Ραδιοτηλεσκόπιο του Αρεσίμπο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η επιφάνεια συλλογής ραδιοκυμάτων του τηλεσκοπίου έχει διάμετρο 305 μέτρα και κατασκευάσθηκε μέσα σε μία φυσική κοιλότητα του εδάφους ([[Δολίνη|καρστική καταβόθρα]]).<ref>{{cite web| url=http://www.news.cornell.edu/releases/Jan03/NAIC.director.deb.html| title=Astrophysicist Robert Brown, leader in telescope development, named to head NAIC and its main facility, Arecibo Observatory| author=David Brand| publisher=[[Cornell University]]| date=21 January 2003| accessdate=2008-09-02}}</ref>). Είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο<ref>{{cite web| url=http://www.space.com/scienceastronomy/astronomy/arecibo_profile_000508.html| title=Arecibo: Celestial Eavesdropper| author=Frederic Castel| publisher=[[Space.com]]| date=8 May 2000| accessdate=2008-09-02| archiveurl=https://web.archive.org/web/20000619110005/http://www.space.com/scienceastronomy/astronomy/arecibo_profile_000508.html| archivedate=2000-06-19| url-status=live}}</ref> και αποτελείται από 38.778 πλάκες [[Αλουμίνιο|αλουμινίου]], 1 επί 2 μέτρα περίπου η καθεμιά, που υποστηρίζονται από ένα δίχτυ χαλύβδινων καλωδίων.

Το ραδιοτηλεσκόπιο έχει αναβαθμισθεί αρκετές φορές. Αρχικώς, όταν η μέγιστη αναμενόμενη συχνότητα λειτουργίας ήταν περί τα 500&nbsp;MHz, η επιφάνεια αποτελείτο από ένα δίχτυ από γαλβανισμένο σύρμα της μισής [[Ίντσα|ίντσας]]. Το 1974 μία επιφάνεια υψηλότερης ακρίβειας από χιλιάδες πλάκες αλουμινίου που μπορούσαν να ρυθμισθούν η καθεμιά ξεχωριστά αντικατέστησε το παλαιό δίχτυ, οπότε η μέγιστη χρήσιμη συχνότητα αυξήθηκε κατά μία τάξη μεγέθους, στα περίπου 5000&nbsp;MHz. Επιπλέον, ένα [[Γρηγοριανό τηλεσκόπιο|γρηγοριανό σύστημα]] ανακλαστήρων εγκαταστάθηκε το 1997, ενσωματώνοντας δευτερεύον και τριτεύον κάτοπτρο για την εστίαση των ραδιοκυμάτων σε ένα σημείο. Αυτό επέτρεψε την εγκατάσταση ενός συνολουσύνολου δεκτών, το οποίο κάλυπτε ολόκληρο το φάσμα από τα 1 ως τα 10 [[Γιγαχέρτζ|GHz]] και που μπορούσε εύκολα να μεταφερθεί πάνω στο εστιακό σημείο, δίνοντας μεγάλη ευελιξία στο ΑρεθίμποΑρεσίμπο. Την ίδια εποχή ένα «παραπέτασμα εδάφους» υψώθηκε στην περίμετρο για να μπλοκάρει τη θερμική ακτινοβολία του εδάφους, ενώ ένας ισχυρότερος αναμεταδότης των 2400&nbsp;MHz εγκαταστάθηκε. Σήμερα το ραδιοτηλεσκόπιο μπορεί να πραγματοποιήσει παρατηρήσεις σε μήκη κύματος από 3 [[Εκατοστόμετρο|cm]] ως 1,00 μέτρο.

