Βουλγαρική Εξαρχία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
τα ονόματα των Πατριαρχών
Γραμμή 42:
== Σχίσμα - αφορισμοί ==
Μετά το τελευταίο παραπάνω γεγονός και ενώ άρχισε να κατακλύζεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο από τηλεγραφήματα διαφόρων μητροπόλεων περί πίστεως σε αυτό και άρνησης υπαγωγής των στη Βουλγαρική εξαρχία, όπως χαρακτηριστικό ήταν το, από 10 Φεβρουαρίου 1872, τηλεγράφημα του μητροπολίτη Βοδενών (Έδεσσας) Αγαθάγγελου<ref>«''Παναγιώτατε,<br>
''Άπαντες εσμέν υποκείμενοι τω ρωμαϊκώ πατριαρχείω και υμέτερα πνευματικά τέκνα. Ως και άλλοτε επανειλημμένως είχομεν κοινοποιήσει, ούτω, και σήμερον, δια τηλεγράφου ημών απάντων, ανηγγείλαμεν τη υψ. Πύλη ότι ουδέποτε θέλομεν παραδεχθή όπως το εν Ορτάκιοϊ εδρεύον προσωρινόν βουλγαρικόν συμβούλιον συμπεριλάβη την επαρχίαν ημών εις την εξαρχίαν, δια ταύτα απαγγέλοντες αυτή την απόφασιν ημών, εξαιτούμεθα τας ευχάς της''»<br>Αρχιμ. Τίτου Καράτζαλη – Δημ. Γόνη "Κώδιξ Βοδενών" σ.65</ref>, ο οικουμενικός πατριάρχης Άνθιμος Γ΄ΣΤ΄, στις 13 Μαΐου, εν μεγάλη συνόδω, προέβη στην καθαίρεση του Εξάρχου Ανθίμου και των συνεργατών αυτού επισκόπων και άλλων κληρικών της Εξαρχίας αναθεμάτισε και τον πρώην Μακαριουπόλεως Ιλαρίωνα, ανακοινώνοντας την πράξη αυτή προς όλες τις Εκκλησίες. Στη συνέχεια έχοντας προηγουμένως λάβει σουλτανική έγκριση, αλλά και την ηθική υποστήριξη του Έλληνα πρωθυπουργού [[Επαμεινώνδας Δεληγιώργης|Επαμ. Δεληγιώργη]]<ref>Κ. Παπαρρηγόπουλος τ.7ος, σ.404</ref>, συγκάλεσε την «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης (1872)» που με τον όρο της καταδίκασε τον εθνοφυλετισμό στους κόλπους της Εκκλησίας, σύμφωνα με σχετική έκθεση που συντάχθηκε από επιτροπή.<br>Κατά τα πρακτικά της συνόδου, με βάση τη σειρά των θεμάτων της σχετικής έκθεσης, οι εργασίες της χωρίστηκαν σε τρία μέρη.
# Το πρώτο μέρος αφορούσε το ιστορικό του βουλγαρικού ζητήματος και την αποσκίρτηση από την «''Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία''» ως «''αρχικήν ιδέαν έχουσι την αρχήν του φυλετισμού''»
# Το δεύτερο μέρος αφορούσε γενικές απόψεις περί του φυλετισμού ως ενάντιου της διδασκαλίας του ευαγγελίου και του «''ιερού πολιτεύματος''».