Κρήτη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 72:
 
[[Αρχείο:Crete copy.jpg|thumb|right|300px|Χάρτης της Κρήτης της εποχής της Αναγέννησης.]]
Ανασκαφές το 2008-2009 στον Πλακιά της νότιας Κρήτης έφεραν στο φως εργαλεία χειρός 130.000 εως 190.000 ετών. Γεγονός που αναγκάζει τους ιδικούς να αναθεωρήσουν την προέλευση, τις κινήσεις, καθώς και τις ικανότητες των προϊστορικών ανθρώπων<ref>{{Cite web |url=http://www.providence.edu/About+PC/College+News/Press+Releases/Crete+Findings.htm |title=Team Led by PC Faculty Member Finds Evidence of Earliest Seafaring by Human Ancestors, Providence College. |accessdate=2019-06-27 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20100527223416/http://www.providence.edu/About+PC/College+News/Press+Releases/Crete+Findings.htm |archivedate=2010-05-27 |url-status=dead }}</ref><ref>[http://www.scribd.com/doc/45324652/Strasser-et-al-2010-Stone-Age-Seafaring-in-the-Mediterranean-Plakias-Region-for-Lower-Palaeolithic-and-Mesolithic-Habitation-of-Crete-Hesperia-79 Strasser F. Thomas et al. (2010) Stone Age seafaring in the Mediterranean, ''Hesperia (The Journal of the American School of Classical Studies at Athens),'' vol. 79, pp. 145-190.]</ref><ref>[http://www.nytimes.com/2010/02/16/science/16archeo.html Wilford, J.N., On Crete, New Evidence of Very Ancient Mariners] The New York Times, 15 Feb 2010.</ref><ref>[http://www.wired.com/wiredscience/2010/01/ancient-seafarers/ Bruce Bower, Hominids Went Out of Africa on Rafts] Wired Science, January 8, 2010.</ref>. Το 3000 π.Χ αναπτύσσεται στην Κρήτη ο μινωικός πολιτισμός, ο πρώτος πολιτισμός της Ευρώπης, δημιουργούνται ανάκτορα και μεγάλη ναυτική δύναμη, και αποκτά ηγεμονική θέση σε ολόκληρη την Μεσόγειο<ref>Carl Waldman, Catherine Mason (2006) Encyclopedia of European Peoples. σελ. 523</ref>. Την δύση του μινωικού πολιτισμού το 17ο αιώνα π.Χ ακολουθεί η μυκηναϊκή επικράτηση στο νησί τους επόμενους αιώνες<ref>Tartaron, Thomas F. (2013). Maritime Networks in the Mycenaean World. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 9781107067134. σελ. 28</ref><ref>Schofield, Louise (2006). The Mycenaeans. Los Angeles, CA: J. Paul Getty Museum. ISBN 9780892368679. σελ. 71-72</ref>, έως και την κάθοδο τον Δωριέων το 1100 π.Χ όπου τα πράγματα ακολουθούν μια φθίνουσα πορεία προς τους σκοτεινούς αιώνες. Η Κρήτη κατά την κλασική εποχή δεν θα συμμετάσχει στους περσικούς και τους πελοποννησιακούς πολέμους, Ενώ κατά την ελληνιστική εποχή έχουμε κάθε είδους εσωτερικές διενέξεις μεταξύ των μεγάλων πόλεων του νησιού καθώς και εξωτερικές παρεμβάσεις από τούς Μακεδόνες και τους Ρόδιους. Το 67 π.Χ το νησί θα γίνει μέρος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με ελάχιστες διενέξεις καθώς η Γόρτυνα, η κύρια δύναμη του νησιού ήταν ήδη με το μέρος της Ρώμης<ref>Jane Francis and George W. M. Harrison (2003) American Journal of Archaeology. Vol. 107, No. 3. Published: Archaeological Institute of America. Article: Gortyn: First City of Roman Crete. σελ. 487-492</ref>. Το 325 μ.Χ η ρωμαϊκή αυτοκρατορία θα μεταλλαχθεί πολιτισμικά, από κλασική ελληνική σε ιουδαϊκή<ref>Schaff, Philip; Wace, Henry (eds.), Nicene and Post-Nicene Fathers: Second Series, Peabody: Hendrickson, ISBN 978-1-56563-116-8</ref>, το ίδιο θα συμβεί εν καιρό και στην Κρήτη με κάποια καθυστέρηση σε σχέση με άλλες επαρχίες. H ειρήνη και η ευημερία που εγκαθίδρυσε στο νησί η ρωμαϊκή διοίκηση θα τελειώσει με τη δημοσίευση του εικονοκλαστικού διατάγματος του [[Λέων Γ´|Λέοντα Γ του Ίσαυρου]] το 726 μ.