Θερινά Ανάκτορα του Πεκίνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Επέκταση |
||
Γραμμή 14:
Περί το 1271, όταν η δυναστεία Γιουάν είχε εδραιώσει την πρωτεύουσά της στο Χανμπάλικ (σημερινό [[Πεκίνο]]), ο μηχανικός Γκουό Σοουτζίνγκ ξεκίνησε τις εργασίες για την κατασκευή ενός συστήματος ύδρευσης, που να κατευθύνει το νερό από την Πηγή Σενσάν (神山泉) προς το Χωριό Μπαϊφού (白浮村) της Τσάνγκπινγκ, μέσα στη Δυτική Λίμνη (西湖) που αργότερα εξελίχθηκε στη Λίμνη Κουνμίνγκ. Ο Γκουό ήθελε να δημιουργήσει μια δεξαμενή νερού που θα εξασφάλιζε σταθερή παροχή νερού για το παλάτι.
Το 1494, ο [[Αυτοκράτορας Χονγκ-τσι|Αυτοκράτορας Χονγκτσί]] (βασ. 1487-1505) της [[Δυναστεία Μινγκ|δυναστείας Μινγκ]] διέταξε να κατασκευαστεί ο Ναός Γιουαντζίγνκ (圓靜寺) για την παραμάνα του, την Λαίδη Λούο, στο μέτωπο του Λόφου Τζαρ (瓮山, Γουένγκ σαν), που αργότερα μετονομάστηκε σε Λόφος της Μακροζωίας. Με τα χρόνια, ο ναός ερειπώθηκε και εγκαταλείφθηκε, και τα περίχωρα του λόφου έγιναν κατάμεστα στη βλάστηση. Ο Αυτοκράτορας Ζένγκντε (βασ. 1505-21), ο οποίος διαδέχθηκε τον αυτοκράτορα Χονγκτσί, έχτισε ένα παλάτι στις όχθες της Δυτικής Λίμνης και μετέτρεψε την περιοχή σε έναν αυτοκρατορικό κήπο. Μετονόμασε τον Λόφο Τζαρ σε "Χρυσό Λόφο" (金山, Τζιν σαν) και ονόμασε τη λίμνη "Χρυσή Θάλασσα" (金海, Τζιν χάι). Τόσο ο αυτοκράτορας Ζένγκντε όσο και ο αυτοκράτορας Γουάνλι (βασ. 1572-1620) απολάμβαναν τις βαρκάδες στη λίμνη. Κατά τη βασιλεία του αυτοκράτορα Τιάντσι (βασ. 1620-27), ο [[ευνούχος]] της αυλής, ο Γουέι Τζονγκσίεν, πήρε τον αυτοκρατορικό κήπο ως προσωπική του ιδιοκτησία.
=== Δυναστεία Τσινγκ ===
Στις αρχές [[Δυναστεία Τσινγκ|της δυναστείας Τσινγκ]], ο Λόφος Τζαρ λειτούργησε ως στάβλος αλόγων για το αυτοκρατορικό ανάκτορο. Οι ευνούχοι που είχαν διαπράξει αδικήματα στέλνονταν εκεί για να ξεχορταριάσουν τα ζιζάνια και να κόψουν το γρασίδι.
Στις αρχές της βασιλείας του Αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ (βασ. 1735-1796), πολλοί αυτοκρατορικοί κήποι χτίστηκαν στα περίχωρα της σημερινή επαρχίας Χαϊντίαν του [[Πεκίνο|Πεκίνου]], και κατά συνέπεια η κατανάλωση νερού αυξήθηκε σημαντικά. Εκείνη την εποχή, ένα μεγάλο μέρος του νερού που κατέληγε στη Δυτική λίμνη προερχόταν από την πηγή γλυκού νερού Τζέιντ στον ομώνυμο λόφο, και ένα μέρος προερχόταν από τον ποταμό Γουάντσαν ( 萬泉河). Οποιαδήποτε διαταραχή στη ροή του νερού από την πηγή θα επηρέαζε τα συστήματα ύδρευσης και υδροδότησης της πρωτεύουσας.
