Γερμανική Ανατολική Αφρική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η [[Εξέγερση του Αμπουσίρι]] του 1888 πνίγηκε στο αίμα (με βρετανικήΒρετανική βοήθεια) το επόμενο έτος. Το 1890, το [[Λονδίνο]] και το [[Βερολίνο]] συνήψαν την [[Συνθήκη της Ελιγολάνδης-Ζανζιβάρης]], επιστρέφοντας την [[Ελιγολάνδη]] στη Γερμανία και οριοθετώντας τα σύνορα της Γερμανικής Ανατολικής Αφρικής με τη [[Βρετανική Ανατολική Αφρική]].

Η [[Εξέγερση των Μάτζι Μάτζι]] σημειώθηκε το 1905 και κατεστάλη από τον κυβερνήτη [[Γκούσταφ Άντολφ φον Γκαίτσεν]]. Αλλά σκάνδαλοσκάνδαλα ακολούθησεακολούθησαν σύντομα, με τις ιστορίες της διαφθοράς και της βαρβαρότητας, ενώ και το 1907 ο Καγκελάριος [[Μπέρνχαρντ φον Μπύλοφ]] όρισε τον [[Μπέρνχαρντ Ντέρνμπουργκ]] υπεύθυνο για τη μεταρρύθμιση της αποικιακής διοίκησης, η οποία αποτέλεσε πρότυπο αποικιακής αποτελεσματικότητας και συνέβαλε στην αφοσίωση των αυτοχθόνων στην γερμανική κυριαρχία κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Το εμπόριο και η ανάπτυξη άρχισαν ουσιαστικά. Από νωρίς έγινε αντιληπτό ότι η οικονομική ανάπτυξη θα εξαρτηθεί από την αξιόπιστη μεταφορά τω αφρικανικών θησαυρών. Πάνω από 100.000 [[στρέμμα]]τα (40.000 εκτάρια) ήταν κάτω από καλλιέργεια - τη μεγαλύτερη πηγή χρημάτων. Δύο εκατομμύρια δέντρα καφέ φυτεύτηκαν και τα δέντρα [[καουτσούκ]] αυξήθηκαν σε 200.000 στρέμματα (80.000 εκτάρια), μαζί με μεγάλες φυτείες [[βαμβάκι|βαμβακιού]]. Μεταφέρθηκαν γεωργικά προϊόντα στην αγορά, με την αρχή να γίνεται το 1888. Η μακρύτερη γραμμή, το Κεντρικό Σιδηροδρομικό Δίκτυο καλύπτει 775 [[μίλι]]α (1.250 [[Χιλιόμετρο|χιλιόμετρα]]) από [[Νταρ ες Σαλαάμ]] μέχρι το [[Μορογκόρο]], την [[Ταμπόρα (πόλη)|Ταμπόρα]] και την [[Κιγκόμα]]. Η τελευταία κατασκευή στην ανατολική όχθη της [[λίμνη]]ς [[Τανγκανίκα]] είχε ολοκληρωθεί τον Ιούλιο του 1914 και αυτό υπήρξε αιτία για μια τεράστια και εορταστική εκδήλωση στην πρωτεύουσα με μία γεωργική έκθεση. Οι εγκαταστάσεις του λιμανιού βελτιώθηκαν με τους ηλεκτρικούς γερανούς, με σιδηροδρομική πρόσβαση και αποθήκες. Προβλήτες ήταν ανακαινισμένες στοστην [[Τάνγκα]], το [[Μπαγκαμόγιο]] και το [[Λίντι]]. Το 1912, το Νταρ ες Σαλαάμ και τοη Τάνγκα έλαβεέλαβαν 356 φορτηγά και επιβατικά [[ατμόπλοιο|ατμόπλοια]] και πάνω από 1.000 πλοία παράκτιων σκαφών.<ref>Haupt, σελ. 30</ref>. Το 1914 το Νταρ ες Σαλαάμ και οι γύρω περιοχές είχαν πληθυσμό 166.000, μεταξύ των οποίων 10.490 (1.050 Ευρωπαίοι, 1.000 του τους ΓερμανούςΓερμανοί). Σε όλο το προτεκτοράτο της Ανατολικής Αφρικής ήταν 3.579 Γερμανοί.<ref>Haupt, σελ. 155</ref>. Το Νταρ ες Σαλαάμ έγινε μια τεράστια εμπορική και πλούσια πόλη της Αφρικής.<ref>Miller, Battle for the Bundu, σελ. 22</ref>.

Σε αντίθεση με τους Βέλγους, Βρετανούς, Γάλλους και Πορτογάλους αποικιοκράτες στην Κεντρική Αφρική, η Γερμανία ανέπτυξε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τους Αφρικανούς Πρωτοβάθμιας, Δευτεροβάθμιας και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Αναλυτικά προγράμματα, σχολικά βιβλία, εκπαιδευτικό υλικό, όλα φέρθηκαν στη Γερμανική Ανατολική Αφρική για την εκπαίδευση των Αφρικανών.<ref name="Miller, p. 21">Miller, σελ. 21</ref>. Το 1924, δέκα χρόνια μετά την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και έξι χρόνια Βρετανικής κυριαρχίας, μια αμερικανική επίσκεψη ανέφερε: «Σε ότι αφορά τα σχολεία, οι Γερμανοί έχουν καταφέρει θαύματα».<ref name="Miller, p. 21"/>