|
Ο Αλμπέρ κάνει τις σπουδές του έχοντας την υποστήριξη των καθηγητών του, μεταξύ των οποίων βρίσκουμε και τον [[Ζαν Γκρενιέ]], που θα παρουσιάσει στον μαθητή του το έργο του [[Νίτσε]]). Ξεκινά να γράφει πολύ νέος και τα πρώτα του κείμενα φιλοξενούνται στο περιοδικό ''Sud'' το [[1932]]. Μετά το απολυτήριο λυκείου (bac) παίρνει πτυχίο ανωτάτων σπουδών στη φιλολογία (lettres), της Φιλοσοφικής Σχολής, αλλά η [[φυματίωση]] (στα 1930 είχε την πρώτη του κρίση) τον εμποδίζει να περάσει τον διαγωνισμό πιστοποίησης που θα του επέτρεπε να ασχοληθεί με την εκπαίδευση (agrégation). Για λόγους υγείας αποχωρεί από την οικογενειακή εστία. Μένει για λίγο σε έναν θείο του χασάπη το επάγγελμα και δημοκράτη, υπέρμαχου των ιδεών του Βολτέρου, κι έπειτα αποφασίζει να ζήσει μόνος. Για να τα βγάλει πέρα παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα και κάνει διάφορες δουλειές.
ToΤο [[1935]], ξεκινά το ''L' Envers et l' Endroit'', που θα εκδοθεί δύο χρόνια αργότερα. Ιδρύει το Θέατρο της Εργασίας (le Théâtre du Travail) στο Αλγέρι, που αργότερα ([[1937]]) μετονομάζει σε «Θέατρο της Ομάδας». Στο μεσοδιάστημα, ο Καμύ αποφασίζει να εγκαταλείψει το [[Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα]] δύο χρόνια μετά την εγγραφή του σε αυτό. Εργάζεται στην εφημερίδα ''Front populaire'' (Λαϊκό μέτωπο), του [[Πασκάλ Πιά]] (Pascal Pia). Η έρευνα που κάνει ''Μιζέρια της Καμπυλίας'' θα συναντήσει αντιδράσεις. Το [[1940]], η κυβέρνηση της Αλγερίας θα απαγορεύσει την εφημερίδα και θα φροντίσει να μη ξαναβρεί δουλειά ο Καμύ. Εγκαθίσταται στο [[Παρίσι]] και εργάζεται ως γραμματέας σύνταξης στην εφημερίδα ''Paris-Soir''. Εκείνη την περίοδο θα δημοσιεύσει τον ''Ξένο'' (L' Étranger, 1942) και το δοκίμιο ''Ο μύθος του Σίσυφου'' (Le Mythe de Sisyphe, 1942) και θα αναπτύξει τις φιλοσοφικές του θέσεις. Σύμφωνα με τη δική του άποψη περί ταξινόμησης του έργου του, αυτά τα έργα υπάγονται στον «κύκλο του παραλόγου» – ο οποίος θα συμπληρωθεί αργότερα με τα θεατρικά έργα ''Η παρεξήγηση'' (Le Malentendu) και ''Καλιγούλας'' (Caligula, 1944). Το [[1943]] προσλαμβάνεται ως εκδότης από τον εκδοτικό οίκο Gallimard και αναλαμβάνει τη διεύθυνση της εφημερίδας ''Combat'' (Μάχη), που συγκέντρωσε μερικές από τις σημαντικότερες υπογραφές Γάλλων [[Αριστερά (πολιτική)|αριστερών]] διανοουμένων, όταν ο Π. Πια κλήθηκε να προσφέρει από άλλες θέσεις στη [[Γαλλική Αντίσταση]]. Το [[1947]], διαφωνώντας με τη συντακτική ομάδα της εφημερίδας, ο Καμί την εγκαταλείπει. Συνεχίζει το λογοτεχνικό έργο με την παραγωγή του «κύκλου της εξέγερσης», που περιλαμβάνει ένα από τα γνωστότερα μυθιστορήματά του, την ''Πανούκλα'' ([[1947]]), αλλά και άλλα έργα, λιγότερο δημοφιλή: ''L' État de siège'' (1948), ''Οι δίκαιοι'' (1949) και ''Ο επαναστατημένος άνθρωπος'' (L' Homme révolté) (1951).
{{Quote box
|quote = ''«Όλα γίνονται από μια συνήθεια. Είμαστε γελοίοι αριθμοί μιας κοινωνίας που ενεργεί από συνήθεια, μισούμε ή αγαπάμε από συνήθεια και σκεπτόμαστε τα «μεγάλα προβλήματα» από συνήθεια».''
|
