Χάουαρντ Κάρτερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
επέκταση |
συμπλήρωση |
||
Γραμμή 14:
==Ο τάφος του Τουταγχαμών==
[[
Το 1907, μετά από μια δύσκολη τριετία για τον Κάρτερ, ο [[Τζωρτζ Χέρμπερτ, 5ος Κόμης του Κάρναρβον|Λόρδος Κάρναρβον]] τον προσέλαβε για να διευθύνει ανασκαφές στους τάφους ευγενών στο [[Ντέιρ ελ-Μπαχάρι]], κοντά στις [[Θήβαι Αιγύπτου|Θήβες]].<ref>{{cite book|first=H.V. .x.4 F.|last=Winstone|authorlink= |title=Howard Carter and the discovery of the tomb of Tutankhamun|location=Manchester|publisher=Barzan|edition=αναθεωρ.|year=2006|isbn=1-905521-04-9}}</ref> Ο [[Γκαστόν Μασπερό]] είχε συστήσει τον Κάρτερ στον Κάρναρβον, έχοντας υπόψη τις σύγχρονες αρχαιολογικές του μεθόδους και συστήματα καταγραφής.<ref>{{cite book|first=Elisabeth|last=David|title=Gaston Maspero 1846-1916: le gentleman égyptologue|location=Παρίσι|publisher=Pygmalion; Gérard Watelet|year=1999|isbn=2-85704-565-4}}</ref><ref>{{cite book|first=T.G.H. |last=James|title=Howard Carter: the path to Tutankhamun|location=Λονδίνο |publisher=Kegan Paul|year=1992|isbn=0-7103-0425-0}}</ref>
[[
Το 1914 ο Λόρδος Κάρναρβον έλαβε την άδεια να ανασκάψει στην [[Κοιλάδα των Βασιλέων]]<ref name=Price>{{Cite book|author=Bill Price.|title=Tutankhamun, Egypt's Most Famous Pharaoh.|pages=121–122. Published Pocket Essentials, Hertfordshire. 2007|isbn=9781842432402|url=https://archive.org/details/tutankhamunegypt0000pric}}</ref> και ο Κάρτερ διεύθυνε τις εργασίες. Ωστόσο, οι ανασκαφές διακόπηκαν σύντομα από την έναρξη του Α΄Παγκόσμιου Πολέμου και ο Κάρτερ πέρασε τα χρόνια του πολέμου ως διπλωματικός μεταφορέας και μεταφραστής. Επέστρεψε με ενθουσιασμό στο ανασκαφικό έργο του προς τα τέλη<ref name=Price/> του 1917.
Γραμμή 24:
Ο Κάρτερ τότε ερεύνησε μία γραμμή από καλύβες που είχε εγκαταλείψει μερικές περιόδους νωρίτερα. Οι ανασκαφείς καθάρισαν τις καλύβες και τα συντρίμματα βράχων από κάτω τους. Στις [[4 Νοεμβρίου]] [[1922]] το παιδί που είχαν για να τους φέρνει νερό σκόνταψε τυχαία σε μια πέτρα που αποδείχθηκε το πρώτο σκαλοπάτι μιας σκάλας σκαλισμένης πάνω στον βράχο.<ref>{{cite web |url=https://www.smithsonianmag.com/history/uncovering-tutankhamuns-tomb-180957168/ |title=A Look Inside Howard Carter's Tutankhamun Diary |date=5 Νοεμβρίου 2015 |last=Christianson |first=Scott |authorlink= |website=Smithsonian Magazine |accessdate=6 Ιουλίου 2018}}</ref> Ανέσκαψαν τότε μερικώς τα σκαλοπάτια, μέχρι που αποκαλύφθηκε το επάνω μέρος μιας θύρας καλυμμένης με σοβά λάσπης και φέρουσας [[Βασιλική δέλτος|βασιλικές δέλτους]] (οβάλ με ιερογλυφικά). Ο Κάρτερ είπε και ξανακάλυψαν τη σκάλα, και έστειλε ένα τηλεγράφημα στον Κάρναρβον, ο οποίος έφθασε δυόμισυ εβδομάδες αργότερα, στις 23 Νοεμβρίου.
