Μέγας Βασίλειος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 20:
== Η ζωή του Βασίλειου της Καισαρείας ==
{{Χριστιανισμός}}
Γεννήθηκε από Άγιους γονείς το [[330]] μ.Χ. στην [[Καισάρεια (Καππαδοκία)|Καισάρεια]] της [[Καππαδοκία]]ς. Ο πατέρας του Άγιου Βασίλειου ασκούσε το επάγγελμα του καθηγητή ρητορικής στη Καισάρεια της Καππαδοκίας και η μητέρα του Αγία Εμμέλεια ήταν απόγονος οικογένειας [[Ρωμαίοι|Ρωμαίων]] αξιωματούχων (ο πατέρας της είχε πεθάνει ως [[Χριστιανισμός|Χριστιανός]] [[μάρτυρας]]). Στην οικογένεια εκτός από το Βασίλειο υπήρχαν άλλα οκτώ ή εννέα παιδιά. Μεταξύ αυτών, ο Άγιος [[Γρηγόριος Νύσσης]], ο Ναυκράτιος που έγινε ασκητής και θαυματουργός Άγιος, η
Ο Βασίλειος μεταφέρθηκε από τη γιαγιά του Μακρίνα στο κτήμα των Αννήσων κοντά στον ποταμό [[Γεσίλ Ιρμάκ|Ίρι]] της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]], όπου ανατράφηκε από αυτήν μέχρι το θάνατό της και μετέπειτα από την πρωτότοκη αδερφή του Μακρίνα η οποία επηρέασε καθοριστικά τον μικρό Βασίλειο να στραφεί στην Χριστιανική πίστη. Την εγκύκλια παιδεία έλαβε από τον πατέρα του ενώ μετά την εκδημία του (γύρω στα [[345]]) μετέβη στην [[Καισάρεια]]. Κατόπιν η ανάγκη του για περαιτέρω μόρφωση τον έφερε στην [[Κωνσταντινούπολη]], όπου φοίτησε κοντά στο γνωστό δάσκαλο της εποχής [[Λιβάνιος|Λιβάνιο]] και επακόλουθα στην [[Αθήνα]] ([[352]]).
Στην Αθήνα γνωρίστηκε με το [[Γρηγόριος Ναζιανζηνός|Γρηγόριο]] από την Καππαδοκία, αναπτύσσοντας μία μεγάλη φιλία, εγγράφηκε στη σχολή του Χριστιανού [[φιλοσοφία|φιλοσόφου]] [[Προαιρέσιος|Προαιρεσίου]] και παρακολούθησε τη διδασκαλία του καθώς και τη διδασκαλία άλλων φιλοσόφων όπως ο {{redwd|Ιμέριος|Q1406282}}.
Επέστρεψε στην πατρίδα του το καλοκαίρι του [[356]], εγκαταστάθηκε στην Καισάρεια και, συνεχίζοντας την παράδοση του πατέρα του, έγινε καθηγητής της ρητορικής. Το [[358]], επηρεασμένος από το θάνατο του αδερφού του μοναχού Ναυκρατίου, βαπτίζεται Χριστιανός, πιθανόν από τον [[επίσκοπος|επίσκοπο]] Διάνιο, και αποφασίζει να αφιερώσει τον εαυτό του στην ασκητική πολιτεία. Το φθινόπωρο του ίδιου έτους ξεκινά ένα οδοιπορικό σε γνωστά κέντρα ασκητισμού της Ανατολής, επιθυμώντας την ανεύρεση κατάλληλου τόπου διαμονής.
Τον Ιανουάριο του [[360]] φαίνεται να συμμετείχε, ως παρατηρητής εντεταλμένος από τον επίσκοπο Διάνιο, στην [[Αρειανισμός|αρειανική]] [[Σύνοδος (θρησκευτική|Σύνοδο]], που συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη, για την έριδα μεταξύ [[Ομοουσιανοί|Ομοουσιανών]] και [[Ομοιανοί|Ομοιανών]]. Μετά την υπογραφή, από μέρους του Διανίου, του συμβόλου των Ομοιανών, ο Βασίλειος απογοητευμένος αποσύρθηκε στο ησυχαστήριο της αδερφής του εγκαινιάζοντας τη μνημειώδη αλληλογραφία του με το Γρηγόριο.
Το καλοκαίρι του [[364]] ο [[Ευσέβιος Καισαρείας]] τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Η μεγάλη δραστηριότητα και η μόρφωση του Βασιλείου προκάλεσαν τα ζηλόφθονα αισθήματα του Ευσεβίου γεγονός που οδήγησε τον πρώτο, για ακόμα μία φορά, να επιστρέψει στην πατρίδα του. Η μεσολάβηση, όμως, του Γρηγορίου επιφέρει εξομάλυνση των σχέσεων και την επιστροφή του Βασιλείου στην Καισάρεια. Μετά το θάνατο του Ευσεβίου, με τη συνδρομή του Ευσεβίου επισκόπου Σαμοσάτων και του Γρηγορίου επισκόπου Ναζιανζού, εκλέγεται διάδοχός του στην επισκοπική έδρα της Καισάρειας
Στον εκκλησιαστικό τομέα, ως επίσκοπος πλέον, ο Βασίλειος αντιμετώπισε την προσπάθεια του Αυτοκράτορα [[Ουάλης|Ουάλη]] να επιβάλει τον Ομοιανισμό (ρεύμα του Αρειανισμού), όντας σε επιστολική επικοινωνία με τον [[Μέγας Αθανάσιος|Μέγα Αθανάσιο]], Πατριάρχη Αλεξανδρείας και τον Πάπα Ρώμης Δάμασο. Στην περιφέρεια της ποιμαντικής του ευθύνης είχε να αντιμετωπίσει την έντονη παρουσία του αρειανικού στοιχείου και άλλων χριστιανικών, μη ορθόδοξων, ομολογιών. Σε αυτό τον τομέα έδρασε και ως επίσκοπος, δηλαδή οργανωτικά, αλλά και με την αντιρρητική του γραμματεία. Μέσα από τις επιστολές του φαίνονται οι προσπάθειες που κατέβαλε για την ανάδειξη άξιων κληρικών στο ιερατείο, την καταπολέμηση της [[σιμωνία]]ς των επισκόπων, την πιστή εφαρμογή των ιερών κανόνων από τους πιστούς καθώς και η ποιμαντική μέριμνα, που επέδειξε έναντι των αποκομμένων και περιθωριοποιημένων μελών της [[Εκκλησία]]ς. Η όλη του δραστηριότητα επιφέρει τη βαθμιαία αναγνώρισή του ως κοινού έξαρχου ολόκληρου του ασιατικού θέματος της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Αυτοκρατορίας]].
| |||