Χ. μιμούμενος τις πρακτικές του [[Γιαζίντ Β΄]] των [[Ομεϋάδες|Ομεϋαδών]]<ref>Eva R. Hoffman (2009) Late Antique and Medieval Art of the Mediterranean World. σελ. 213.</ref>. Θα ακολουθήσουν ακραίοι διωγμοί εικονόφιλων στο νησί από τους βυζαντινούς<ref>Θεοxαρης Ευστρατιου Δετορακης , Ιστορια της Κρητης, 1986, p. 137.</ref> σημείο μισαλλοδοξίας που χαρακτηρίζει όλες τις εβραϊκές θρησκείες, καθώς και πανστρατιά από την Κρήτη και τις Κυκλάδες κατά της Κωνσταντινούπολης<ref>Γεώργιος Κεδρηνός: Σύνοψη Ιστοριών Α, 796.</ref><ref>Θεοφάνους: Χρονογραφία. Εκδόσεις Bonn. Α., 623</ref>. Και ενώ οι διώξεις μαίνονταν μεταξύ του 820 μ.Χ και 829 μ.Χ θα αποβιβαστούν στο νησί οι εξόριστοι της Ανδαλουσίας και μαζί με Κρήτες και άλλους Έλληνες θα εμπλακούν τον επόμενο ενάμισι αιώνα σε δεκάδες διενέξεις με την βυζαντινή αυτοκρατορία<ref>Lincoln Paine, The Sea and Civilization: A Maritime History of the World, Atlantic Books Ltd 2013. ISBN13: 9781400044092. Chapter: The Contest For Crete.</ref>. Με τελευταία την πολιορκία του Χάνδακα το 961, κατά την οποία η Κρήτη θα ανακτηθεί από τούς βυζαντινούς<ref>Aleksandr Petrovich Kazhdan, Annabel Jane Wharton, Change in Byzantine Culture in the Eleventh and Twelfth Centuries University of California Press, 1985 p.137.</ref>, ως και την τετάρτη σταυροφορία το 1201 μ.χ. Με τις συμφωνίες που ακολούθησαν στην Κωνσταντινούπολη, η Κρήτη παραχωρήθηκε στη Βενετία. Τους δυο επόμενους αιώνες η Βενετία αντιμετώπισε δεκάδες εξεγέρσεις από τούς Κρήτες και υποχρεώθηκε σε πολλές υποχωρήσεις απέναντι τους έως ότου επιτεύχθηκε η ειρήνη, με τη σύμβαση του 1299, αλλά ουσιαστικά μετά την αποστασία του αγίου Τίτου το 1363<ref>Detorakis, Theocharis E. (1986). History of Crete. Athens. OCLC 715204595. pp. 170–187.</ref>, όπου η εποχή αλλάζει, καθώς ο μεσαίωνας δίνει την θέση του στην αναγέννηση, και η Κρήτη μπαίνει σε μια περίοδο άνθισης των τεχνών και των γραμμάτων όπου ουσιαστικά τέθηκαν τα θεμέλια της σύγχρονης Ελλάδας πολιτισμικά<ref> David Holton, Literature and Society in Renaissance Crete, Cambridge University Press 1991, ISBN-13: 978-0521325790. p. 7.</ref><ref>Κρητικά Χρονικά, Τόμος ΙΕ'-ΙΣΤ', Τεύχος ΙΙΙ (1961-1962) Andre Mirambel [https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Mirambel,_Andre_(1961-1962)_%CE%A4%CE%BF_%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B2%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%BA%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D_%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D_%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CF%83%CF%84%CE%B7_%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B1,_%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%93._%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%82.pdf Το πρόβλημα του κρητικού ιδιωματικού στοιχείου στη νεοελληνική λογοτεχνία], εκδότης Ανδρέας Γ. Καλοκαιρινός. σελ. 165</ref>. Η περίοδος αυτή θα τελειώσει με την κατάκτηση της Κρήτης από τους Οθωμανούς το 1669, και η Κρήτη θα επιστρέψει στον μεσαίωνα για τους επόμενους δυο αιώνες. Από το 1770 ως και την τελική αυτονόμηση του νησιού το 1898 η Κρήτη θα περάσει μια περίοδο ασταμάτητων πολέμων και εξεγέρσεων, οι οποίοι θα αναδείξουν μεγαλους οπλαρχηγούς και πολιτικούς όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος ο οποίος μετά την θητεία του στην κρητική πολιτεία θα αναλάβει τις τύχες της Ελλάδας αρκετές φορές διαδοχικά και με εξαιρετικές επιτυχίες για τη χώρα. