Τζον Λορντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Τζον Λορντ''' (αγγλ. '''John Douglas Lord''', [[9 Ιουνίου]] [[1941]] - [[16 Ιουλίου]] [[2012]]) ήταν [[Αγγλία|Άγγλος]] πιανίστας, συνθέτης και κιμπορντίστας γνωστότερος για τη συνεργασία του με τα συγκροτήματα των [[Deep Purple]], των [[Whitesnake]] και των [[Paice, Ashton & Lord]]. Ήταν ένα από τα ηγετικά μέλη των [[Deep Purple]] αφού συνέγραψε τα περισσότερα τραγούδια του συγκροτήματος και, μαζί με τον ντράμερ [[Ίαν Πέις]], ήταν τα μόνα μέλη με συνεχή παρουσία στο συγκρότημα από την ίδρυση του μέχρι το [[2002]], όταν και αποχώρησε.<ref>[http://www.blabbermouth.net/news/jon-lord-leaves-deep-purple-is-replaced-by-don-airey/ JON LORD Leaves DEEP PURPLE, Is Replaced By DON AIREY]</ref>

Ο Τζον Λορντ γεννήθηκε στο [[Λέστερ]], στις [[9 Ιουνίου]] του [[1941]] και γονείς του ήταν ο Ρέτζιναλντ και η Μίριαμ Λορντ.<ref>[http://www.nndb.com/people/373/000353311/ Jon Lord - NNDB]</ref> Έλαβε κλασική εκπαίδευση στο [[πιάνο]] από ηλικία πέντε ετών και η μεγαλύτερη του επιρροή ήταν ο [[Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ]], ενώ κατά την εφηβεία του, εντρύφησε περισσότερο στην [[τζαζ]] και [[μπλουζ]] μουσική από τους πιανίστες Τζίμι ΜακΓκρίφ και Τζίμι Σμιθ. Αυτό το είδος μουσικής ήταν και η πρώτη του επαγγελματική ενασχόληση, ενώ παράλληλα σπούδαζε [[υποκριτική]].<ref>[http://www.theguardian.com/music/2012/jul/16/jon-lord Jon Lord obituary | Music | The Guardian]</ref>

Ο Λορντ μετακόμισε στο [[Λονδίνο]] το [[1960]] με σκοπό να παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής στο "Central School of Speech and Drama", ενώ ταυτόχρονα έπαιζε πιάνο σε κλαμπ και συμμετείχε σε διάφορα πρότζεκτ όταν του ζητούνταν. Το [[1960]], εντάχθηκε στηστην [[τζαζ]] μπάντα του Μπιλ Άστον, "Bill Ashton Combo", η οποία μετονομάστηκε The Art Wood Combo και λίγο αργότερα σε The Artwoods.<ref>[http://www.allmusic.com/artist/the-artwoods-mn0000033079 The Artwoods | Biography]</ref>

