Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Απόψεις: +παραπομπή στην πρώτη δημοσίευση του εν λόγω υπομνήματος, στην οποία παραπέμπει και ο Καράβας
→‎Επιστημονικό έργο: διαχωρισμός υποενότητας
Γραμμή 24:
Επίσης, ο Παπαρρηγόπουλος ήταν ο πρώτος που μελέτησε αναλυτικά την περίοδο της βασιλείας των [[Δυναστεία Ισαύρων|Ισαύρων]], καθώς και ο πρώτος που αναγνώρισε θετικά στοιχεία στις μεταρρυθμίσεις τους. Κατέκρινε πολλά ιστορικά πρόσωπα για την φιλοτουρκική τους στάση, όπως τον [[Ιωάννης ΣΤ´ Καντακουζηνός|Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνό]], ενώ δεν δίστασε να χαρακτηρίσει τον [[Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων|Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα]] ως τον ''«Έλληνα [[σοσιαλισμός|σοσιαλιστή]] της ιε΄ εκατονταετηρίδος»''. Ο κύριος λόγος για τον οποίο απέδιδε μεγάλη σημασία στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν το γεγονός ότι πίστευε πως αποτελούσε τον συνδετικό κρίκο μεταξύ του αρχαίου και του νέου ελληνισμού, καθώς η απόδειξη της ενότητας του ελληνικού έθνους ήταν βασική επιδίωξη του Παπαρρηγόπουλου. Για τον Παπαρρηγόπουλο ''«(...) Ἑλληνικόν ἔθνος ὀνομάζονται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὅσοι ὁμιλοῦσι τὴν Ἑλληνικὴν γλῶσσαν, ὡς ίδίαν αὐτῶν γλώσσαν.»''<ref>{{Cite book|title=Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους|last=Παπαρρηγόπουλος|first=Κωνσταντίνος|publisher=χ.ε.|year=1870|location=Αθήνα|page=33}}</ref> {{πηγή|Ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο ο Παπαρρηγόπουλος θεωρούσε σημαντικό το Βυζάντιο ήταν και η επίτευξη της πολιτικής ενότητας των Ελλήνων, που απουσίαζε από την αρχαία Ελλάδα. Στις απόψεις του Παπαρρηγόπουλου για την εθνική ενότητα αναγνωρίζεται η επίδραση της [[Μεγάλη Ιδέα|Μεγάλης Ιδέας]], αλλά και της διδασκαλίας του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνο Σχινά, με τον οποίο ο Παπαρρηγόπουλος είχε στενή σχέση.}}
 
===Τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας===
Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος ήταν αυτός που ενέπνευσε τον [[Χαρίλαος Τρικούπης|Χαρίλαο Τρικούπη]], μέσω του [[Στέφανος Δραγούμης|Στέφανου Δραγούμη]], στο να κινηθεί βόρεια, αντιμετωπίζοντας τον [[Σλάβοι|σλαβικό]] κίνδυνο και παραμερίζοντας το [[Κρητικό Ζήτημα]]. Οι σχέσεις του εξάλλου με τον Χαρίλαο Τρικούπη ήταν θετικές, μιας και αυτός τον είχε στείλει στην Κωνσταντινούπολη το 1882 για να διευθετήσει εκκλησιαστικά θέματα για την προσαρτημένη γη της [[Θεσσαλία|Θεσσαλίας]].<ref name="dimos_pylou" />