Βικιπαίδεια

Οικονομικά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ ορθή γραφή
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{συγχώνευση|Οικονομικές Επιστήμες}}
{{μορφοποίηση}}
{{πηγές|05|08|2016}}
Ορισμός 2 Ο κλάδος των "οικονομικών" μελετά τη κατανομή σπάνιων παραγωγικών πόρων (εργασία, μηχανήματα,γη)μεταξύ διαφορετικών παραγωγικών δραστηριοτήτων (εργοστάσια, γραφεία,αγροκτήματα) σκοπός των οποίων είναι η δημιουργία εμπορευμάτων τα οποία θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες των καταναλωτών [1]
 
Ορισμός 3 Η "οικονομία" είναι το μεγάλο σύνολο των αλληλένδετων δραστηριοτήτων παραγωγής και κατανάλωσης ότι οι ενισχύσεις για τον προσδιορισμό πώς κατανέμονται περιορισμένων πόρων. Αυτό είναι επίσης γνωστό ως ένα οικονομικό σύστημα[2].
 
{{πηγές|9|12|2016}}{{Ιστορία της οικονομίας}}▼
Ορισμός 4 Η οικονομία περιλαμβάνει όλες τις δραστηριότητες που σχετίζονται με την παραγωγή, την κατανάλωση και το εμπόριο αγαθών και υπηρεσιών σε μια περιοχή. Η οικονομία ισχύει για όλους από ιδιώτες σε φορείς όπως εταιρείες και κυβερνήσεις. Η οικονομία μιας συγκεκριμένης περιοχής ή χώρας διέπεται από τον πολιτισμό της, τους νόμους, την ιστορία, τη γεωγραφία και, μεταξύ άλλων παραγόντων, και εξελίσσεται λόγω της αναγκαιότητας. Για το λόγο αυτό, δεν υπάρχουν δύο οικονομίες είναι τα ίδια[3].
 
Ορισμός 5 Ιδιαίτερα, η Πολιτική Οικονομία αναχωρεί από την προϋπόθεση, πως η παραγωγή εμπορευμάτων είναι πριν απ' όλα παραγωγή αντικειμένων χρησίμων στον άνθρωπο. Μα εκείνο που εξετάζει δεν είναι η χρησιμότητα τους, είναι η αξία τους. Με το είδος και τη χρησιμότητα του κάθε εμπορεύματος χωριστά ή και όλων μαζί, ασχολούνται ένα σωρό επιστήμες, ιδιαίτερα δε η Εμπορευματολογία. Η Πολιτική Οικονομία όμως δεν καταπιάνεται μ' αυτό.
Αυτή εξετάζει την κοινωνική ιδιότητα που έχουνε τα εμπορεύματα ν' ανταλλάσσονται μεταξύ τους σε ορισμένες ποσότητες, σα να είναι όλα τους προϊόντα μιας και της αυτής ανθρώπινης εργασίας.[4]
 
Η ειδικευμένη εργασία βρίσκεται στη βάση της χρησιμότητας, παράγει το εμπόρευμα σαν αντικείμενο που ικανοποιεί μιαν ορισμένη ανάγκη. Η εργασία όμως γενικά, η αφηρημένη ανθρώπινη εργασία, σαν παραγωγική ανάλωση εργατικής δύναμης, περιέχεται σ' όλα τα εμπορεύματα και δίνει σ' αυτά τη δυνατότητα ν' ανταλλάσσονται μεταξύ τους, παράγει δηλαδή την ανταλλακτική τους αξία. Πάνω στην πρώτη ιδιότητα των αντικειμένων της εργασίας, τη χρησιμότητα τους, οικοδομείται κάθε παραγωγή. Πάνω στη δεύτερη όμως ιδιότητα τους, την ανταλλακτική τους αξία, στηρίζεται ορισμένης κοινωνικής μορφής παραγωγή. Λοιπόν, αντικείμενο της Πολιτικής Οικονομίας δεν είναι η παραγωγή «γενικά», η παραγωγή που αποβλέπει στην πλήρωση αναγκών είναι η παραγωγή ανταλλακτικών αξιών, η παραγωγή για την ανταλλαγή. Μέσα σε μια τέτοια παραγωγή, η εργασία αποτελεί κι αυτή ένα εμπόρευμα, με ορισμένη ανταλλακτική αξία.Οι τιμές, λέει ο κ. Ζολώτας, έχουνε το καθήκον να ισορροπούνε την οικονομία, να ρυθμίζουνε τις σχέσεις των συντελεστών της. Αυτό είναι πλάνη. Οι τιμές μπορεί άθελα τους, μέσα στην αέναη αλληλεπίδραση, να παίζουν έναν τέτοιο ρόλο, συμπτωματικά όμως. Εκείνο που κάνουν οι τιμές είναι, πραγματοποιούμενες στην πράξη της
αγοράς και της πώλησης, να καθιστούνε τα αρχικά μεγέθη των κεφαλαίων που μπήκανε στις επιχειρήσεις μεγαλύτερα. Αν τα αρχικά αυτά μεγέθη είναι Α, στο τέλος της διαδικασίας, όταν ο κύκλος ξαναρχίσει, θα είναι Α'. Τη σχηματική παράσταση αυτού του είδους μας τη δίνει το χρηματιστικό κεφάλαιο, που φαίνεται σα να πηδά νοερά τις φάσεις που διανύει το παραγωγικό κεφάλαιο, να τις υπερπηδά και να εκφράζεται κατ' ευθείαν στο Α - Α'. Μονάχα όταν δούμε την ανταλλακτική οικονομία σα μια οικονομία όπου παράγεται κέρδος, θα κατανοήσουμε τον πραγματικό ρόλο της[5]
 