Τον [[Αύγουστος|Αύγουστο]] του [[1964]], κυκλοφόρησε το σινγκλ "''You Really Got Me''" των [[The Kinks|Kinks]] το οποίο ανέβηκε στο # 1 των βρετανικών τσαρτ, με τον Τζον Λορντ να παίζει πιάνο στην ηχογράφηση του τραγουδιού.<ref>[http://www.soundonsound.com/sos/sep09/articles/classictracks_0909.htm The Kinks 'You Really Got Me' | Classic Tracks]</ref> Με τους Artwoods ο Λορντ ηχογράφησε το δίσκο "''Art Gallery''", ο οποίος κυκλοφόρησε το [[1965]],<ref>[https://www.discogs.com/Artwoods-Art-Gallery/release/1611703 The Artwoods - Art Gallery (CD, Album) at Discogs]</ref> ενώ έκαναν αρκετές εμφανίσεις σε [[ΜΜΕ|μέσα μαζικής ενημέρωσης]], όπως η ραδιοφωνική εκπομπή "Saturday Club" του [[BBC]] και το τηλεοπτικό πρόγραμμα "Ready, Steady, Go".<ref>[http://vimow.com/gb/watch/x1rxiro_The+Artwoods+-+Oh+My+Love+(Ready+Steady+Go!+1965) The Artwoods - Oh My Love (Ready Steady Go! 1965) - Vimow]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}</ref> Μαζί με το άλμπουμ, κυκλοφόρησαν και το σινγκλ "''Sweet Mary''", το οποίο δεν έλαβε εμπορική αναγνώριση.<ref>[http://www.popsike.com/THE-ARTWOODS-Jon-Lord-DEEP-PURPLE-Sweet-Mary-1964-Rare-1st-UK-Single-Freakbeat/251135157759.html THE ARTWOODS Jon Lord DEEP PURPLE Sweet Mary]</ref> Η μοναδική τους επιτυχία, ήταν το τραγούδι "''I Take What I Want''", το οποίο έφθασε στο # 28 των βρετανικών τσαρτ, τον [[Μάιος|Μάιο]] του [[1966]].<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=TwIpcbrx7NI Paul Weller 'I Take What I Want' at the Jon Lord Concert 04.04.14 HD]</ref> Κατά την τριετή πορεία τους, οι "Artwoods" δεν γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία, αλλά έδωσαν ένα μεγάλο αριθμό συναυλιών και έγιναν γνωστό όνομα στο underground κίνημα. Διαλύθηκαν για μικρό χρονικό διάστημα το [[1967]], για να επανενωθούν αργότερα μέσα στο ίδιο έτος, κυκλοφορώντας το τελευταίο τους σινγκλ, "''Brother, Can You Spare a Dime''", μετά από το οποίο επήλθε η οριστική διάλυση του συγκροτήματος.<ref>[http://www.allmusic.com/song/brother-can-you-spare-a-dime-mt0049491044 Brother Can You Spare a Dime? - The Artwoods]</ref>

To [[1967]], ο Λορντ δημιούργησε τους "Santa Barbara Machine Head", στους οποίους συμμετείχε ο μετέπειτα κιθαρίστας των [[Rolling Stones]], [[Ρον Γουντ]].<ref>[http://www.allmusic.com/artist/santa-barbara-machine-head-mn0000293713/biography Santa Barbara Machine Head | Biography & History | AllMusic]</ref> Το συγκεκριμένο συγκρότημα, ηχογράφησε μόνο τρία τραγούδια, τα "''Porcupine Juice''", "''Albert''" και "''Rubber Monkey''", μέσω της "Immediate Records", ενώ ταυτόχρονα, ο Λορντ συμμετείχε στους "Flowerpot Men", όπου γνώρισε τον μετέπειτα μπασίστα των [[Deep Purple]], [[Νικ Σίμπερ]].<ref>[http://www.allmusic.com/artist/the-flower-pot-men-mn0000159743/biography The Flower Pot Men | Biography & History | AllMusic]</ref>

Το ίδιο διάστημα, ο ντράμερ Κρις Κέρτις εξέφρασε την επιθυμία να δημιουργήσει ένα συγκρότημα με το όνομα "Roundabout", με τον Λορντ και τον κιθαρίστα [[Ρίτσι Μπλάκμορ]].<ref>[http://www.deep-purple.net/archive/68-76history/roundabout.htm On The Roundabout With Deep Purple - Deep-Purple.net]</ref> Η προσπάθεια του Κέρτις δεν ευδοκίμησε αλλά ο Λορντ με τον Μπλάκμορ αποφάσισαν να δημιουργήσουν το συγκρότημα, με το [[Νικ Σίμπερ]] στο μπάσο, τον [[Ροντ Έβανς]] στα φωνητικά και τον [[Ίαν Πέις]] στα τύμπανα. Αφού μετονομάστηκαν σε [[Deep Purple]], ξεκίνησαν τις πρόβες για να δημιουργήσουν νέα κομμάτια και να προετοιμαστούν για τις πρώτες τους συναυλίες. Στα πρώτα βήματα του συγκροτήματος, μέχρι το [[1970]], ο Λορντ ήταν η ηγετική μορφή τους και οι ποιοτικές συνθέσεις του ξεχώριζαν μέσα στα πρώτα τρία άλμπουμ του συγκροτήματος, παρά το γεγονός ότι οι μεγάλες εμπορικές επιτυχίες των πρώιμων [[Deep Purple]], προερχόταν από διασκευές. Στα διάφορα συγκροτήματα του κατά τη [[Δεκαετία 1960|δεκαετία του '60]], ο Λορντ έπαιζε πιάνο και το Hammond organ, αλλά ήταν το δεύτερο, αυτό το οποίο έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στον ήχο των [[Deep Purple]].

