Μωυσής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
restored Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017 |
Προσθήκη Πηγών |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}[[Αρχείο:Michaelangelo Moses.jpg|right|thumb|190px|Ο ''Μωυσής'' του [[Μιχαήλ Άγγελος|Μιχαήλ Άγγελου]]. Το άγαλμα λαξεύτηκε το [[1513]] για τον τάφο του πάπα [[Πάπας Ιούλιος Β΄|Ιουλίου Β']] και είναι τοποθετημένο στο μαυσωλείο του [[Σαν Πιέτρο ιν Βίνκολι]] στη [[Ρώμη]].]]
Ο '''Μωυσής''', ({{Εβραϊκά|מֹשֶׁה}} '''Μοσέ’'''), είναι πρόσωπο
== Η ετυμολογία του ονόματος ==
Γραμμή 11 ⟶ 10 :
== Ο Μωυσής όπως παρουσιάζεται στη Βίβλο ==
=== Η Γέννηση και η ανατροφή του Μωυσή ===
Ο λαός του Μωυσή ήταν μια ομάδα οικογενειών που ζούσαν νομαδικά και είχαν εγκατασταθεί στην [[Αρχαία Αίγυπτος|Αίγυπτο]] με τον πατέρα τους τον [[Ιακώβ]], ή αλλιώς Ισραήλ, για να γλιτώσουν από τη λιμοκτονία.<ref>{{Cite
Ένα αντρόγυνο Ισραηλιτών, ο [[Αμράμ]] και η [[Ιωχαβέδ]], «δεν φοβήθηκαν τη διαταγή του βασιλιά» και με κίνδυνο της ζωής τους έκρυψαν τον νεογέννητο γιο τους ώστε να μην εκτελεστεί.
[[Αρχείο:Edwin Long 002.jpg|thumb|220px|left|''Η εύρεση του Μωυσή'', του [[Έντουιν Λονγκ]], 1886.]]
Το μικρό κιβώτιο βρέθηκε σύντομα από την κόρη του Φαραώ που είχε πάει όπως συνήθιζε στον ποταμό για να λουστεί. Όταν το άνοιξε, είδε το παιδί να κλαίει. Τότε ένιωσε συμπόνια για αυτό, αν και είπε: "Αυτό είναι ένα από τα παιδιά των Εβραίων"». Έτσι, αποφάσισε να το υιοθετήσει και του έδωσε το όνομα Μωυσής, όπως είπε: «Επειδή τον ανέσυρα από το νερό».<ref>Ο ιστορικός Ιώσηπος αναφέρει ότι η κόρη του Φαραώ ήταν άτεκνη, ενώ η ίδια ήταν μοναχοκόρη του πατέρα της. <span lang="grc" dir="ltr">«Ὄντα δʹ αὐτὸν τοιοῦτον ἡ Θέρμουθις παῖδα ποιεῖται γονῆς γνησίας οὐ μεμοιραμένη, καί ποτε κομίσασα τὸν Μωυσῆν πρὸς τὸν πατέρα ἐπεδείκνυε τοῦτον καὶ ὡς φροντίσειε διαδοχῆς, εἰ καὶ βουλήσει θεοῦ μὴ τύχοι παιδὸς γνησίου, πρὸς αὐτόν τε ἔλεγεν, ἀναθρεψαμένη παῖδα μορφῇ τε θεῖον καὶ φρονήματι γενναῖον, θαυμασίως δὲ αὐτὸν καὶ παρὰ τῆς τοῦ ποταμοῦ λαβοῦσα χάριτος ἐμαυτῆς μὲν ἡγησάμην παῖδα ποιήσασθαι, τῆς δὲ σῆς βασιλείας διάδοχον</span>». ''Ιουδαϊκές Αρχαιότητες'' ΙI.9.7.</ref><ref name=":3">{{Cite web|url=http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Exodos/Exodos_kef.5-10.htm#kef.6|title=ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ: ΕΞΟΔΟΣ ΚΕΦ. 5-10|website=users.sch.gr|accessdate=2019-11-30}}</ref> (εδ. 6, 10) Με έξυπνο χειρισμό, η αδελφή του βρέφους Μωυσή, η [[Μαριάμ]], διευθέτησε να τον θηλάζει η ίδια η μητέρα του, η Ιωχαβέδ. Καθώς στους αρχαίους χρόνους τα παιδιά συνήθως θήλαζαν επί αρκετά χρόνια<ref>Την εποχή των [[Μακκαβαίοι|Μακκαβαίων]] (πρώτος και δεύτερος αιώνας [[Π.Κ.Χ.]]) οι γυναίκες φαίνεται πως θήλαζαν τα παιδιά τους τρία χρόνια. ([[s:Μακκαβαίων Β'#Κεφάλαιον Ζ'|2 Μακκαβαίων 7:27]])</ref>, η Ιωχαβέδ είχε προφανώς την ευκαιρία να διδάξει τον Μωυσή σχετικά με "τον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ".<ref name=":0" /> (
Όταν έγινε σχεδόν 40 ετών, ο Μωυσής πιθανότατα φαινόταν να είναι έτοιμος να γίνει ένας εξέχων Αιγύπτιος ηγέτης. Η δύναμη και τα πλούτη του σπιτικού του Φαραώ θα μπορούσαν να αποτελέσουν εγγύηση για αυτή την εξέλιξη.
