Κόμμα Φιλελευθέρων (Ελλάδα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Ελευθέριος Βενιζέλος (με το HotCat) |
Διάσωση 4 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 49:
Το [[1936]], μετά το θάνατο του Ελευθερίου Βενιζέλου, εκλέχθηκε στη διοικούσα επιτροπή του Κόμματος των Φιλελευθέρων, ο γιος του, [[Σοφοκλής Βενιζέλος]], ο οποίος κινούσε τα νήματα στην ηγεσία. Μετά το [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]], αρχηγός του κόμματος ανακηρύχθηκε ο [[Θεμιστοκλής Σοφούλης]], με υπαρχηγό τον Σοφοκλή Βενιζέλο. Το Φεβρουάριο του [[1946]], το Κόμμα Φιλελευθέρων διασπάσθηκε. Οι Φιλελεύθεροι ενώθηκαν εκ νέου το [[1947]] και ο Σοφοκλής Βενιζέλος έγινε εκ νέου υπαρχηγός και κατόπιν αρχηγός του κόμματος (Νοέμβριος [[1948]]). Από τον Αύγουστο του [[1950]] έως τον Οκτώβριο του [[1951]], ο Σοφοκλής Βενιζέλος σχημάτισε τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις, αρχικά σε συνεργασία με τον [[Κωνσταντίνος Τσαλδάρης|Κωνσταντίνο Τσαλδάρη]] και τον [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Παναγιώτη Κανελλόπουλο]], και κατόπιν σε συνεργασία με τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον [[Νικόλαος Πλαστήρας|Νικόλαο Πλαστήρα]], ως πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών.
Τον Ιανουάριο του 1950, λίγο πριν τις Εκλογές της 5<sup>ης</sup> Μαρτίου 1950, το Κόμμα Φιλελευθέρων παρουσιάζει το πρόγραμμά του που τιτλοφορείται «Η Αυριανή Ελλάς»<ref>[http://repository.edik-archives.gr/content/documentfiles/26/02601/001_ocr.pdf «Η Αυριανή Ελλάς: Πρόγραμμα του Κόμματος των Φιλελευθέρων»] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20171215064519/http://repository.edik-archives.gr/content/documentfiles/26/02601/001_ocr.pdf |date=2017-12-15 }}, Αθήνα, Ιανουάριος 1950</ref>. Στο 30-σέλιδο πρόγραμμα πολλές από τις προτάσεις είναι πρωτοποριακές ακόμα και σήμερα και ορισμένες φορές το ζητούμενο των σύγχρονων προσπαθειών, όπως μεταξύ άλλων η πρόταση για την Παιδεία που αναφέρει λίγους μόλις μήνες από τη λήξη του Εμφυλίου, ότι το Κόμμα Φιλελευθέρων επιδιώκει «Διακομματική εκπαιδευτική πολιτική».
====1952-1961====
Μετά την ήττα των Φιλελευθέρων στις εκλογές του [[1952]] από τον [[Ελληνικός Συναγερμός|Ελληνικό Συναγερμό]] του [[Αλέξανδρος Παπάγος|Αλεξάνδρου Παπάγου]], ο Σοφοκλής Βενιζέλος αποσύρθηκε προσωρινά από την πολιτική και την ηγεσία του κόμματος ανέλαβε ο [[Γεώργιος Παπανδρέου]]. Λίγο αργότερα, ωστόσο, το Κόμμα Φιλελευθέρων διασπάστηκε και πάλι, όταν ο Σοφοκλής Βενιζέλος, επανήλθε στην πολιτική, ιδρύοντας την [[Φιλελευθέρα Δημοκρατική Ένωσις|Φιλελευθέρα Δημοκρατική Ένωση]](ΦΔΑ)<ref>[http://repository.edik-archives.gr/content/documentfiles/24/02449/013_ocr.pdf «Λόγος του αρχηγού της Φιλελευθέρας Δημοκρατικής Ενώσεως κ. Σοφοκλή Βενιζέλου προς το Εθνικόν Συμβούλιον»] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20190531062034/http://repository.edik-archives.gr/content/documentfiles/24/02449/013_ocr.pdf |date=2019-05-31 }}, 16/7/1955</ref><ref>[http://repository.edik-archives.gr/content/documentfiles/1/00117/013x_ocr.pdf «Σχέδιον Κανονισμού των εργασιών της ιδρυτικής συνελεύσεως της Φιλελευθέρας Δημοκρατικής Ενώσεως»] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20190531063127/http://repository.edik-archives.gr/content/documentfiles/1/00117/013x_ocr.pdf |date=2019-05-31 }}, 5/6/1955</ref><ref>[http://repository.edik-archives.gr/content/documentfiles/1/00116/012_ocr.pdf «Σχέδιον Καταστατικού της Φιλελευθέρας Δημοκρατικής Ενώσεως»,] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20171215052928/http://repository.edik-archives.gr/content/documentfiles/1/00116/012_ocr.pdf |date=2017-12-15 }} Μάιος 1955</ref><ref>«Κόμματα και Βουλευτικές Εκλογές στην Ελλάδα 1946-1964», Ηλία Νικολόπουλου, Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, Αθήνα 2000, σελ. 216 -217 και 471</ref>. Στις εκλογές του 1956, τα δύο κόμματα αυτά, συμμετείχαν από κοινού στον εκλογικό συνασπισμό [[Δημοκρατική Ένωσις (1956)|Δημοκρατική Ένωσις]], όπου το Κόμμα των Φιλελευθέρων κατέλαβε τις 42 έδρες από τις συνολικά 132 έδρες που κατέκτησε ο συνασπισμός. Συμμετείχε αυτόνομα στις εκλογές του 1958, όπου εξελίσσεται σε θρίλερ για το Κόμμα των Φιλελευθέρων, αφού καταλαμβάνει την τρίτη θέση, με ποσοστό 20,67% και καταλαμβάνοντας μόλις 36 έδρες. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που το Κόμμα των Φιλελεύθερων συμμετείχε σε εκλογική διαδικασία, αφού το [[1961]] συμμετείχε στην ίδρυση της [[Ένωσις Κέντρου]] και το Κόμμα των Φιλελεύθερων ανέστειλε την λειτουργία του, μετά από 42 συναπτά έτη πολιτικής του παρουσίας.
==Προεξέχοντα μέλη==
| |||