Περί το 1749, ο αυτοκράτορας Τσιανλόνγκ αποφάσισε να χτίσει ένα ανάκτορο κοντά στον Λόφο Τζαρ και τη Δυτική Λίμνη, για να γιορτάσει τα 60α γενέθλια της χήρας μητέρας του, της Αυτοκράτειρας Τσονγκτσίνγκ. Για τη βελτίωση του συστήματος ύδρευσης της πρωτεύουσας, διέταξε να γίνει επέκταση της Δυτικής Λίμνης προς τα δυτικά, ώστε να δημιουργηθούν ακόμα δύο λίμνες, η λίμνη Γκάοσουι ( 高水湖 ) και η λίμνη Γιάνγκσουι ( 養水湖). Οι τρεις λίμνες χρησιμοποιούνταν ως δεξαμενές νερού για τους αυτοκρατορικούς κήπους, αλλά και ως πηγές νερού για τις γύρω γεωργικές περιοχές. Ο Αυτοκράτορας Τσιανλόνγκ ονόμασε συλλογικά τις τρεις λίμνες ως "Λίμνη Κουνμίνγκ" (昆明池), όπως την ομώνυμη λίμνη που κατασκευάστηκε από τον [[Αυτοκράτορας Γου των Χαν|Αυτοκράτορα Γου]] (βασ. 141-187 π.Χ.) της [[Δυναστεία Χαν|δυναστείας Χαν]]. Τα προϊόντα εκσκαφής των έργων για την επέκταση της λίμνης, μεταφέρθηκαν στον Λόφο Τζαρ, ο οποίος αυξήθηκε σε διαστάσεις και μετονομάστηκε ως "Λόφος Μακροζωίας". Το Θερινό Ανάκτορο, του οποίου η κατασκευή περατώθηκε το 1764, με κόστος πάνω από 4,8 εκατομμ. αργυρά τάελ, αρχικά ονομάστηκε "Τσινγκγιγουάν" ( 清漪園, Κυματιστοί Κήποι).
Το σχέδιο του Θερινού Ανακτόρου ήταν βασισμένο σε ένα θρύλο της Κινεζικής μυθολογίας, για τρία ιερά βουνά στην Ανατολική Θάλασσα, ονομαστικά το [[Βουνό Πενλάι|Πενλάι]], το Φάνγκτζανγκ ( 方丈 ) και το Γινγκτζόου ( 瀛洲). Τα τρία τεχνητά νησιά μέσα στη Λίμνη Κουνμίνγκ - το νησί Νάνχου ( 南湖島 ), το νησί Τουάντσενγκ ( 團城島 ) και το νησί Ζαοτζίαντανγκ ( 藻鑒堂島) - ήταν κατασκευασμένα ώστε να αντιπροσωπεύουν τα τρία βουνά, ενώ η λίμνη καθαυτή ήταν βασισμένη στο τοπογραφικό σχέδιο της Δυτικής Λίμνης στο [[Χανγκτσόου]]. Επίσης, το ανάκτορο είχε πολλά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά που ήταν παρόμοια ή πανομοιότυπα με αυτά άλλων αξιοθέατων της Κίνας. Για παράδειγμα: η προβλήτα Φοίνιξ ( 鳳凰墩 ) συνδεόταν με τη Λίμνη Τάι. ο πύργος Τζινγκμίνγκ ( 景明樓 ) ήταν παρόμοιος με τον πύργο Γιουεγιάνκ της [[Χουνάν]]. το παβιγιόν Γουάνγκτσαν ( 望蟾閣 ) έμοιαζε με τον Πύργο του Κίτρινου Γερανού, και οι εμπορικοί δρόμοι ήταν σχεδιασμένοι με βάση τους δρόμους των πόλεων [[Σουτσόου]] και Γιαντζόου. Η κύρια ατραξιόν του Θερινού Ανακτόρου ήταν ο «Μεγάλος Ναός της Ευγνωμοσύνης και της Μακροζωίας» ( 大報恩延壽寺 ). Υπήρχε επίσης ένας Μακρύς Διάδρομος (長廊, Τσανγκ Λανγκ), που είχε μήκος 728 μ. και ήταν διακοσμημένος με πολυάριθμες τοιχογραφίες (πάνω από 14.000). Επειδή το ανάκτορο δεν διέθετε εγκαταστάσεις κατάλληλες για μακροχρόνια διαμονή και την καθημερινή διαχείριση των κρατικών υποθέσεων, ο αυτοκράτορας Τσιανλόγνκ σπάνια έμενε εκεί, μόνο κατά τη διάρκεια ημερήσιων επισκέψεων.
Μετά τη βασιλεία του Αυτοκράτορα Νταογκουάνγκ (βασ. 1820-1850), η δυναστεία των Τσινγκ άρχισε να παρακμάζει, και το Θερινό Ανάκτορο παραμελήθηκε επειδή το κόστος συντήρησης ήταν πολύ υψηλό.