=== Η Εξορία του Μωυσή στη γη Μαδιάμ ===
Μια μέρα ο Μωυσής «είδε κάποιον Αιγύπτιο να χτυπάει κάποιον Εβραίο από τους αδελφούς του», γεγονός που του προκάλεσε αγανάκτηση. Επί δεκαετίες ο Μωυσής απολάμβανε τα πλεονεκτήματα τόσο της εβραϊκής όσο και της αιγυπτιακής ταυτότητάς του. Όταν όμως είδε να απειλείται η ζωή ενός Ισραηλίτη αδελφού του, ανέλαβε άμεση και αμετάκλητη δράση: «Πάταξε τον Αιγύπτιο και τον έκρυψε στην άμμο»<ref>Ο [[Ιωάννης Καλβίνος|Καλβίνος]] θεωρούσε ότι ο Μωυσής ενεργούσε οδηγούμενος από το Πνεύμα του Θεού, ενώ ο [[Αυγουστίνος]] τόνισε ότι ο Μωυσής δεν είχε κανένα νόμιμο δικαίωμα να ενεργήσει έτσι. Πιθανόν να ήταν μια πράξη πίστης —μολονότι άστοχη— στην υπόσχεση του Θεού ότι ο Ισραήλ θα απελευθερωνόταν από την Αίγυπτο ([[s:Γένεσις#15|Γένεση 15:13, 14]]) και ίσως έτσι να πίστευε ότι θα ξεσήκωνε τον λαό σε επανάσταση. ([[s:Πράξεις των Αποστόλων#7|Πράξεις των Αποστόλων 7:25]])</ref><ref name=":1" />. (
Όταν ο Φαραώ έμαθε για το φόνο, ο Μωυσής αναγκάστηκε να καταφύγει στην εξορία. Εγκαταστάθηκε στη [[Μαδιάμ]], στα βορειοδυτικά της [[Αραβία|αραβικής χερσονήσου]], και παντρεύτηκε τη [[Σεπφώρα]], την κόρη ενός νομαδικού αρχηγού ονόματι [[Ιοθόρ]] (Ραγουήλ). Μαζί της απέκτησε δύο γιους, τον [[Γηρσώμ]] και τον [[Ελιέζερ]]. ([[s:Έξοδος#2|Έξοδος 2:15, 21]]· [[s:Έξοδος#18|18:2-4]])
Για μια περίοδο 40 ετών, ο Μωυσής ζούσε ως απλός ποιμένας, έχοντας πάψει να πιστεύει ότι αυτός θα μπορούσε να ηγηθεί στην απελευθέρωση του λαού του από τον καταπιεστικό αιγυπτιακό ζυγό. Κάποια μέρα, όμως, βρέθηκε με τα ποίμνιά του Ιοθόρ σε ένα σημείο κοντά στο [[Όρος Χωρήβ]]. Εκεί, ο Θεός<ref>Το εδ. 2 αναφέρεται στον «αγγελιαφόρο του [[Τετραγράμματο|ΓΧΒΧ]] ([[Γιαχβέ]] ή [[Ιεχωβά]], στην ελληνική)» σύμφωνα με τη μετάφραση του [[Έβερετ Φοξ]], ''Τα Πέντε Βιβλία του Μωυσή''. Και υποσημειώνει: «Παραδοσιακά αποδίδεται «[[άγγελος]]» αλλά η ελληνική λέξη σημαίνει «αγγελιαφόρος». Στη Γένεση, ο Θεός εμφανίζεται με μορφή που έμοιαζε με άνθρωπο (παράβαλε [[s:Γένεσις#18|Γένεση κεφ. 18]]), και ο όρος «αγγελιαφόρος» υποδηλώνει μια απροσδιόριστη φανέρωση του Θεού, η οποία επιδέχεται διάφορες ερμηνείες».