Στις 26 Νοεμβρίου ο Κάρτερ έσκαψε ένα «μικροσκοπικό άνοιγμα στην επάνω αριστερή γωνία» της θύρας, ενώπιον του Κάρναρβον, της κόρης του και άλλων, με μία σμίλη που του είχε δωρίσει η γιαγιά του για τα δέκατα έβδομα γενέθλιά του. Μπορέσε να δει με το φως ενός κεριού πολλούς χρυσούς και εβένινους θησαυρούς άθικτους. Δεν γνώριζε ακόμα αν ήταν καν «τάφος ή απλώς ένα παλαιό θησαυροφυλάκιο», αλλά μπόρεσε να διακρίνει μια πολλά υποσχόμενη σφραγισμένη θύρα ανάμεσα σε δύο αγάλματα-φρουρούς. Ο Κάρναρβον τον ρώτησε: «Μπορείς να δεις τίποτα;» και ο Κάρτερ απάντησε με λέξεις που έμειναν ιστορικές: «Ναι, θαυμαστά πράγματα!»<ref>
Οι σημειώσεις του Κάρτερ και φωτογραφίες υποδεικνύουν ότι ο ίδιος μαζί με τον Λόρδο Κάρναρβον και τη λαίδη Έβελυν Χέρμπερτ εισήλθαν στον ταφικό θάλαμο τον Νοέμβριο του 1922, πριν από το επίσημο άνοιγμά του.<ref>{{cite book|last=Reeves|first=C.N.|title=Valley of the Kings: the decline of a royal necropolis|location=Λονδίνο|publisher=Kegan Paul|year=1990|isbn=0-7103-0368-8|page=63}}</ref>
[[Αρχείο:maison Carter.jpg|thumb|Το σπίτι του Κάρτερ στη [[Νεκρόπολη των Θηβών]] το 2009]]
Οι επόμενοι αρκετοί μήνες καταναλώθηκαν για την καταλογογράφηση των περιεχομένων του προθαλάμου, υπό τη «συχνά αγχογόνο» επίβλεψη του [[Πιερ Λακώ]], γενικού διευθυντή του Υπουργείου (πλέον) Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου.<ref name="Lacau01">[[:fr:Pierre Lacau|Wikipedia – γαλλόφωνη έκδοση]]</ref> Στις [[16 Φεβρουαρίου]] [[1923]] ο Κάρτερ άνοιξε τη σφραγισμένη θύρα και διαπίστωσε πως πράγματι οδηγούσε σε έναν νεκρικό θάλαμο, όπου αντίκρισε για πρώτη φορά τη [[Σαρκοφάγος|σαρκοφάγο]] του Τουταγχαμών. Ο τάφος θεωρήθηκε ο καλύτερα διατηρημένος και ο μοναδικός ίσως άθικτος τάφος φαραώ που βρέθηκε ποτέ στην Κοιλάδα των Βασιλέων, οπότε η ανακάλυψη καλύφθηκε με ενθουσιασμό από τον παγκόσμιο τύπο, αλλά οι περισσότεροι από τους ανταποκριτές του περιορίσθηκαν στα ξενοδοχεία τους, προς μεγάλη τους απογοήτευση. Μόνο στον Χένρυ Βόλαμ Μόρτον των ''[[The Times|Times]]'' του Λονδίνου επιτράπηκε να επισκεφθεί τον τάφο και οι ζωηρές περιγραφές του βοήθησαν να εδραιωθεί η φήμη του Κάρτερ στο βρετανικό κοινό.
