Ντουμπάι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Βρίσκεται στα παράλια του [[Περσικός Κόλπος|Περσικού κόλπου]], βορειοανατολικά από το [[Άμπου Ντάμπι]] και δίπλα στη [[ΣάργιαΣάρτζα|Σάρζα]]. Το εμιράτο της Σάρζα, που γειτονεύει με το Ντουμπάι, θεωρείται περισσότερο αυστηρό όσον αφορά στην τήρηση των [[Ισλάμ|μουσουλμανικών]] κανόνων (πχ. ενδυμασία, αλκοόλ κλπ.).

Το Ντουμπάι είναι το μεγαλύτερο εμπορικό, οικονομικό και τουριστικό κέντρο της χώρας. Η πόλη έχει δύο [[λιμάνι]]α, από το Σεπτέμβριο του 2009 [[μετρό]] και τεράστιο, πολυτελές και υπερτεχνολογικό διεθνές αερολιμένα (Dubai International Airport). Μία από τις καλύτερες αεροπορικές εταιρείες στον κόσμο, η [[Emirates Airlines]], εδρεύει στο Ντουμπάι.

[[Αρχείο:Al Fahidi Fort.jpg|thumb|250px|Το [[οχυρό Αλ Φαχίντι]] που κατασκευάστηκε το [[1799]] είναι το παλαιότερο κτίσμα στο σημερινό Ντουμπάι και πλέον είναι τμήμα του μουσείου της πόλης.]]

Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο κλάδος [[Αλ Αμπού Φαλάσα]] της φυλής [[Μπάνι Γιας]] ίδρυσε το Ντουμπάι, το οποίο και παρέμεινε εξαρτημένο από το γειτονικό [[Άμπου Ντάμπι]] μέχρι το [[1833]]. Στις 8 Ιανουαρίου του [[1820]], ο σείχης του Ντουμπάι και άλλοι εμίρηδες της περιοχής υπέγραψαν τη "Γενική Θαλάσσια Ειρηνευτική Συμφωνία" με τη Βρετανική κυβέρνηση, ενώ το [[1833]] η δυναστεία των [[Αλ Μακτούμ]], απόγονοι του οίκου Φαλάσα, αποχώρησαν από το [[Άμπου Ντάμπι]] και κατέλαβαν το Ντουμπάι χωρίς αντίσταση.

Το Ντουμπάι βρέθηκε κάτω από Βρετανική προστασία με την «Αποκλειστική Συμφωνία» του [[1892]], με την οποία η Βρετανία εγγυήθηκε την προστασία του Ντουμπάι από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Τον αιώνα αυτό, δύο σημαντικές καταστροφές καταγράφονται στην πόλη, με πρώτη την επιδημία ιλαράς του 1841 που προκάλεσε τη μετανάστευση του πληθυσμού ανατολικά στην περιοχή Ντέιρα, και τη δεύτερη το 1894, με την σχεδόν ολική καταστροφή της Ντέιρα από φωτιά. Ωστόσο, η γεωγραφική θέση της πόλης συνέχισε να αποτελεί πόλο έλξης για εμπόρους από όλη την περιοχή, ενώ ο εμίρης του Ντουμπάι συνέβαλε σε αυτό με τη χαμηλή εμπορική φορολογία, προσελκύοντας εμπόρους από τη ΣάργιαΣάρζα και το Μπαντάρ Λενγκέχ, μεγάλα εμπορικά κέντρα εκείνης της περιόδου.

Τη [[Δεκαετία 1950|δεκαετία του 1950]], το Ντουμπάι γνώρισε την εξάπλωση των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας, τηλεφώνου και την κατασκευή ενός αεροδρομίου, όταν οι Βρετανοί μετέφεραν εκεί την έδρα της περιφερειακής διοίκησης από τη γειτονική ΣάργιαΣάρζα. Το [[1966]] η πόλη ενώθηκε νομισματικά με το ανεξάρτητο Κατάρ, με το νόμισμα Ριγιάλ, μετά την υποτίμηση της ρουπιάςρουπίας του Περσικού κόλπου. Τον ίδιο χρόνο ανακαλύφθηκε [[πετρέλαιο]] και η πόλη χορήγησε άδειες παραχώρησης σε διεθνείς εταιρείες, με μαζική εισροή ξένων εργατών, κυρίως από την [[Ινδία]] και το [[Πακιστάν]]. Ο πληθυσμός της πόλης αυξήθηκε κατά 300% από το [[1968]] ως το [[1975]].

Στις 2 Δεκεμβρίου [[1971]], το Ντουμπάι μαζί με το Άμπου Ντάμπι και πέντε ακόμα εμιράτα, ίδρυσαν τα ΗΑΕ, με την αποχώρηση των Βρετανών από την περιοχή. Το [[1973]] έγινε και η νομισματική ένωση με το Ντίρχαμ των ΗΑΕ, ενώ όλη τη δεκαετία η ανάπτυξη συνεχίστηκε με τα έσοδα από το πετρέλαιο και το εμπόριο. Επίσης, η πόλη δέχθηκε και ένα κύμα προσφύγων από τον [[Λίβανος|Λίβανο]]. Το λιμάνι [[Τζεμπέλ Αλί]] κατασκευάστηκε το [[1979]] και η ζώνη ελεύθερου εμπορίου Γιαφζά ιδρύθηκε το [[1985]] δίνοντας σε ξένες εταιρείες απεριόριστα κεφάλαια εξαγωγών και εργατικού δυναμικού.