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ήταν η τελευταία φορά που οι Κρήτες κλήθηκαν να υπερασπιστούν το νησί τους, και, στην πλειοψηφία τους άοπλοι, κατάφεραν να καταγραφούν στις σελίδες της ιστορίας του δευτέρου παγκόσμιου πολέμου.<ref>Beevor, Antony (1991). Crete: The Battle and the Resistance. London: John Murray. ISBN 0-7195-4857-8. pp. 116–117</ref><ref>MacDonald, Callum (1995). The Lost Battle – Crete 1941. Papermac. ISBN 0-333-61675-8. pp. 176–178.</ref><ref>MacDonald, Callum (1995). The Lost Battle – Crete 1941. Papermac. ISBN 0-333-61675-8. p. 195.</ref>
Μετά τη [[Μικρασιατική Καταστροφή]] το [[1922]], πολλοί Έλληνες Μικρασιάτες πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην Κρήτη. Κατά την επακόλουθη [[ανταλλαγή πληθυσμών]], με βάση τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923, οι Τούρκοι που κατοικούσαν στην Κρήτη, περίπου 33.000, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Κρήτη και Έλληνες Μικρασιάτες πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στο νησί, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός της Κρήτης να καταστεί εθνικά και θρησκευτικά ομογενής<ref>{{cite encyclopedia | title=Κρήτη | encyclopedia=Πάπυρος Λαρούς-Μπριτάννικα | accessdate=28 Ιανουαρίου 2015 | author=Θεοχάρης Δετοράκης | year=2000 | volume=36 | pages=151}}</ref>. Οι Μικρασιάτες πρόσφυγες εμπλούτισαν τον τοπικό πολιτισμό και την οικονομία και δημιούργησαν συνοικισμούς που φέρουν τα ονόματα των πόλεων της Μικράς Ασίας από όπου προήλθαν, όπως Νέες Κλαζομενές, [[Νέα Αλικαρνασσός]], Νέα Βρύουλα, Νέα Αλάτσατα <ref>[http://frontoffice-147.dev.edu.uoc.gr/history/localhistory/from-asia-minor-origin-alikarnassos.html Νέα Αλικαρνασσός: H Μικρασιατική καταγωγή των κατοίκων της περιοχής.]</ref><ref>[http://www.haniotika-nea.gr/108134-i-egkatastasi-twn-mikrasiatwn-sta-xania/ Η εγκατάσταση των Μικρασιατών στα Χανία (εφημερίδα Χανιώτικα Νέα).]</ref><ref>[http://www.ekriti.gr/%CE%BA%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%B7%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AD%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7 Πώς υποδέχονταν οι Κρητικοί τους Μικρασιάτες - Μία εξαιρετική αφήγηση.]</ref>. Ο [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος]] ήταν η τελευταία φορά που οι Κρήτες κλήθηκαν να υπερασπιστούν το νησί τους, και, στην πλειοψηφία τους άοπλοι, κατάφεραν να καταγραφούν στις σελίδες της ιστορίας του δευτέρου παγκόσμιου πολέμου.<ref>Beevor, Antony (1991). Crete: The Battle and the Resistance. London: John Murray. ISBN 0-7195-4857-8. pp. 116–117</ref><ref>MacDonald, Callum (1995). The Lost Battle – Crete 1941. Papermac. ISBN 0-333-61675-8. pp. 176–178.</ref><ref>MacDonald, Callum (1995). The Lost Battle – Crete 1941. Papermac. ISBN 0-333-61675-8. p. 195.</ref>
 
== Πολιτισμός ==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Κρήτη"