<nowiki>Ορισμός 6. Η Πολιτική Οικονομία δεν ανήκει σε κάποιο χώρο, κράτος, ή έθνος Αφορά όλο το πλανήτη : είναι η επιστήμη των κανόνων για την παραγωγή, τη συσσώρευση, τη διανομή και την κατανάλωση του πλούτου. Θα επιβληθεί εάν τα άτομα (παραγωγοί και καταναλωτές) το επιθυμούν ή όχι. Το σύστημα αυτό βασίζεται στις ιδιότητες του ανθρώπινου μυαλού, και καμία δύναμη να το αλλάξει.[5] Ορισμός 8.</nowiki>''Η πολιτική οικονομία-η τομή της οικονομίας και της πολιτικής'', είναι το θεμέλιο των σύγχρονων κοινωνικών επιστημών και το επίκεντρο του ιδρυτικού κοινωνιολογικών θεωρητικών, κυρίως Max Weber, ο Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς. Αναμφισβήτητα, με την εκτεταμένη ανησυχία του για τον καταμερισμό της εργασίας, ακόμα και ο Emile Durkheim ήταν ανήσυχος με τη μορφή και εξέλιξη της οικονομίας . Ωσόσο,, η έννοια της πολιτικής οικονομίας ήταν αρκετά συνεπής στην κοινωνιολογία. Δηλαδή, η κοινωνιολογική εξέταση της πολιτικής οικονομίας έχει διατηρήσει μια εστίαση στη διασταύρωση μεταξύ του πολιτικού και του οικονομικού. Η Θεωρητική έμφαση έχει μετατοπιστεί κατά τη διάρκεια της ζωντανής και εκτεταμένης συζήτησης πάνω στην έννοια του κράτους, των αγορών, την κοινωνική τάξη, τον πολιτισμό, τους πολίτες, και την παγκοσμιοποίηση. Παρ 'όλα αυτά, το επίκεντρο της πολιτικής οικονομίας συνεχίζει να έχει τη σημασία του για την κοινωνιολογική θεωρία.[6]
 
Πολιτική οικονομία, κλάδος της κοινωνικής επιστήμης που μελετά τις σχέσεις μεταξύ των ατόμων και της κοινωνίας και μεταξύ των αγορών και του κράτους, χρησιμοποιώντας ένα διαφορετικό σύνολο εργαλείων και μεθόδων που σε μεγάλο βαθμό από την οικονομία, την πολιτική επιστήμη και την κοινωνιολογία. Ο όρος πολιτική οικονομία προέρχεται από την ελληνική πόλη, που σημαίνει "πόλη" ή "κράτος" και οικονόμου, που σημαίνει «αυτός που διαχειρίζεται ένα νοικοκυριό ή περιουσία." Η πολιτική οικονομία ως εκ τούτου μπορεί να θεωρηθεί ως η μελέτη του πώς μια χώρα-το κοινό οικιακών διοικείται ή διέπονται, λαμβάνοντας υπόψη τόσο την πολιτική όσο και οικονομικούς παράγοντες: David N. Balaam Political Economy [7]
 