Πρώτη δουλειά της νέας σύνθεσης του συγκροτήματος, ήταν το σινγκλ "''[[Hallelujah (τραγούδι των Deep Purple)|Hallelujah]]''",<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=2_o6W0LJqQw Deep Purple - Hallelujah - YouTube]</ref> ενώ τον [[Σεπτέμβριος|Σεπτέμβριο]] του [[1969]], ηχογραφήθηκε η ζωντανή εμφάνιση του συγκροτήματος στο [[Royal Albert Hall]] του [[Λονδίνο]]υ, μαζί με την Βασιλική [[Συμφωνική ορχήστρα]] και διευθυντή τον Μάλκολμ Άρνολντ. Η κυκλοφορία της συγκεκριμένης ηχογράφησης ονομάστηκε "''[[Concerto for Group and Orchestra]]''", με τον Τζον Λορντ να δημιουργεί όλες τις συνθέσεις οι οποίες παρουσιάστηκαν.<ref>[http://www.metal-archives.com/reviews/Deep_Purple/Concerto_for_Group_and_Orchestra/262854/ Deep Purple - Concerto for Group and Orchestra]</ref> Ο δίσκος αυτός, έδωσε μία πρώτη επιτυχία στους [[Deep Purple]] επί ευρωπαϊκού εδάφους, ανεβαίνοντας στο # 26 στη [[Μεγάλη Βρετανία]], ενώ ήταν ο πρώτος τους δίσκος ο οποίος κυκλοφόρησε μέσω της [[Warner Bros.|Warner]] στην [[Αμερική]]. Παρ' όλα αυτά, δημιουργήθηκε ρήγμα μέσα στο συγκρότημα, λόγω της αντίδρασης του [[Ρίτσι Μπλάκμορ]] προς την μουσική κατεύθυνση που μπορούσε να ακολουθήσει το συγκρότημα αν συνέχιζε με τόσο έντονες επιρροές από την [[κλασική μουσική]], αναγκάζοντας τον Λορντ να συνεχίσει αυτό το στυλ μουσικής στις προσωπικές του δουλειές.

Οι [[Deep Purple]] επανήλθαν στις [[ροκ]] καταβολές τους, κάνοντας τον ήχο τους σκληρότερο. Ο δίσκος "''[[Deep Purple in Rock]]''" του [[1970]], έδωσε τελικά στο συγκρότημα την πολυπόθητη βρετανική επιτυχία, ανεβαίνοντας στο # 4 των τσαρτ και παραμένοντας σε αυτά για 68 εβδομάδες, ενώ ταυτόχρονα, το τραγούδι "''[[Black Night]]''" ανέβηκε στο # 2.<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=QHlODWd4GeM Deep Purple - Black Night - YouTube]</ref> Οι συνεχείς περιοδείες αλλά και το υψηλό επίπεδο της μουσικής των επόμενων δίσκων τους, έδωσε στους [[Deep Purple]] τον χαρακτηρισμό ενός εκ των δυναμικότερων καλλιτεχνών της [[ροκ]] μουσικής για τη [[Δεκαετία 1970|δεκαετία του '70]]. Οι δίσκοι "''[[Fireball (album)|Fireball]]''" και "''[[Machine Head (album)|Machine Head]]''" ανέβηκαν στην κορυφή των [[Βρετανία|βρετανικών]] τσαρτ, ενώ τα σινγκλ "''[[Strange Kind of Woman]]''", "''[[Fireball (song)|Fireball]]''" και "''[[Never Before]]''" ανέβασαν ακόμη περισσότερο τη δημοτικότητα τους. Τον [[Δεκέμβριος|Δεκέμβριο]] του [[1972]], κυκλοφόρησε το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ "''[[Made in Japan (album)|Made in Japan]]''",<ref>[http://www.rollingstone.com/music/albumreviews/made-in-japan-19730524 Deep Purple Made In Japan Album Review | Rolling Stone]</ref> ο αγαπημένος δίσκος του Λορντ όπως έχει δηλώσει, ενώ λίγο αργότερα το "''[[Who Do We Think We Are]]''" συνεισέφερε στην άνοδο των πωλήσεων του συγκροτήματος,<ref>[http://www.allmusic.com/album/who-do-we-think-we-are-mw0000196958 Who Do We Think We Are - Deep Purple]</ref> στο σημείο να είναι το πρώτο συγκρότημα σε πωλήσεις στις [[Ηνωμένες Πολιτείες]], για το [[1973]].<ref>[http://www.deep-purple.net/tree/mk2.htm Deep Purple Mark 2 History - Deep-Purple.net]</ref>

