Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την αυτοκτονία του Κορυζή, ο Βρετανός πρεσβευτής Πάλερετ συμβούλεψε τον Γεώργιο να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας, όμως ο βασιλιάς τελικά αποφάσισε να ασκήσει αυτός προσωρινά τα καθήκοντα του προέδρου της κυβέρνησης με αντιπρόεδρο το [[Κώστας Κοτζιάς|Κωνσταντίνο Κοτζιά]]. Στον Κοτζιά ανέθεσε και τον σχηματισμό κυβέρνησης γιατί, όπως ισχυρίστηκε ο βασιλιάς, χρειαζόταν έναν δημαγωγό για να ανορθώσει το ηθικό του λαού και επιπλέον ήταν ο μόνος που ήταν αντίθετος στην αναχώρηση του Γεωργίου και της κυβέρνησης από την Αθήνα.<ref>Κολιόπουλος (2009), 253-4</ref> Τελικά ο Κοτζιάς δεν μπόρεσε να σχηματίσει κυβέρνηση διότι οι πολιτικοί που απευθύνθηκε αρνήθηκαν να συμμετάσχουν, με αποτέλεσμα η εντολή να δοθεί στον απόστρατο Στρατηγό [[Αλέξανδρος Μαζαράκης - Αινιάν|Αλέξανδρο Μαζαράκη-Αινιάν]]. Ο Μαζαράκης όμως, όταν απέκτησε μια εικόνα της πραγματικής κατάστασης της χώρας, κατέθεσε στις 19 Απριλίου την εντολή, πιστεύοντας ότι είχε κληθεί πολύ αργά και η καλύτερη λύση ήταν η εκκένωση της Ελλάδας από τα συμμαχικά στρατεύματα.<ref>Richter (1998),548-50, 553</ref>

 

 

Όταν την επόμενη μέρα κλήθηκε από τον βασιλιά ο [[Θεόδωρος Δ. Πάγκαλος|Θεόδωρο Πάγκαλος]] να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας, αρνήθηκε λέγοντας πως ''Ο Ελληνικός Στρατός είναι ένα πτώμα. Δε χρειάζεται τώρα ηγέτη, αλλά έναν ιερέα''.<ref>Richter (1998), 553</ref> Το μεσημέρι της ίδιας μέρας ορκίστηκε αντιπρόεδρος ο Ναύαρχος Σακελλαρίου και υπουργός Εξωτερικών, Οικονομικών και Εθνικής Οικονομίας ο [[Εμμανουήλ Τσουδερός]]. Ο μετριοπαθής βενιζελικός Τσουδερός, πιστός στα ανάκτορα και αφοσιωμένος στους Βρετανούς, [[Κυβέρνηση Εμμανουήλ Τσουδερού 1941|ορκίστηκε πρωθυπουργός]] στις 21 Απριλίου. Ο βασιλιάς γνώριζε ότι στην [[Κρήτη]] που σκόπευε να μεταφερθεί δεν ήταν ευπρόσδεκτος, γι΄αυτό ο Κρητικής καταγωγής Τσουδερός με το κύρος του θα μπορούσε να προλάβει τυχόν δυσάρεστες καταστάσεις.<ref>Richter (1998), 559</ref>