</ref> έκανε την παρουσία του αισθητή ενώπιον του Μωυσή μέσα σε μια φλεγόμενη βάτο και τον πρόσταξε: "Βγάλε το λαό μου, τους γιους του Ισραήλ, από την Αίγυπτο". Αλλά η απάντηση του Μωυσή έκανε φανερό ότι επρόκειτο πλέον για έναν άνθρωπο διστακτικό, επιφυλακτικό και αβέβαιο για τον εαυτό του. «Ποιος είμαι εγώ», ικετεύει, «που θα πάω στον Φαραώ και θα βγάλω τους γιους του Ισραήλ από την Αίγυπτο;» ([[s:Έξοδος#3|εδ. 10, 11]]) Μάλιστα αποκαλύπτει ένα προσωπικό του ελάττωμα: «Είμαι βραδύγλωσσος, [[Τραυλισμός|τραυλίζω]]». ([[s:Έξοδος#4|Έξοδος 4:10]]) Φαίνεται πως τα 40 χρόνια της ποιμενικής ζωής ταπείνωσαν και ωρίμασαν τον Μωυσή. Αργότερα, οι Γραφές κατέγραψαν σχετικά με τον Μωυσή ότι «ήταν πολύ πιο πράος από όλους τους ανθρώπους που υπήρχαν πάνω στην επιφάνεια της γης».<ref>{{Cite
Ο Θεός τον ενίσχυσε για να αναλάβει την ηγεσία ώστε να καθοδηγήσει το λαό Ισραήλ από τη δουλεία της Αιγύπτου στη [[Γη της Επαγγελίας]] της [[Χαναάν]]. «Εγώ θα είμαι μαζί σου», του είπε<ref>Ο Μωυσής ρωτάει τον Θεό: «Καλά, εγώ θα πάω στους Ισραηλίτες και θα τους πω, "ο Θεός των προγόνων σας με έστειλε σε εσάς". Αυτοί όμως θα με ρωτήσουν "ποιο είναι το όνομά του;" Τι θα τους πω;» ([[s:Έξοδος#3|εδ. 13]]) Ο Θεός απάντησε: «<span lang="grc" dir="ltr">Ἐγώ εἰµι ὁ ὤν</span>» (''[[Μετάφραση των Εβδομήκοντα|Ο']]''), «ΕΧΓΙΕΧ ΑΣΕΡ ΕΧΓΙΕΧ/Θα είμαι-εκεί με οποιονδήποτε τρόπο Θα είμαι-εκεί» (''Μετάφραση Φοξ''), «Εγώ είμαι εκείνος που είμαι» (''[[ΜΠΚ]]''), ή «ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΩ» (''[[ΜΝΚ]]''). Το ''Σχολιολόγιο της Βίβλου του Ερμηνευτή'' αναφέρει: «Ο Μωυσής δεν πρόβλεπε ότι θα τον ρωτούσαν "Ποιο είναι το όνομα αυτής της θεότητας;" Μάλλον, φοβόταν ότι αν θα τους ανακοίνωνε ότι ο Θεός των πατέρων τους, των πατριαρχών, τον είχε αποστείλει, θα τον ρωτούσαν απερίφραστα: "Ποιο είναι το όνομά του;" Το ζήτημα που αφορούσε η ερώτησή τους δεν ήταν το ίδιο με το ερώτημα "Ποιος είναι αυτός ο Θεός;" Αυτή η ερώτηση θα μπορούσε να πάρει την απάντηση: "Ονομάζεται [[Γιαχβέ]]". Αλλά σύμφωνα με την επιχειρηματολογία του Μπιούμπερ (σ. 48-55), ο εβραϊκός όρος ''μαχ'' ("Τι;") διερευνάει την σημασία, τον χαρακτήρα, την ποιότητα και την ερμηνεία αυτού του ονόματος. Συνεπώς, όπως υπονοείται, το όνομα του Γιαχβέ (=ΚΥΡΙΟΣ <nowiki>[</nowiki>στην ''Νέα Διεθνή