Κόζιμο Α΄ των Μεδίκων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Παραπομπές: Μεταφορά σε "Σημειώσεις ιστορικού" |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 11:
|ημ_στέψης = Ιανουάριος [[1570]]
|τόπος_στέψης =
|προκάτοχος = [[Αλέξανδρος των Μεδίκων]]
|διάδοχος = [[Φραγκίσκος Α΄ των Μεδίκων]]
|αντιβασιλιάς =
Γραμμή 37:
Ο ''' Κόζιμο Α΄ των Μεδίκων''' ({{lang-it|''Cosimo I de' Medici''}}, [[12 Ιουνίου]] [[1519]] - [[21 Απριλίου]] [[1574]]) ήταν ο δεύτερος Δούκας της [[Φλωρεντία|Φλωρεντίας]] και, στη συνέχεια, ο πρώτος [[Κατάλογος των ηγεμόνων της Τοσκάνης|Μέγας Δούκας της Τοσκάνης]]. Γεννήθηκε στην Φλωρεντία και ήταν ο γιος του διάσημου στρατιωτικού [[Τζοβάνι νταλε Μπάντε Νέρε|Τζοβάνι των Μεδίκων]], του επιλεγόμενου «νταλε Μπάντε Νέρε», και της Μαρίας Σαλβιάτι.<ref name=DBdI>{{cite web |author=Elena Fasano Guarini |title=Cosimo I de' Medici, duca di Firenze, granduca di Toscana |work=Dizionario Biografico degli Italiani 30 |year=1984 |publisher=Treccani, La cultura italiana |url=http://www.treccani.it/enciclopedia/cosimo-i-de-medici-duca-di-firenze-granduca-di-toscana_(Dizionario-Biografico)|accessdate=2017-02-27 |language=ιταλικά}}</ref>
Με τη δολοφονία του δούκα [[Αλέξανδρος των Μεδίκων|Αλεξάνδρου των Μεδίκων]] ([[1537]]) δεν υπήρχε κανένας άρρην απόγονος της οικογένειας από τον πρώτο κλάδο της δυναστείας. Τότε θυμήθηκαν τον ξεχασμένο δεύτερο κλάδο, του οποίου εκπρόσωπος τότε ήταν ο μόλις 17χρονος Κόζιμο. Παρόλο που δε ζούσε στη Φλωρεντία, τον ευνόησαν, διότι πίστευαν ότι λόγω του νεαρού της ηλικίας του, θα μπορούσε εύκολα να γίνει "πιόνι". Σύντομα όμως τους διέψευσε, γιατί αποδείχθηκε υπερβολικά ισχυρογνώμων και φιλόδοξος.
Απέρριψε αμέσως την πρόταση να δώσει επιπλέον εξουσίες στο συμβούλιο των 48. Τον Ιούλιο του [[1537]], οι εξόριστοι βάδιζαν κατά της Τοσκάνης υπό την αρχηγία του [[Μπερνάρντο Σαλβιάτι]] και του [[Πιέρο Στρότσι]]. Όταν ο Κόζιμο Α΄ άκουσε ότι πλησιάζουν, έστειλε τον καλύτερο στρατηγό του, τον [[Αλεσσάντρο Βιτέλλι]], να αντιμετωπίσει τον εχθρό. Αφού τους κατανίκησε, πολιόρκησε και το φρούριο, που ο Στρότσι και οι άνδρες του είχαν καταφύγει για να σωθούν. Το φρούριο έπεσε αμέσως και οι συλληφθέντες αιχμάλωτοι αποκεφαλίσθηκαν, ενώ το σώμα τού αρχηγού Στρότσι βρέθηκε με ένα αιματοβαμμένο μαχαίρι δίπλα του.
| |||