Σοβιετοφινλανδικός πόλεμος του 1939: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:587:3D19:3300:4D77:55E:7C89:ED62 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό Αντιγόνη
Ετικέτα: Επαναφορά
μ διορθ. τονισμού
Γραμμή 39:
 
===Οι σχέσεις Σοβιετικής Ένωσης-Φινλανδίας===
Μετά τη σοβιετική ανάμειξη στο Φινλανδικό Εμφύλιο του 1918, καμμίακαμία επίσημη συνθήκη ειρήνης δεν υπεγράφη. Το 1918 και το 1919, Φινλανδοί εθελοντές εξαπέλυσαν δύο ανεπιτυχείς στρατιωτικές επιχειρήσεις διείσδυσης κατά μήκος των σοβιετικών συνόρων. Το 1920 Φινλανδοί κομμουνιστές εγκατεστημένοι στη Ρωσία επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον Φινλανδό, πρώην αρχηγό της Λευκής Φρουράς της Φινλανδίας (υποστηρικτών του τσάρου στον ρωσικό εμφύλιο με τους μπολσεβίκους), στρατηγό Εμίλ Μάνερχαϊμ. Στις 14 Οκτωβρίου 1920 η Φινλανδία και η Σοβιετική Ένωση υπέγραψαν τη [[Συνθήκη του ΤαρτούΤάρτου (Ρωσία - Φινλανδία)|Συνθήκη του ΤαρτούΤάρτου]], επιβεβαιώνοντας τον ορισμό των σοβιετικο-φινλανδικών συνόρων στα παλαιά όρια του αυτόνομου [[Μεγάλο Δουκάτο της Φινλανδίας|Μεγάλου Δουκάτου της Φινλανδίας]] και της [[Αυτοκρατορική Ρωσία|Αυτοκρατορικής Ρωσίας]].
 
Επιπροσθέτως, η Φινλανδία έλαβε το [[Πετσάμο]], λιμάνι χωρίς πάγους, κατάλληλο για ναυσιπλοΐα και ελλιμενισμό πλοίων στον [[Αρκτικός Ωκεανός|Αρκτικό Ωκεανό]]. Παρά την υπογραφή της συνθήκης όμως, οι σχέσεις των δύο χωρών παρέμεναν τεταμένες, με αμφίπλευρα καχύποπτη στάση. Η φινλανδική κυβέρνηση επέτρεψε σε Φινλανδούς εθελοντές να περάσουν τα σύνορα για να υποστηρίξουν την εξέγερση στην Ανατολική [[Καρελία]] το 1921, ενώ οι Φινλανδοί κομμουνιστές στη Ρωσία συνέχιζαν τις ρεβανσιστικές διαθέσεις τους εναντίον της κυβερνώσας αστικής τάξης στη χώρα τους, διαθέσεις που εκδηλώθηκαν με πράξεις όπως η συνοριακή επιδρομή που πραγματοποίησαν στο έδαφος της Φινλανδίας, η επονομαζόμενη [[ανταρσία Πορκ]], το 1922.
Γραμμή 75:
==Έναρξη της σοβιετικής εισβολής==
[[Αρχείο:Carl Gustaf Emil Mannerheim.jpg|thumb|150px|right|Ο στρατηγός Καρλ Γκούσταφ Εμίλ Μάνερχαϊμ, ο ηγέτης των Φινλανδών στον επικό αγώνα με τους Σοβιετικούς]]
Στις 30 Νοεμβρίου, οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στη Φινλανδία με 21 [[Μεραρχία|μεραρχίες]], συνολικά 450.000 άνδρες, και βομβάρδισαν τη φινλανδική πρωτεύουσα, [[Ελσίνκι]]. Αργότερα, ο Φινλανδός πολιτικός [[Γιούχο Κούστι Παασικίβι]] σχολίασε ότι οι Σοβιετικοί με την εισβολή είχαν παραβιάσει τρεις διαφορετικές πολιτικές συμφωνίες: τη Συνθήκη του ΤαρτούΤάρτου του 1920, το Σύμφωνο μη επίθεσης του 1932 (και την ανανέωσή του τού 1934) καθώς και τη Χάρτα της Κοινωνίας των Εθνών, την οποία η Ε.Σ.Σ.Δ είχε υπογράψει το 1934.
Ο στρατηγός Μάνερχαϊμ ορίστηκε αρχηγός του γενικού επιτελείου των Φινλανδικών Δυνάμεων Άμυνας με την έναρξη της σοβιετικής επίθεσης. Παράλληλα, η φινλανδική κυβέρνηση, στα πλαίσια γενικότερης αναδιοργάνωσης, όρισε νέο πρωθυπουργό τον Ρίστο Ρύτι και υπουργό Εξωτερικών τον Βέινο Τάννερ.
 
Γραμμή 84:
 
===Το σοβιετικό σχέδιο επίθεσης===
[[Αρχείο:Winterwar-december1939-soviet-attacks.png|thumb|left|150px|alt=Διάγραμμα των σοβιετικών επιθέσεων|Οι κύριες επιθέσεις των Σοβιετικών το διάστημα 30 NoεμβρίουΝοεμβρίου – 22 Δεκεμβρίου 1939 (τα παραλληλόγραμμα είναι οι Στρατιές και αριστερά τους ο αριθμός τους)]]
Στην αρχή του πολέμου, οι Σοβιετικοί ανέμεναν ολοκληρωτική νίκη έναντι των Φινλανδών μέσα σε λίγες εβδομάδες. Ο [[Κόκκινος Στρατός]] μόλις είχε ολοκληρώσει την κατάληψη της Πολωνίας (1939-1945) με λιγότερες των 1.000 αντρών απώλειες. Οι προσδοκίες του [[Στάλιν]] για ένα γρήγορο σοβιετικό θρίαμβο είχαν ενισχυθεί από τον πολιτικό [[Αντρέι Αλεξάντροβιτς Ζντάνοφ|Αντρέι Ζντάνοφ]] και το στρατηγό [[Κλιμέντ Εφρέμοβιτς Βοροσίλοφ|Κλιμέντ Βοροσίλοφ]], άλλοι όμως στρατηγοί είχαν τις αμφιβολίες τους. Ο αρχηγός του γενικού επιτελείου του Κόκκινου Στρατού, στρατηγός [[Μπορίς Μιχάιλοβιτς Σάποσνικοφ|Μπορίς Σάποσνικοφ]], εκπόνησε ένα σοβαρό σχέδιο, με εκτενείς προπαρασκευές επιμελητείας και υποστήριξης πυρός, καθώς και ορθολογική διάταξη μάχης, αναπτύσσοντας τις καλύτερες μονάδες του σοβιετικού στρατού.