Εξορία (ταινία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| μουσική = Αλέξανδρος Χρηστάρας, Μιχάλης Νιβολιανίτης [[- Dna (Greek Musical Collective)]]

Γράφει ο Νίνος Μικελίδης: "Εκείνο που επιδιώκει, και τελικά καταφέρνει, ο Μαζωμένος είναι, μέσα από τα επεισόδια αυτά, να παρουσιάσει τους διάφορους τρόπους εκμετάλλευσης, ταπείνωσης και εξευτελισμού του νεοέλληνα, εξόριστου, όπως υποβάλλει και ο τίτλος της ταινίας, στην ίδια του τη χώρα, την Ελλάδα της κρίσης. Εξόριστου σε μια χώρα όπου τα ελληνικά έχουν καταντήσει μια δεύτερη γλώσσα, με τους άλλους γύρω του (εκτός από μερικές εξαιρέσεις) να μιλάνε αγγλικά. Μπλεγμένου σε μια σειρά επεισόδια που μοιάζουν με εφιάλτη, που πολύ έξυπνα ο σκηνοθέτης τονίζει γυρίζοντας τις σκηνές που συνδυάζουν το πέρασμα από το ένα στο άλλο επεισόδιο, σε ραλαντί, τονίζοντας ακόμη περισσότερο το εφιαλτικό αυτό κλίμα με την κατάλληλη μουσική."<ref>https://www.enetpress.gr/%CF%86%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB-%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%86/</ref>. Ο Στράτος Κερσανίδης γράφει για την ταινία: "Ο Μαζωμένος από την αρχή αντιστρέφει την κατάσταση. Αυτό που φεύγει είναι Έλληνας γιατί η ζωή στην Ελλάδα έχει γίνει αβίωτη, τα πάντα έχουν καταρρεύσει, ηθικές αξίες δεν υπάρχουν, ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί ανεπανόρθωτα.Τι μας λέει, εν τέλει ο Βασίλης Μαζωμένος; Κάτι πολύ σημαντικό, πως δηλαδή ακόμη κι ο τόπος μας μπορεί να είναι εξορία. Πως η εξορία βρίσκεται παντού, ακόμη και μέσα μας. Και μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον που μοιάζει με εφιάλτη, αναζητούμε τη θέση μας, τη χαμένη μας ταυτότητα, το ίδιο μας τον εαυτό."<ref>https://www.stokokkino.gr/article/1693/60o-FKTh:-Mprosta-ston-efialth.html</ref>. Ο Αλέξης Δερμεντζόγλου έγραψε: "Με έναν συνδυασμό τυπικής μυθοπλασίας και ενθέσεων σκηνών της σύγχρονής μας Ιστορίας (να θυμίσω την σεκάνς με το ξύλο ,τον εικονικό βιασμό ,όλα με τους τύπους να τραγουδάνε τον εθνικό ύμνο της Γερμανίας).Φυσικά η διάχυτη αναφορά, πως οι περισσότεροι Έλληνες βρισκόμαστε σε πολλαπλών μορφών εξορία, είναι σαφής. Σκλαβιά, ξύλο, έγκλημα ,ξένη οικονομική εξάρτησης, όλα αυτά δένουν μαζί. Κατ’ εμέ η καλύτερη μέχρι στιγμής ταινία του Βασίλη Μαζωμένου."<ref>https://www.facebook.com/KemesCinema/posts/2718142188245714</ref>. Έγραψε η Λήδα Γαλανού: "το σύμπαν του Βασίλη Μαζωμένου είναι και πάλι εδώ, σ' ένα φιλμ πιο φιλόδοξο, πιο υπερβατικό, αλλά με όλα τα γνώριμα χαρακτηριστικά του σκηνοθέτη του: πολιτικός λόγος, ανθρωπιστική αγωνία, αισθαντική δραματοποίηση, υφάσματα και ριχτάρια που δίνουν θεατρικότητα σε φυσικούς χώρους. Η «Εξορία» βλέπεται από την αντίθετη πλευρά του καθρέφτη (της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας)".<ref>https://flix.gr/news/thessaloniki-film-festival-2019-greek-movies-reviews.html</ref>. Έγραψε η Ευάννα Βενάρδου: "Ο (αντι)ήρωάς του Μαζωμένου, ένας σύγχρονος ηττημένος Οδυσσέας, δεν είναι ένας απελπισμένος μετανάστης. Είναι ένας απελπισμένος, εξαθλιωμένος Έλληνας που προσπαθεί να διαφύγει από την ίδια του τη χώρα με μια βάρκα. Όμως διασώζεται αποαπό την ακτοφυλακή και τελικά περνά τα πάνδεινα σε μια εφιαλτική εκδοχή της Ελλάδας (ένα ανατριχιαστικο μέλλον; ή μήπως μια αλληγορία για το παρόν της;) όπου ο μόνος Θεός είναι τελικά ο Θεός του χρήματος, και η μόνη διέξοδος επιβίωσης είναι η κάθε λογής εκπόρνευση και ταπείνωση"<ref> https://www.huffingtonpost.gr/entry/enteposeis-apo-to-60o-festival-kinematoyrafoe-thessalonikes_gr_5dc6b765e4b0fcfb7f66f819</ref>.