Τόπος (γεωγραφία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
καλύτερη επεξήγηση |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Ο '''τόπος''' είναι μια από τις βασικές [[Γεωγραφία|γεωγραφικές]] έννοιες. Δημιουργείται όταν ο χώρος αποκτάει υλική υπόσταση, ιστορία, νόημα, ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα, που καταλαμβάνεται από πρόσωπα ή πράγματα (Tuan, 1977). Ο χώρος αποτελεί την «πρώτη ύλη» του τόπου: όταν ο χώρος, ως σύνολο φυσικών διαστάσεων αντικειμενικών ιδιοτήτων, «γεμίζει» ή υποστασιοποιείται μέσα από απτές -και νοητικές- εκδηλώσεις ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, συμπεριφορών, αντιλήψεων, συναισθημάτων, ιδεολογιών, προσδοκιών, σημασιών, διαθέσεων, κλπ., γίνεται τόπος (Στεφάνου, 1994, Tuan, 1977). Περιέχει ορατά, βιώσιμα, μετρήσιμα στοιχεία, ορίζεται ιστορικά, έχει νόημα, μνημεία και πολιτισμό και αποτελεί σημείο αναφοράς κοινωνικών ομάδων (Λεοντίδου, 2011). Αποτελεί κέντρο ανθρώπινης δράσης και αλληλεπίδρασης (Graumann, 2002), κέντρο συναισθανόμενης αξίας (Tuan, 1977) και στοιχείο προσωπικής και συλλογικής ταυτότητας. Οι τόποι πυροδότησαν εθνικισμούς και ρομαντισμούς του "τοπικου", του "αυθεντικού" και σε περιπτώσεις όπως αυτές της Ανατολικής Ευρώπης, μπορούν να ιδωθούν ως "πολιτικά συντηρητικά καταφύγια" (Λεοντίδου, 2011:68).
H '''αίσθηση του τόπου''' αναφέρεται στον εγγενή χαρακτήρα του τόπου (Παρθενώνας, Grand Canyon, Ιερουσαλήμ, κ.α.) που ενσαρκώνει νοήματα και αξίες εννοιολογικού βάθους, σε συνάρτηση με τα συναισθήματα που προέρχονται από προσωπικά βιώματα, μνήμες και προθέσεις. Η αίσθηση του τόπου είναι στοιχείο του καθαρού ανθρώπινου ενσυνείδητου. O ανθρωπογεωγράφος Relph (1976) πιστεύει ότι η αίσθηση του τόπου μπορεί να δημιουργηθεί, ή τουλάχιστο να ενισχυθεί με τον κατάλληλο σχεδιασμό του [[Τοπίο|τοπίου]] (ή αντίθετα με την απουσία τοπικού σχεδιασμού).
| |||