Πολλές σημαντικές επιστημονικές ανακαλύψεις έγιναν με τη χρήση του Ραδιοτηλεσκοπίου του Αρεσίμπο. Στις [[7 Απριλίου]] [[1964]], λίγο μετά την έναρξη της λειτουργίας του, η ομάδα του [[Γκόρντον Πέτεντζιλ]] το χρησιμοποίησε για να ανακαλύψει ότι η περίοδος περιστροφής του πλανήτη [[Ερμής (πλανήτης)|Ερμή]] γύρω από τον άξονά του δεν ήταν 88 γήινες ημέρες, όπως πιστευόταν ως τότε, αλλά μόλις 59<ref>{{cite web| url=http://www.space.com/searchforlife/seti_diary3_020319.html| title=The Arecibo Diaries: The Biggest is Best| author=Seth Shostak| publisher=[[Space.com]]| date=19 March 2002| accessdate=2008-09-02| archiveurl=https://web.archive.org/web/20080724141634/http://www.space.com/searchforlife/seti_diary3_020319.html| archivedate=2008-07-24| deadurl=no| url-status=dead}}</ref>. Το 1968, η ανακάλυψη της περιόδου του [[Πάλσαρ του Μ1]] (33 msec) από τους Lovelace κ.ά. προσέφερε την πρώτη ισχυρή ένδειξη για την ύπαρξη [[Αστέρας νετρονίων|αστέρων νετρονίων]] στο πραγματικό Σύμπαν<ref>{{cite web| url=http://www.aep.cornell.edu/pdf/CrabPeriodDiscovery.pdf| title=Discovery of the Period of the Crab Nebula Pulsar| author=Richard V.E. Lovelace| publisher=Cornell University| accessdate=2008-09-02| archiveurl=https://web.archive.org/web/20080912173347/http://www.aep.cornell.edu/pdf/CrabPeriodDiscovery.pdf| archivedate=2008-09-12| deadurl=no| url-status=live}}</ref>. Το 1974, οι [[Ράσελ Άλαν Χαλς|Χαλς]] και [[Τζόζεφ Χούτον Τέιλορ|Τέιλορ]] ανεκάλυψανανακάλυψαν τον πρώτο διπλό [[πάλσαρ]], τον [[PSR B1913+16]]<ref>{{cite book| title=Discovery of a pulsar in a binary system| author=Hulse, R.A., and Taylor, J.H.|work=Astrophys| year=1975| pages= 195, L51–L53}}</ref>, ένα επίτευγμα για το οποίο τιμήθηκαν αργότερα με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής. Το 1982 ανακαλύφθηκε ο πρώτος πάλσαρ με περίοδο χιλιοστών του δευτερολέπτου (millisecond pulsar), ο [[PSR B1937+21]], από τους [[Ντόναλντ Μπάκερ]], [[Σρίνιβας Κουλκάρνι]], [[Καρλ Χέιλς]], Μάικλ Ντέιβις και Μίλερ Γκος<ref>{{cite journal | author = D. Backer | title = A millisecond pulsar | journal = Nature | volume = 300 | pages = 315–318 | year = 1982 | url = http://www.nature.com/nature/journal/v300/n5893/abs/300615a0.html | doi = 10.1038/300615a0|bibcode = 1982Natur.300..615B | issue=5893 | author-separator = , | display-authors = 1 | last2 = Kulkarni | first2 = Shrinivas R. | last3 = Heiles | first3 = Carl | last4 = Davis | first4 = M. M. | last5 = Goss | first5 = W. M.}}</ref>. Αυτό το σώμα περιστρέφεται 642 φορές το δευτερόλεπτο και μέχρι την ανακάλυψη του [[PSR J1748-2446ad]] το 2005, ήταν το ταχύτερα περιστρεφόμενο ουράνιο σώμα που ήταν γνωστό.

Τον Αύγουστο του 1989 το Αστεροσκοπείο του Αρεσίμπο απεικόνισε απευθείας έναν [[Αστεροειδής|αστεροειδή]] για πρώτη φορά στην Ιστορία: τον [[4769 Κασταλία]]<ref>{{cite web| url=http://echo.jpl.nasa.gov/asteroids/4769_Castalia/cast01.html| title=Asteroid 4769 Castalia (1989 PB)| publisher=NASA| accessdate=2008-09-02| archiveurl=https://web.archive.org/web/20080916092150/http://echo.jpl.nasa.gov/asteroids/4769_Castalia/cast01.html| archivedate=2008-09-16| deadurl=no| url-status=live}}</ref>. Το επόμενο έτος ο Πολωνός αστρονόμος [[Αλεκσάντερ Βόλσταν]] ανεκάλυψε τον πάλσαρ [[PSR B1257+12]] και τους τρεις πλανήτες του, που υπήρξαν οι πρώτοι [[εξωηλιακοί πλανήτες]] που ανακαλύφθηκαν ποτέ<ref>{{cite book| title=Confirmation of Earth Mass Planests Orbiting the Milliesecond Pulsar PSR: B1257+12| author=Wolszczan, A.|work=[[Science (journal)|Science]]| year=1994| page=538}}</ref><ref>{{cite journal|url=http://www.astro.uni-bonn.de/~dfischer/mirror/244.html|title=A ''comet'' orbiting a pulsar?|author=Daniel Fischer|journal=The Cosmic Mirror|issue=244|year=2002}}</ref>. Το 1994 ο Τζων Χάρμον χαρτογράφησε με τη βοήθεια του Ραδιοτηλεσκοπίου του ΑρεθίμποΑρεσίμπο την κατανομή πάγου στους πόλους του Ερμή<ref>{{cite book| title=Radar Mapping of Mercury's Polar Anomalies| author=Harmon, J.K., M.A. Slade, R.A. Velez, A. Crespo, M.J. Dryer, and J.M. Johnson |work=[[Nature (journal)|Nature]]| year=1994| page=369}}</ref>.

Το Αρεσίμπο αποτελεί την πηγή δεδομένων για τα προγράμματα κατανεμημένου υπολογισμού [[SETI@home]] και [[Astropulse]] που ξεκίνησαν από το Εργαστήριο Διαστημικών Επιστημών στο [[Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ]]. Χρησιμοποιήθηκε επίσης από το [[Ίδρυμα SETI]] για παρατηρήσεις του [[Πρόγραμμα Φοίνιξ|Προγράμματος Φοίνιξ]]<ref>{{cite web| url=https://www.space.com/searchforlife/seti_arecibo_prep_030414.html| title=Project Phoenix: SETI Prepares to Observe at Arecibo | author=Peter Backus| publisher=[[Space.com]]| date=14 April 2003| accessdate=2008-09-02}}</ref>. Εξάλλου, το πρόγραμμα κατανεμημένου υπολογισμού [[Einstein@Home]] έχει ανακαλύψει περισσότερους από 20 [[πάλσαρ]] σε δεδομένα του ΑρεθίμποΑρεσίμπο<ref>{{cite web |url=http://einstein.phys.uwm.edu/radiopulsar/html/BRP4_discoveries/ |title=Einstein@Home new discoveries and detections of known pulsars in the BRP4 search |date=August 27, 2012 |publisher=Einstein@Home |accessdate=August 28, 2012}}</ref>.