Τον Φεβρουάριο του 1923 μια ρήξη ανάμεσα στον Κάρτερ και στον Λόρδο Κάρναρβον, πιθανώς εξαιτίας διαφωνίας στο πώς να χειρισθούν τις εποπτεύουσες αιγυπτιακές αρχές, προκάλεσε το προσωρινό κλείσιμο της ανασκαφής. Οι εργασίες ξανάρχισαν στις αρχές Μαρτίου, αφού ο Κάρναρβον ζήτησε πρώτα συγγνώμη από τον Κάρτερ.<ref>{{Cite book|author=Bill Price.|title=Tutankhamun, Egypt's Most Famous Pharaoh.|pages=130–131. Published Pocket Essentials, Hertfordshire. 2007|isbn=9781842432402|url=https://archive.org/details/tutankhamunegypt0000pric}}</ref> Αργότερα τον ίδιο μήνα ο Λόρδος μολύνθηκε στο ξύρισμα στο Λούξορ και πέθανε από σηψαιμία στο Κάιρο<ref>{{cite news |authorlink= |title=Report of Carnarvon's death.|url=https://www.nytimes.com/1923/04/05/archives/carnarvon-is-dead-of-an-insects-bite-at-pharaohs-tomb-blood.html|work=New York Times |date=5 Απριλίου 1923 |accessdate=12 Αυγούστου 2008}}</ref> στις 5 Απριλίου 1923. Η σύζυγός του Αλμίνα διατήρησε την εκχώρηση της Κοιλάδας για ανασκαφές στον σύζυγό της, κάτι που επέτρεψε στον Κάρτερ να συνεχίσει το έργο του.
Η λεπτομερής και προσεκτική καταγραφή από τον Κάρτερ των χιλιάδων αντικειμένων που βρέθηκαν μέσα στον τάφο συνεχίσθηκε μέχρι το 1932, με τα περισσότερα να μεταφέρονται στο [[Μουσείο Αιγυπτιακών Αρχαιοτήτων Καΐρου]]. Οι εργασίες διακόπηκαν και αρκετές άλλες φορές, τη μία επί σχεδόν ένα έτος (1924–1925), όταν σημειώθηκε διαφωνία σχετικώς με αυτό που ο Κάρτερ θεωρούσε ως υπερβολικό έλεγχο της ανασκαφής από την Υπηρεσία Αρχαιοτήτων. Οι αιγυπτιακές αρχές συμφώνησαν τελικώς ότι ο Κάρτερ έπρεπε να ολοκληρώσει την εκκαθάριση του τάφου.<ref>{{Cite book|author=Bill Price.|title=Tutankhamun, Egypt's Most Famous Pharaoh.|pages=132–134. Published Pocket Essentials, Hertfordshire. 2007|isbn=9781842432402|url=https://archive.org/details/tutankhamunegypt0000pric}}</ref>
Παρά το γεγονός ότι πρωτοστάτησε στη μεγαλύτερη ίσως αρχαιολογική ανακάλυψη της εποχής του, ο Κάρτερ δεν τιμήθηκε ποτέ από το βρετανικό κράτος. Ωστόσο, το 1926 τιμήθηκε με το παράσημο του [[Τάγμα του Νείλου|Τάγματος του Νείλου]] Γ΄ τάξεως, από τον βασιλιά [[Φουάντ Α΄ της Αιγύπτου]].<ref>{{Cite book|author=William Cross|title=Carnarvon, Carter and Tutankhamun Revisited: The Hidden Truths and Doomed Relationships.|page=129. Αυτοέκδοση, 2016|isbn=9781905914364}}</ref>
Την ίδια δεκαετία ανακηρύχθηκε επίσης επίτιμος διδάκτορας από το [[Πανεπιστήμιο Γέιλ]] και έγινε επίτιμο μέλος της [[Βασιλική Ακαδημία Ιστορίας|Βασιλικής Ακαδημίας Ιστορίας]] της [[Μαδρίτη]]ς.<ref>{{cite news|title=Howard Carter, 64, Egyptologist, Dies|url=https://archive.nytimes.com/www.nytimes.com/learning/general/onthisday/bday/0509.html?action=click&contentCollection=meter-links-click&contentId=&mediaId=&module=meter-Links&pgtype=Blogs&priority=true&referrer=&version=meter+at+null|work=New York Times |date=3 Μαρτίου 1939 |accessdate=19 Αυγούστου 2018}}</ref>
