Κήποι Τίβολι (Παρίσι): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά το κλείσιμο του πρώτου Τίβολι, ο μουσικός Μπανώ το άνοιξε ξανά με πιο λιτό περιεχόμενο ως ''Folie-Richelieu'' ή Δεύτερο Τίβολι, μεταξύ των αριθμών 18 και 38 της οδού Clichy, έως την οδό Blanche, σε μια περιοχή που δημιουργήθηκε το 1730 από τον στρατάρχη Ρισελιέ για την προσωπική του ψυχαγωγία, ενώ στη συνέχεια ανήκε στην Φορτουνέ Αμελέν (Fortunée Hamelin). Το 1812, ενώθηκε με τον χώρο του Μεγάλου Τίβολι. Μέρος της γης πωλήθηκε στον τραπεζίτη Πιερ-Λωράν Αινγκερλό και στη συνέχεια στην ισπανική πρεσβεία. Το Δεύτερο Τίβολι εξαφανίστηκε το 1825, μετά από γιορτή για την στέψη του [[Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας|Καρόλου Ι΄]] στις 7 Ιουνίου. Στις 2 Φεβρουαρίου 1826, οι κληρονόμοι του Μπουτέν πούλησαν το κτήμα στους Jonas-Philip Hagerman και τον Συλβαίν Μινιόν, και έγινε το ''[[Quartier de l'Europe]]'' (Η συνοικία της Ευρώπης).<ref>{{Cite web|url=http://www.faget-benard.com/petit_bout_du_monde/textes/chap2/tivoli.html|title=Les jardins Tivoli Paris méconnu|website=www.faget-benard.com|accessdate=082017-07-201708}}</ref>