Αικατερίνη της Αυστρίας, βασίλισσα της Πορτογαλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στην Τορκεμάδα και έλαβε το όνομα της εκ μητρός μάμμης της [[Αικατερίνη της Αραγωνίας|Αικατερίνης των Τραστάμαρα]]. Έμεινε με τη διανοητικά ταραγμένη μητέρα της, ώσπου έφθασαν από τη Φλάνδρα τα αδέλφια της [[Ελεονώρα της Αυστρίας|Ελεονώρα]] και [[Κάρολος Κουίντος|Κάρολος Α΄]] στην Ισπανία. Τέσσερα από τα μεγαλύτερα αδέλφια της είχαν γεννηθεί στις Κάτω Χώρες και είχαν τεθεί υπό τη φροντίδα της θείας τους [[Μαργαρίτα της Αυστρίας, δούκισσα της Σαβοΐας(1480-1530)|Μαργαρίτας των Αψβούργων]]. Όμως η Ιωάννα είχε κρατήσει το μικρότερο παιδί της, την Αικατερίνη, μαζί της. Η μικρή έμεινε περιορισμένη με τη μητέρα της στο Τορδεσίγιας, κατά την αντιβασιλεία του πάππου της Φερδινάνδου Β΄ στην Καστίλη. Όταν ήλθε σε ηλικία γάμου, η Αικατερίνη αφέθηκεελευθερώθηκε από την επιμέλεια που η μητέρα της έπρεπε να υπομένει ως το τέλος της.

Το 1525 παντρεύτηκε τον εξάδελφό της Ιωάννη Β΄ της Πορτογαλίας. Από τα εννέα τέκνα τους δύο επέζησαν, η Μαρία και ο Ιωάννης-Εμμανουήλ. Η Αικατερίνη μεριμνούσε για την εκπαίδευσή τους: συγκέντρωσε μία σοβαρή βιβλιοθήκη και ίδρυσε ένα είδος ''σαλονιού'' στην Αυλή. Έφερε έναν αριθμό λογίων γυναικών στα διαμερίσματά της, όπως την ανθρωπίστρια [[Χουάνα Βαθ]], την [[Πούμπλια Ορτένθια δε Κάστρο]] και την ποιήτρια [[Λουίζα Σίγεα δε Βελάθκο]]. Η πρώτη ήταν υπεύθυνη για τη διδασκαλία της Μαρίας και της ανιψιάς της Αικατερίνης, επίσης [[Μαρία της Πορτογαλίας, δούκισσα του Βιζέου|Μαρίας των Αβίς]], η οποία ήταν μία λόγιαλογία από μόνη της.

Το 1554 απεβίωσε ο γιος της και το 1557 ο σύζυγός της. Για την αντιβασιλεία κατά την ανηλικιότητα του εγγονού της Σεβαστιανού, ανταγωνίστηκε με τη μητέρα του (και ανιψιά της) [[Ιωάννα της Αυστρίας, πριγκίπισσα της Πορτογαλίας|Ιωάννα των Αψβούργων]]. ΗΜε τη μεσολάβηση του Καρόλου Α΄ της Ισπανίας το θέμα λύθηκε υπέρ της αδελφής του Αικατερίνης, ενώ η κόρη του Ιωάννα των Αψβούργων κλήθηκε στην Ισπανία για να αναλάβει εκεί την αντιβασιλεία κατά την απουσία του Φιλίππου Β΄. Έτσι η Αικατερίνη ανέλαβε την αντιβασιλεία στην Πορτογαλία ως το 1562, οπότε την παρέδωσε στον καρδινάλιο [[Ερρίκος της Πορτογαλίας|Ερρίκο]], αδελφό του Ιωάννη Γ΄.

Η Αικατερίνη είχε μία από τις πιο πρώιμες και εκλεκτές κινεζικέςσυλλογές πορσελάνεςκινεζικής πορσελάνης στην Ευρώπη, λόγω της θέσης της ως αδελφή του Καρόλου Α΄ και ως βασίλισσας της Πορτογαλίας. "Αποκτούσε ποσότητες από πορσελάνες και εξωτικά είδη από την Ασία, που έφθαναν τακτικά στη Λισαβόνα για τη διακόσμηση του εκεί βασιλικού ανακτόρου, όπως επίσης για την προσωπική της χρήση. Αυτά τα είδη τα είχε ως εμβλήματα της εξουσίας της. Η συλλογή της έγινε το πρώτο ''δωμάτιο με αξιοπερίεργα'' στην Ιβηρική χερσόνησο". ΑκολούθησεΗ Αικατερίνη ακολούθησε μία παράδοση, που είχε εγκαθιδρύσει ο [[Εμμανουήλ Α΄ της Πορτογαλίας]] (πατέρας του Ιωάννη Γ΄), ο οποίος αγόραζε πορσελάνες για τη σύζυγό του [[Μαρία της Αραγωνίας, βασίλισσα της Πορτογαλίας|Μαρία των Τραστάμαρα]], θεία εκ μητρός της Αικατερίνης. Το διάστημα 1511-14 ο "''θησαυροφύλακας των μπαχαρικών"'' στη Λισαβόνα "κατέγραψε ένα σύνολο 692 πορσελανών και άλλων εξωτικών αγαθών", που είχαν αγοραστεί για τη Μαρία των Τραστάμαρα, 2η από τις 3 συζύγους του Εμμανουήλ Α΄. Μεταξύ άλλων στη συλλογή υπήρχαν απολιθωμένα δόντια καρχαρία, ένα κεφάλι φιδιού μέσα σε χρυσή θήκη, καρδιόσχημοι λίθοι ίασπη για την παύση της αιμορραγίας, ένας κορμός κοραλλιού ως φυλαχτό εναντίον των κακών πνευμάτων, λίθοι από το στομάχι ζώων (bezoar), έναν χαυλιόδοντα ναρβάλ (θαλάσσιου μονόκερω) και σωρούς πολύτιμων και ημιπολύτιμων λίθων, όπως ρουμπινιών, σμαραγδιών και διαμαντιών.