Κριμαϊκός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 32:
Ο πόλεμος έμεινε γνωστός στη ρωσική ιστοριογραφία ως ''Ανατολικός Πόλεμος'' ([[ρωσική γλώσσα|ρωσικά]]: Восточная война, βαστότσναγια βαϊνά), ενώ στη Βρετανία τον καιρό εκείνο αναφερόταν ως ''Ρωσικός Πόλεμος''.
Έχει μείνει στην ιστορία ως πόλεμος σφαλμάτων εφοδιαστικής και στρατηγικής φύσεως, καθώς και για το περίφημα ποίημα ''Η επέλαση της Ελαφράς Ταξιαρχίας'' του Τένισον. Από άποψη τεχνολογίας ήταν ο πρώτος που εισήγαγε μεγάλο αριθμό τεχνολογικών καινοτομιών.
== Η διένεξη για τους Αγίους Τόπους ==
[[Αρχείο:Cornet Wilkin 11th Hussars.jpg|thumb|left|Ο αξιωματικός του ιππικού, ανθυπίλαρχος (σημαιοφόρος όπως τους έλεγαν τότε στο βρετανικό ιππικό) Χένρι Ουίλκιν, του 11ου Συντάγματος [[Ουσάροι|Ουσάρων]] του Βρετανικού Στρατού, σε φωτό του Ρότζερ Φέντον]]
Στα 1850, παρατηρητές της διεθνούς κατάστασης, μεταξύ αυτών ο [[Καρλ Μαρξ]] και ο [[Φρίντριχ Ένγκελς]], ήδη είχαν προβλέψει τη βεβαιότητα ενός νέου [[ρωσοτουρκικοί πόλεμοι|ρωσοτουρκικού πολέμου]]. Η αυτοκρατορική Ρωσία, ως μέλος της [[Ιερή Συμμαχία|Ιερής Συμμαχίας]], λειτουργούσε τον καιρό εκείνο ως αστυφύλακας της Ευρώπης, διατηρώντας σταθερό το ισοζύγιο δυνάμεων που είχε αποφασιστεί στο [[Συνέδριο της Βιέννης]] το 1815
Παρόλα αυτά, τόσο ο Μαρξ όσο και ο Ένγκελς προέβλεψαν ότι οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές δυνάμεις δε θα επέτρεπαν στους Ρώσους μια τέτοια ελευθερία κινήσεων, καθώς μια περαιτέρω διείσδυση της Ρωσίας στα [[Βαλκάνια]] έπληττε θανάσιμα τα συμφέροντά τους (τότε δεν είχε προσαρτηθεί ακόμα η [[Αίγυπτος]] από τους Βρετανούς και
Το 1851 ήταν η αρχή της αλυσίδας που οδήγησε στα μετέπειτα γεγονότα. Το έτος εκείνο, πραξικόπημα στη Γαλλία κατέλυσε τη Δημοκρατία και αναγόρευσε σε αυτοκράτορα τον [[Ναπολέων Γ΄|Ναπολέοντα Γ']], ο οποίος έστειλε κατόπιν τον πρέσβη του στην [[Κωνσταντινούπολη]] με την εντολή να αναγκάσει τους Οθωμανούς να αναγνωρίσουν τη Γαλλία ως επικυρίαρχη αρχή των [[Άγιοι Τόποι|Αγίων Τόπων]]. Η προσπάθεια της Γαλλίας ήταν να επωφεληθεί από την ανάδειξή της ως προστάτιδος δύναμης των χριστιανών στην περιοχή, προβάλοντας ως ηγέτιδα δύναμη στην Ευρώπη μεταξύ των καθολικών πιστών και με μοχλό το κύρος αυτό να εκμαιεύσει επιπλέον εισχώρηση στο μαλακό υπογάστριο της παρηκμασμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αποκτώντας περαιτέρω προνομιακούς εμπορικούς όρους όσο και κοινωνική διείσδυση επηρεάζοντας έτσι πιο αποφασιστικά την κεντρική οθωμανική διοίκηση. Η Ρωσική Αυτοκρατορία αντέδρασε στην επιχειρούμενη αλλαγή καθεστώτος στους Αγίους Τόπους. Σύντομα οι Οθωμανοί, υπό την πίεση των Ρώσων, που έβλεπαν εξίσου καχύποπτα τη γαλλική διείσδυση σε περιοχές που υπέβλεπαν οι ίδιοι, βασιζόμενοι σε δύο συνθήκες, μία του 1757 και αυτή του [[Συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή|Κιουτσιούκ-Καϊναρτζή]] του 1774, άλλαξαν την απόφασή τους, αποκηρύσσοντας τη γαλλο-οθωμανική συμφωνία και αναγορεύοντας τη Ρωσία σε προστάτιδα δύναμη των ορθόδοξων χριστιανών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
| |||