Το 1860, προς τα τέλη του Β' Πολέμου του Οπίου, οι Γάλλοι και οι Βρετανοί λεηλάτησαν το Θερινό Ανάκτορο, και την 18η Οκτωβρίου 1860 οι Βρετανοί έκαψαν το γειτονικό Παλαιό Θερινό Ανάκτορο (圆 明 园, Γιουάν μινγκ γιουάν, Ολοφώτεινοι Κήποι). Η καταστροφή του ανακτόρου διατάχθηκε από τον [[Τζέιμς Μπρους, 8ος Κόμης του Έλγιν|Λόρδο Έλγιν]], τον Βρετανό Ύπατο Αρμοστή στην Κίνα, ως αντίπεινα για τα βασανιστήρια και τη δολοφονία δύο Βρετανών απεσταλμένων, ενός δημοσιογράφου του ''[[The Times]]'', και των συνοδών τους. Η καταστροφή του Παλαιού Ανακτόρου ήταν μία δυστυχής έκβαση που είχε έντονο συναισθηματικό αντίκτυπο στην Κίνα. <ref>[https://www.bbc.com/news/magazine-30810596 The palace of shame that makes China angry]</ref>
Το 1884-95, κατά τη βασιλεία του Αυτοκράτορα Γκουάνγκσου (1875-1908), με διαταγή της χήρας [[Τσισί|Αυτοκράτειρας Τσισί]], τα 22 εκατομ. αργυρά τάελ <ref>{{Cite book|title=Rereading Modern Chinese History|first=Weizheng|last=Zhu|publisher=BRILL|date=Apr 23, 2015|page=351|url=https://books.google.com/books?id=fTu2CAAAQBAJ}}</ref> που αρχικά προορίζονταν για την αναβάθμιση του Στόλου Μπεϊγιάνγκ (ναυτικό), διατέθηκαν για την ανακαίνιση και επέκταση του Θερινού Ανακτόρου, στα πλαίσια του εορτασμού των 60ής ημέρας γενεθλίων της. Καθώς τα κεφάλαια ήταν περιορισμένα, οι κατασκευαστικές εργασίες επικεντρώθηκαν στα κτίρια που βρίσκονταν στην μπροστινή όψη του Λόφου της Μακροζωίας και στα φράγματα της Λίμνης Κουνμίνγκ. Το 1888 το Θερινό Ανάκτορο έλαβε το σημερινό Κινεζικό όνομα του, "Γιχεγουάν" ( 頤和園 ).
Το 1900, προς τα τέλη της [[Εξέγερση των Μπόξερς|Εξέγερσης των Μπόξερς]], το Θερινό Ανάκτορο υπέστη και πάλι ζημιές, όταν οι δυνάμεις της [[Οκταεθνής Συμμαχία|Οκταεθνούς Συμμαχίας]] κατέστρεψαν τους αυτοκρατορικούς κήπους και έκλεψαν πολλά αντικείμενα που φυλάσσονταν στο παλάτι. Ανακαινίστηκε δύο χρόνια αργότερα.
=== Μετά την Δυναστεία Τσινγκ ===
Το 1912, μετά την παραίτηση του τελευταίου Αυτοκράτορα, Πουγί, από τον θρόνο, το Θερινό Ανάκτορο περιήλθε στην ιδιοκτησία της πρώην αυτοκρατορικής οικογένειας των Τσινγκ. Δύο χρόνια αργότερα, το Θερινό Ανάκτορο άνοιξε τις πόρτες του για το κοινό και άρχισαν να πωλούνται εισιτήρια για τους επισκέπτες. Το 1924, όταν ο πολέμαρχος Φενγκ Γιουσιάνγκ εκδίωξε τον πρώην αυτοκράτορα Πουγί από την [[Απαγορευμένη Πόλη]], η τοπική αυτοδιοίκηση του Πεκίνου ανέλαβε τη διαχείριση του Θερινού Ανακτόρου και το μετέτρεψε σε δημόσιο πάρκο.
Με έναρξη το 1949, στο Θερινό Ανάκτορο στεγάστηκε για λίγο καιρό η Κεντρική Σχολή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας. Πολλοί από τους φίλους του [[Μάο Τσετούνγκ]] και σημαντικά πρόσωπα του [[Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας|Κομμουνιστικού Κόμματος]], όπως ο Λιού Γιάζου και η Τζιάνγκ Τσινγκ, πέρασαν από εκεί. Από το 1953 έχουν πραγματοποιηθεί πολλά έργα αποκατάστασης και ανακαίνισης στο Θερινό Ανάκτορο, το οποίο είναι πλέον ανοικτό στο κοινό ως τουριστικό αξιοθέατο και πάρκο.
Τον Νοέμβριο του 1998, το Θερινό Ανάκτορο του Πεκίνου συμπεριλήφθηκε στον Κατάλογο με [[Εκπαιδευτική Επιστημονική και Πολιτιστική Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών|Μνημεία]] [[Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς|Παγκόσμιας Κληρονομιάς]] της ΟΥΝΕΣΚΟ. Προς τα τέλη του 2006, η Κινεζική κυβέρνηση κυκλοφόρησε αναμνηστικά νομίσματα για τον εορτασμό της πολιτιστικής σημασίας των Θερινών Ανακτόρων.{{Wide image|Summer Palace 1888.jpg|900px|Γραφική απεικόνιση των Θερινών Ανακτόρων, ~ 1888.}}<br />
== Παραπομπές ==
<references />{{Authority control
}}
[[Κατηγορία:Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς στην Κίνα]]
| |||