==Τα μετέπειτα χρόνια==
[[Αρχείο:Howard Carter grave Putney Vale 2015.jpg|thumb|right|alt= |Ο τάφος του Κάρτερ στο Κοιμητήριο Πάτνυ Βέιλ του Λονδίνου το 2015]]
Μετά την ολοκλήρωση της εκκαθαρίσεως του τάφου, ο Κάρτερ εγκατέλειψε την αρχαιολογία και έγινε μερικής απασχολήσεως σύμβουλος συλλεκτών και μουσείων. Το 1924 περιόδευσε στη Βρετανία, όπως και στη Γαλλία, την Ισπανία και τις ΗΠΑ, δίνοντας μία σειρά διαλέξεων με εικόνες.<ref>{{Cite book|author=William Cross|title=Carnarvon, Carter and Tutankhamun Revisited: The Hidden Truths and Doomed Relationships.|page=92 |isbn=9781905914364}}</ref> Ο Κάρτερ συνέγραψε και μερικά βιβλία για την αρχαία Αίγυπτο κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του.<ref>{{cite web|title=Howard Carter, 64, Egyptologist, Dies|url=https://www.goodreads.com/author/show/202032.Howard_Carter|work=Goodreads |date=3 Μαρτίου 2018 |accessdate=19 Αυγούστου 2018}}</ref> Ο Κάρτερ δεν νυμφεύθηκε ποτέ.<ref>https://www.historyonthenet.com/howard-carter</ref>
==Θάνατος==
Ο Κάρτερ πέθανε<ref>{{cite book |title=Howard Carter: The Path to Tutankhamun
|publisher=Tauris Parke Paperbacks |first=T.G.H. |last=James |year=2012 |url=https://books.google.com/books?id=AyK0_weGa20C&pg=PA454 |isbn=9781845112585 |others=[2001] |pages=454–5}}</ref><ref>{{cite news|url=https://www.nytimes.com/learning/general/onthisday/bday/0509.html|work=[[The New York Times]]|title=Howard Carter, 64, Egyptologist, Dies}}</ref> στο διαμέρισμά του στο Λονδίνο (οδός Albert Court 49, δίπλα στο [[Royal Albert Hall]]), σε ηλικία 64 ετών, από τη [[Λέμφωμα Hodgkin|«νόσο του Χότζκιν»]].<ref>Nicholas Reeves, John H. Taylor: ''Howard Carter before Tutankhamun'', British Museum Press, Λονδίνο 1992, ISBN 0-714-10959-2, σελ. 180</ref> Σχετικώς λίγοι άνθρωποι παρακολούθησαν την κηδεία του. Η σορός του είναι θαμμένη στο Κοιμητήριο Πάτνυ Βέιλ (Putney Vale Cemetery) του Λονδίνου, και το επίγραμμα στον τάφο του γράφει:
''«Ας ζήσει το πνεύμα σου, ας περάσεις εκατομμύρια χρόνια, εραστή των Θηβών, καθισμένος με το πρόσωπό σου στον βόρειο άνεμο, με τα μάτια σου να ατενίζουν την ευτυχία»'', ένα απόσπασμα από το «Κύπελλο των ευχών» του Τουταγχαμών<ref>Nicholas Reeves, John H. Taylor: ''Howard Carter before Tutankhamun'', British Museum Press, Λονδίνο 1992, ISBN 0-714-10959-2, σελ. 188</ref>, και επίσης: ''«Ω νύχτα, άπλωσε τις φτερούγες σου πάνω μου όπως τα άστρα που δεν χάνονται ποτέ.»'', φράση που μπορεί να παραβληθεί με την προσευχή προς τη θεά Νουτ, που βρίσκεται στα χείλη φερέτρων του Νέου Βασιλείου.<ref>{{cite web|title=Text From Egypt Centre Trail: Reflections Of Women In Ancient Egypt|url=http://www.swan.ac.uk/egypt/events/womentext.htm|year=2001|accessdate=2011-04-28|url-status=dead|archive-url=https://web.archive.org/web/20110611055339/http://www.swan.ac.uk/egypt/events/womentext.htm|archive-date=11 Ιουνίου 2011|df=dmy-all}}</ref>
| |||