7. Iστορική εξέλιξη :H Πολιτική οικονομία είναι ένα πολύ παλιό θέμα της διανοητικής έρευνας, αλλά μια σχετικά νέα ακαδημαϊκή πειθαρχία. Η ανάλυση της πολιτικής οικονομίας (από την άποψη του χαρακτήρα του κράτους και των σχέσεων της αγοράς), τόσο σε πρακτικό όσο και ως ηθική φιλοσοφία, έχει εντοπιστεί σε Έλληνες φιλόσοφους, όπως ο ''Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης,'' Μια κρίσιμη εξέλιξη στην πνευματική έρευνα της πολιτικής οικονομίας ήταν η εξέχουσα θέση στον 16ο έως 18ου αιώνα του μερκαντιλισμού, μια Σχολή Σκέψης που εγκαλούσε τη πνευματική ελίτ της εποχής για έναν ενεργότερο ρόλο του Κράτους στην Οικονομία και την οικονομική ρύθμιση. Τα γραπτά του Σκωτσέζου οικονομολόγου Sir James Steuart, 4ου(1767) θεωρείται η πρώτη συστηματική δουλειά στην αγγλική γλώσσα για την οικονομία, Τα γραπτά αυτά, καθώς επίσης και οι πολιτικές του Jean-Baptiste Colbert (1619-1683), γενικού ελεγκτή του Louis XIV της [[Γαλλία|Γαλλίας]], αποτελούν την επιτομή μερκαντιλισμού (εμποροκρατίας) στη θεωρία όσο και στην πράξη, αντίστοιχα.-
 
8. ο Adam Smith στο έργο του “An introduction to the Principles of Moral and Legislation “ (1780/89) εστιάζει στις «αρχές» της χρησιμότητας, και πώς αυτή η άποψη της ηθικής δένει με νομοθετικές πρακτικές.  Η βασική Αρχή  της χρησιμότητας αφορά την "καλή", όπως αυτή που παράγει το μεγαλύτερο ποσό της ευχαρίστησης και το ελάχιστο ποσό του πόνου και "κακή, αυτή δηλαδή που παράγει περισσότερο πόνο και καθόλου ευχαρίστηση. Αυτή η έννοια της ευχαρίστησης και του πόνου ορίζεται από Bentham  ως σωματική όσο και πνευματική. Ο Bentham γράφει για την αρχή αυτή, όπως εκδηλώνεται μέσα από τη νομοθεσία της κοινωνίας. Αυτός καθορίζει ένα σύνολο κριτηρίων για τη μέτρηση του βαθμού του πόνου ή ευχαρίστησης που η συγκεκριμένη απόφαση θα δημιουργήσει….[6]
 
<nowiki>9. Τα Οικονομικά θεωρούνται ως «η Επιστήμη της Ορθολογικής Επιλογής, κάτω από συνθήκες σπανιότητας» Αυτό συνδυάζεται με το "κριτήριο αποτελεσματικότητας Παρέτο : το κατά Παρέτο κριτήριο (ή κατά Παρέτο βέλτιστο) είναι εκείνο κατά το οποίο, μία μεταβολή στην τιμή ή στην ποσότητα βελτιώνει τη θέση κάποιου χωρίς όμως παράλληλα να χειροτερεύει τη θέση κάποιου άλλου. Με λίγα λόγια το κατά Παρέτο κριτήριο μας βεβαιώνει ότι έχουμε βελτίωση της κοινωνικής ευημερίας στο σύνολό της αφού έχουμε την καλυτέρευση ενός ατόμου ή μιας ομάδας ατόμων χωρίς να χειροτερεύει η θέση κανενός άλλου. Ο όρος δημιουργήθηκε από τον Ιταλό  οικονομολόγο Vilfredo Pareto (1848-1923) και χρησιμοποιείται συστηματικά από τότε. Οι περισσότεροι οικονομολόγοι σήμερα όταν λένε αποτελεσματικός εννοούν κατά Παρέτο ; Έτσι, συνδυάζοντας τα 2 μεταξύ τους ήτοι (1, ορθολογική επιλογή κάτω από συνθήκες σπανιότητας και 2. την κατά ΠΑΡΕΤΟ αποτελεσματικότητα έχουμε έναν ακόμα πιο έμμεσο, βέβαια ορισμό της "Οικονομίας-με έμφαση στη Πολιτική Οικονομία Πολιτική Οικονομία είναι εκείνη η επιστήμη της ορθολογικής επιλογής σε συνθήκες σπανιότητας που "τείνουν" (χωρίς να φτάνουν ποτέ) σε μια βελτίωση της θέσης κάποιων, χωρίς να χειροτερεύει η θέση των υπόλοιπων (αριστοποίηση-βελτιστοποίηση της κοινωνίας (είτε μιας win-win-win κατάστασης) [8]</nowiki>
 