Μετάφραση''<nowiki>]</nowiki>) ήταν ήδη γνωστό στον Μωυσή και στον Ισραήλ (το βιβλίο της Γένεσης παρέχει άφθονες αποδείξεις που υποστηρίζουν ότι ήδη γινόταν χρήση του ονόματος Γιαχβέ στους πατριαρχικούς χρόνους)· αυτό που χρειαζόταν να μάθουν ήταν "Τι σημαίνει αυτό το όνομα ή τι υποδηλώνει στις περιστάσεις αυτές που βρισκόμαστε τώρα;"»</ref>. ([[s:Έξοδος#3|εδ. 12]]) Ο Θεός τον διόρισε προφήτη και εκπρόσωπό Του και του παρείχε τη δύναμη<ref>Είναι η πρώτη φορά που αναφέρεται στις Άγιες Γραφές ότι ένας άνθρωπος λαβαίνει δύναμη για να εκτελέσει θαύματα.</ref> να εκτελέσει τρία θαύματα που θα αποτελούσαν σημεία, ή διαπιστευτήρια, για την προέλευση του διορισμού του. ([[s:Έξοδος#4|Έξοδος 4:1-9]]) Ο Θεός τού λέει ότι ο αδελφός του, ο [[Ααρών]], "θα ήταν στόμα για εκείνον" και θα μιλούσε αντ' αυτού. ([[s:Έξοδος#4|εδ. 14-17]])
Γραμμή 37:
Ο Μωυσής επέστρεψε μαζί με την οικογένεια του στην Αίγυπτο. ([[s:Έξοδος#4|εδ. 20]]) Ένας νέος Φαραώ είχε αναλάβει πλέον την εξουσία. ([[s:Έξοδος#2|Έξοδος 2:23]])
Ο 80χρονος Μωυσής και ο 83χρονος Ααρών εμφανίστηκαν ενώπιον του Φαραώ και της αυλής του για να μεταφέρουν το αίτημα για την απελευθέρωση του λαού Ισραήλ.<ref
Έτσι, άρχισε μια σειρά από [[δέκα πληγές]]<ref>Σύμφωνα με το έργο ''Ενόραση στις Γραφές'' (τομ. 2, λήμμα "Αριθμός, Αριθμητικά"), ο αριθμός δέκα υποδηλώνει μέσα στην Αγία Γραφή πληρότητα, ολότητα και το σύνολο κάποιου πράγματος. Έτσι, οι ''δέκα'' πληγές που εκχύθηκαν επάνω στην Αίγυπτο αποτελούσαν την πλήρη έκφραση της κρίσης του Θεού κατά της Αιγύπτου—ήταν ό,τι απαιτούνταν για να ταπεινωθούν πλήρως οι ψεύτικοι θεοί της Αιγύπτου και να πάψει η παρεμπόδιση του λαού Ισραήλ.</ref> οι οποίες επήλθαν στο Φαραώ και το λαό του. Οι τρεις πρώτες έπληξαν και τους Ισραηλίτες επίσης (οι οποίοι κατοικούσαν στην περιοχή της [[Γεσέν]]) αλλά από την τέταρτη πληγή και έπειτα πλήττονταν μόνο οι Αιγύπτιοι. ([[s:Έξοδος#8|εδ. 8:22, 23]]) Οι πληγές ήταν οι εξής:
Γραμμή 84:
*Θεολόγος Αλιπράντης, Ο Μωϋσής επί του όρους Σινά : εικονογραφία της κλήσεως του Μωυσέως και της παραλαβής του Νόμου, Έκδοσις Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητος "Λυδία", Θεσσαλονίκη, 1991
== Πηγές ==
<br />{{authority control}}
[[Κατηγορία:Ιουδαϊσμός]]
|