Χαλιφάτο των Αββασιδών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Κουτί πληροφοριών --> Πληροφορίες
Γραμμή 46:
=== Τα χρόνια στην εξουσία ===
 
Η πρώτη μεταρρύθμιση των Αββασιδών ήταν να μεταφέρουν την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας από τη [[Δαμασκός|Δαμασκό]] της Συρίας στη [[Βαγδάτη]] του Ιράκ. Αυτό έγινε για να προσελκύσουν αλλά και να βρίσκονται πιο κοντά στην υποστήριξη των Περσών ''μαουάλι'', μιας και στην περιοχή της Βαγδάτης κυριαρχούσε περισσότερο η περσική κουλτούρα (απότοκος της προηγούμενης μακρόχρονης κατοχής των Σασσανιδών Περσών), ενώ τμήμα των Περσών ''μαουάλι'' διεκδικούσανδιεκδικούσε λιγότερη κυριαρχία του αραβικού στοιχείου στην αυτοκρατορία. Η Βαγδάτη ιδρύθηκε στις όχθες του ποταμού [[Τίγρης (ποταμός)|Τίγρη]], το 762. Μια νέα θέση εξουσίας δημιουργήθηκε, αυτή του [[βεζίρης|βεζίρη]], ως αντιπρόσωπου της κεντρικής εξουσίας, ενώ δόθηκε ακόμα περισσότερη αυτονομία στους τοπικούς [[εμίρης|εμίρηδες]]. Ως αποτέλεσμα, πολλοί Αββασίδες χαλίφηδες υποβιβάστηκαν σε ένα πιο τυπικό ρόλο από αυτόν που διαδραμάτιζαν επί εποχής των Ομεϋαδών, καθώς οι βεζίρηδες σιγά σιγά ασκούσαν όλο και μεγαλύτερη εξουσία και ο κεντρικός ρόλος της παλαιάς αραβικής [[αριστοκρατία]]ς αντικαταστάθηκε σταδιακά από την περσική [[γραφειοκρατία]].
 
Οι Αββασίδες είχαν στηριχτεί σε μεγάλο βαθμό στο περσικό στοιχείο για την ανατροπή των Ομεϋαδών. Ο διάδοχος του χαλίφη Αμπούλ Αμπάς ας-Σαφφάχ, Αλ-Μανσούρ, ευνόησε την εισροή μη Αράβων μουσουλμάνων στην Αυλή του. Ενώ αυτό βοήθησε στην αλληλεπίδραση της αραβικής και περσικής κουλτούρας, αποξένωσε πολλούς Άραβες υποστηρικτές του χαλιφάτου, ιδιαιτέρως τους Άραβες της περιοχής του [[Χορασάν]] (Άραβες που είχαν φτάσει πολεμώντας κατά την εξάπλωση του χαλιφάτου έως το μακρινό [[Χορασάν]], και είχαν εγκατασταθεί κατόπιν εκεί, αποτελώντας ισχυρότατους αραβικούς εθνικιστικούς πυρήνες), οι οποίοι είχαν υποστηρίξει τους Αββασίδες στις μάχες τους εναντίον των Ομεϋαδών και ζώντας ανάμεσα σε Πέρσες κυρίως, είχαν πιο οξυμμένο το εθνικιστικό τους φρόνημα και υπόκεινταν περισσότερο στις συνέπειες του βαθμιαίου περιερχομού της αυτοκρατορίας υπό περσικό έλεγχο.