Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967 - 1974): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον Οκτώβριο του 1967 ξεκίνησε να χρησιμοποιείται για το δικτατορικό καθεστώς ο [[ισπανικά|ισπανικός]] όρος «'''χούντα'''», που είχε εισαχθεί στον ελληνικό δημόσιο λόγο από το 1965 για να περιγράψει ομάδες που απεργάζονταν αντιδημοκρατικά σχέδια και η χρήση του οποίου για τη δικτατορία διαδόθηκε ευρέως.<ref>{{harvnb|Καλλιβρετάκης|2013|p=120-4, 130-2}} Κατά τον Καλλιβρετάκη, η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε διεθνώς η λέξη σε σχέση με μη λατινόφωνη χώρα ήταν το 1948 από το Foreign Office, το οποίο ονόμασε "χούντα" την Προσωρινή Κυβέρνηση του Βουνού του Μ. Βαφειάδη. Ομοίως αναφέρθηκε στην "χούντα του Μάρκου" ο Harry Truman το 1948. (σελ. 116. Παραπέμπει στο "Βήμα", 8 Ιαν. και 26 Φεβ. 1948.</ref><ref name="Χουντα">Η λέξη ''[[Χούντα]]'' έχει [[Ισπανική γλώσσα|ισπανική]] προέλευση, γράφεται «Junta» και προφέρεται Χούν-τα που σημαίνει «σύνδεσμος» ή «διοικητική ομάδα». Για παράδειγμα η Χούντα της ''Καστίγια υ Λεόν'' είναι η διοίκηση της ομώνυμης αυτόνομης περιοχής [http://www.jcyl.es/ 1]</ref> Την εξουσία ασκούσε άμεσα ή έμμεσα κυρίως μία ομάδα πραξικοπηματιών συνταγματαρχών, από τους οποίους το καθεστώς ονομάστηκε και '''Χούντα των Συνταγματαρχών''' ή '''Δικτατορία των Συνταγματαρχών'''.

 

 

Μετά την [[εξέγερση του Πολυτεχνείου]] το Νοέμβριο του 1973 και τη βίαιη καταστολή της, ένα νέο πραξικόπημα υπό τον [[Δημήτριος Ιωαννίδης|Ιωαννίδη]] ανέτρεψε τον [[Γεώργιος Παπαδόπουλος|Παπαδόπουλο]], ισχυρό άνδρα του καθεστώτος έως τότε.