.
ΠΗΓΕΣ
[2] (Σεραφείμ Μάξιμος"Η οικονομική επιστήμη και ο Ξ. Ζολώτας" ΘΕΣΕΙΣ- Τεύχος 30, περίοδος: Ιανουάριος - Μάρτιος 1990 [1] Βαρουφάκης (2007) Πολιτική Οικονομία, [4] (INVESTOPEDIA, 2016), (5) T. E. Cliffe Leslie (1870) "THE POLITICAL ECONOMY OF ADAM SMITH" Fortnightly Review, November 1, 1870.[6] David N. Balaam Encyclopedia Britannica, [7] Gregory Hooks, Andrew Crookston (2013) Political Economy (the Oxford Bibliographies) [8] Papakonstantinidis L.A (2012) THE INTERMEDIATE COMMUNITY: A BEHAVIORAL/BARGAINING APPROACH FOR CONFLICT RESOLUTION AT THE LOCAL LEVEL IJCM -4 VOL-2 ISSUE-1
 
= Political Economy =
 
 
{{πηγές|9|12|2016}}{{επιμέλεια}}
▲{{Ιστορία της οικονομίας}}
Τα '''Οικονομικά''' είναι η κοινωνική επιστήμη που μελετά την [[παραγωγή]], διανομή και κατανάλωση των [[αγαθά|αγαθών]] και [[υπηρεσία|υπηρεσιών]]. Περιγράφει τη διαδικασία σε όρους ανταλλαγής μεταξύ ανταγωνιστικών επιλογών, όπως παρατηρείται μέσω μετρήσιμων ποσοτήτων όπως είναι οι εισροές, οι τιμές και οι εκροές.
==Εισροές και Εκροές==
Γραμμή 183 ⟶ 151 :
Μια οικονομία ή επιχείρηση λειτουργεί πλήρως αποδοτικά όταν οι παραγωγικοί συνδυασμοί που επιτυγχάνει βρίσκονται πάνω στην καμπύλη παραγωγικών δυνατοτήτων. Τα σημεία που συνθέτουν την Κ.Π.Δ. αναφέρονται σε συνδυασμούς παραγωγής αγαθών τους οποίου η οικονομία είναι σε θέση να υλοποιήσει. Όσα σημεία βρίσκονται δεξιά από την Κ.Π.Δ. είναι ανέφικτα, διότι δεν υφίσταται η αναγκαία ποσότητα παραγωγικών συντελεστών (γη, εργασία, κεφάλαιο) ή οι διαθέσιμοι είτε οι ήδη διαθέσιμοι συντελεστές απασχολούνται πλήρως. Τέτοια σημεία μπορούν μελλοντικά να γίνουν εφικτά μέσω της οικονομικής μεγεθύνσεως, δηλαδή μέσω της αύξησης των παραγόμενων ποσοτήτων ύστερα από μια αύξηση των ποσοτήτων των παραγωγικών συντελεστών. Μια τέτοια υπόθεση θα μετακινούσε την καμπύλη προς τα δεξιά.
Αντιθέτως, όσα σημεία βρίσκονται αριστερά της Κ.Π.Δ. υποδηλώνουν την γενική έλλειψη πλήρους απασχόλησης είτε την ύπαρξη ανεργίας.
 
Χαρακτηριστικά της Κ.Π.Δ
 
# έχει αρνητική κλίση
# είναι κοίλη ως προς την αρχή των αξόνων, δηλαδή το κόστος ευκαιρίας(ΔΥ/ΔΧ) αυξάνεται κατά μήκος της Κ.Π.Δ.,ισχύει (d²Υ/dX²)<0
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Οικονομικά"