Μακεδονία (ελληνικό διαμέρισμα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Πόλεμοι και μετακινήσεις πληθυσμών (1912-1949): συντόμευση λεζάνατς |
BILL1 (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 67:
Η Μακεδονία υποτάχθηκε στους Ρωμαίους το [[168 π.Χ.]], όταν ο βασιλιάς [[Περσέας της Μακεδονίας]] νικήθηκε από τον Ρωμαίο στρατηγό Αιμίλιο Παύλο στη [[Μάχη της Πύδνας]]. Η Μακεδονία έγινε τότε [[Μακεδονία (ρωμαϊκή επαρχία)|ρωμαϊκή επαρχία]], και μάλιστα αποτέλεσε το σημαντικότερο θέατρο των συγκρούσεων κατά τους Εμφυλίους Πολέμους της Ρώμης. Η επικοινωνία της Μακεδονίας με τη Ρώμη ήταν εξασφαλισμένη μέσω της [[Αρχαία Εγνατία Οδός|Εγνατίας οδού]].
Τον 4ο αιώνα ο [[Γαλέριος]] μετέφερε την πρωτεύουσά του στη [[Θεσσαλονίκη]], την οποία κόσμησε με νέα μεγαλοπρεπή κτήρια και οχύρωσε με υψηλά τείχη. Τα τείχη βοήθησαν την πόλη να αντιμετωπίσει τις επιδρομές των ποικίλων βαρβαρικών φύλων που λυμαίνονταν τη Μακεδονία κατά τους μεταβυζαντινούς χρόνους. Αποτέλεσμα των επιδρομών αυτών ήταν να ερημώσει η ύπαιθρος και ο πληθυσμός να συγκεντρωθεί στις πόλεις. Μετά τον 7ο αιώνα στην έρημη πια ύπαιθρο εγκαταστάθηκαν - άλλοτε με την έγκριση της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]] και άλλοτε χωρίς - [[Σλάβοι|σλαβικοί]] πληθυσμοί.
Οι συνεχείς επιδρομές των [[Βούλγαροι|Βουλγάρων]] στην ύπαιθρο και των [[Άραβες|Αράβων]] στα παράλια, οι οποίοι μάλιστα κατόρθωσαν το [[904]] να εκπορθήσουν και να λεηλατήσουν τη Θεσσαλονίκη, είχαν ως αποτέλεσμα τον περιορισμό της πνευματικής παραγωγής και της πολιτισμικής δραστηριότητας. Μοναδική εξαίρεση αποτέλεσε η επικράτηση του κοινοβιακού βίου στο [[Άγιο Όρος]] και η ίδρυση αρκετών μονών. Η πνευματική αναγέννηση της Μακεδονίας ξεκίνησε ουσιαστικά τον 12ο αιώνα, όταν πλέον είχε αρχίσει η παρακμή της κεντρικής εξουσίας και οι βυζαντινές επαρχίες είχαν αποκτήσει σχετική αυτονομία.
| |||