', απορρίπτοντας την ύπαρξη όλων των θεών. Κατά συνέπεια, '''ο ΛαΒέι και η Εκκλησία του δεν πιστεύουν στον Σατανά ως μια οντότητα που κυριολεκτικά υπάρχει και δεν ενθαρρύνουν τη λατρεία του ως θεότητα. Αντ 'αυτού, η χρήση του Σατανά ως κεντρικής φιγούρας είναι σκόπιμα συμβολική'''. Ο ΛαΒέι προσπάθησε να εδραιώσει το σύστημα των πεποιθήσεών του εντός της κοσμικής κοσμοθεωρίας που προέκυψε από τις φυσικές επιστήμες, κάτι που του παρείχε μια αθεϊστική βάση με την οποία επέκρινε τον Χριστιανισμό και άλλες υπερφυσικές πεποιθήσεις. Δικαιολόγησε τη θρησκεία του ισχυριζόμενος πως πρόκειται για τη λογική της φύσης, αντιπαραθέτοντας την με αυτό που έβλεπε ως υπερφυσικό παραλογισμό των καθιερωμένων θρησκειών. Όρισε δε τον Σατανισμό ως «μια κοσμική φιλοσοφία του ορθολογισμού και της αυτο-συντήρησης (φυσικό νόμο, ζωική κατάσταση), περιβάλλοντας αυτές τις ιδέες με θρησκευτικά φτιασίδια για να ενισχύσει την ελκυστικότητα τους». Κατ' αυτόν τον τρόπο ο Σατανισμός του ΛαΒέι έχει περιγραφεί ως μια «αντι-θρησκευτική θρησκεία» από τον van Luijk. '''Ακόμα''' '''ο ΛαΒέι δεν πίστευε σε καμία μεταθανάτια ζωή'''.

 

 

'''Ο ΛαΒέι εννοούσε επίσης τον Σατανά ως σύμβολο της ζωτικότητας του ατόμου (της επιθυμίας του για αυτο-συντήρηση και ευημερία)''', αντιπροσωπεύοντας έτσι μια αυτόνομη δύναμη μέσα του αλλά και '''ως αναπαράσταση της προσωπικής ελευθερίας και του ατομικισμού'''. Σε όλη τη Σατανική Βίβλο''', η άποψη του Λαβεϊνιστικού Σατανισμού για τον θεό περιγράφεται ως ο αληθινός «εαυτός» του σατανιστή - μια προβολή της προσωπικότητας του - όχι ως μια εξωτερική θεότητα'''. Σε έργα όπως η Σατανική Βίβλος, '''ο ΛαΒέι συχνά χρησιμοποιεί τους όρους «θεός» και «Σατανάς» εναλλάξ, βλέποντας και τους δύο ως προσωποποιήσεις της ανθρώπινης φύσης'''.

Ο ΛαΒέι χρησιμοποίησε τον Χριστιανισμό ως αρνητικό καθρέφτη για τη νέα του πίστη, με '''τον Σατανισμό του ΛαΒέι να απορρίπτει τις βασικές αρχές και τη θεολογία της χριστιανικής πίστης'''. '''Θεωρεί τον Χριστιανισμό - παράλληλα με άλλες μεγάλες θρησκείες και φιλοσοφίες όπως ο ανθρωπισμός και η φιλελεύθερη δημοκρατία - ως μια πολύ αρνητική δύναμη στην ανθρωπότητα'''. '''Οι Σατανιστές του ΛαΒέι αντιλαμβάνονται τον Χριστιανισμό ως ένα ψέμα που προάγει τον ιδεαλισμό, την αυτο-υποτίμηση, την αγελαία συμπεριφορά και τον ανορθολογισμό. Απ' την άλλη, οι ΛαΒεινιστές βλέπουν τη θρησκεία τους ως μια δύναμη αποκατάστασης της ισορροπίας με την ενθάρρυνση του υλισμού, του εγωισμού, της (κοινωνικής) διαστρωμάτωσης, της καρνικότητας (σαρκισμού), του αθεϊσμού και του κοινωνικού Δαρβινισμού'''. '''Ο Σατανισμός του ΛαΒέι ήταν ιδιαίτερα επικριτικός απέναντι σ' αυτό που αντιλαμβανόταν ως άρνηση της ζωικής φύσης της ανθρωπότητας απ' τον Χριστιανισμό και αντίθετα καλεί σε εορτασμό και απόλαυση αυτών των επιθυμιών. Μ' αυτόν τον τρόπο, δίνει έμφαση μάλλον στο σαρκικό παρά στο πνευματικό'''.

 

 

 

 

Ομοίως, ο ΛαΒέι επέκρινε την αρνητική και περιοριστική στάση απέναντι στη σεξουαλικότητα που υπάρχει σε πολλές θρησκείες, αντί να υποστηρίζει οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη που λαμβάνει χώρα μεταξύ των συναινετικών ενηλίκων. Η Εκκλησία του καλωσόρισε τα ομοφυλοφιλικά μέλη από τα πρώτα του χρόνια, και επίσης υποστήριξε την αθλιότητα για όσους ήταν ασεβείς. Προσπάθησε να αποθαρρύνει τα αρνητικά συναισθήματα ενοχής που προέκυψαν από σεξουαλικές πράξεις όπως ο αυνανισμός και οι φετίχες και πίστευαν ότι η απόρριψη αυτών των σεξουαλικών αναστολών και ενοχών θα οδηγούσε σε μια πιο ευτυχισμένη και υγιέστερη κοινωνία. Συζητώντας τις γυναίκες, ο ΛαΒέι υποστήριξε ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουν το σεξ ως εργαλείο για να χειραγωγούν τους άνδρες, προκειμένου να προωθήσουν την προσωπική τους δύναμη. Αντιστρόφως, οι μη συναινετικές σεξουαλικές σχέσεις, όπως ο βιασμός και η κακομεταχείριση των παιδιών, καταγγέλθηκαν από τον ΛαΒέι και την Εκκλησία του.