Οι συνεχείς διαφωνίες του [[Ίαν Γκίλαν]] με τον [[Ρίτσι Μπλάκμορ]], οδήγησαν το δίδυμο Γκίλαν/Γκλόβερ σε αποχώρηση, με τον [[Ντέιβιντ Κόβερντεϊλ]] να αναλαμβάνει τα φωνητικά και τον [[Γκλεν Χιούζ]] το μπάσο. Ο δίσκος "''[[Burn (Deep Purple album)|Burn]]''" συνέχισε σε πολύ υψηλό επίπεδο, με τους [[Deep Purple]] να εμφανίζονται μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδων κόσμου κατά την αμερικανική περιοδεία τους,<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=EJy6e_AghBU Deep Purple "California Jam" 1974 г.(Full Concert) - YouTube]</ref> ενώ ο δίσκος "''[[Stormbringer (album)|Stormbringer]]''", απογοήτευσε τον Μπλάκμορ λόγω των φανερών, πλέον, [[τζαζ]] και [[φανκ]] επιρροών.<ref>{{Cite web |url=https://www.guitar.com/articles/ritchie-blackmore-recalls-life-deep-purple |title=Ritchie Blackmore - Recalls Life with Deep Purple {{!}} Guitar.com |accessdate=2016-03-04 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20151006123346/https://www.guitar.com/articles/ritchie-blackmore-recalls-life-deep-purple |archivedate=2015-10-06 |url-status=dead }}</ref> Η αντικατάσταση του, τον [[Απρίλιος|Απρίλιο]] του [[1975]], από τον [[ΗΠΑ|Αμερικάνο]] [[Τόμι Μπόλιν]], οδήγησε στο άλμπουμ "''[[Come Taste the Band]]''", τον τελευταίο του συγκροτήματος πριν τη διάλυση του, την άνοιξη του [[1976]].<ref>[http://www.allmusic.com/album/come-taste-the-band-mw0000204325 Come Taste the Band - Deep Purple]</ref> Ο βασικός λόγος της διάλυσης του συγκροτήματος ήταν η απογοήτευση των Λορντ και Πέις από την απόδοση των [[Deep Purple]], λόγω του εθισμού στις ναρκωτικές ουσίες των υπολοίπων τριών μελών του συγκροτήματος και της μειωμένης απόδοσης τους επι σκηνής.

Στο διάστημα από το [[1970]] ως το [[1976]], ο Λορντ έβαλε έντονη την πινελιά του στη σύνθεση του τραγουδιού "''[[Child in Time]]''", ενός εκ των διασημότερων κομματιών του συγκροτήματος, αλλά και σε ολόκληρο το δίσκο "''[[Deep Purple in Rock]]''". Τα διασημότερα σόλο που έπαιξε σε αυτή την περίοδο είναι στο τραγούδι "''[[Highway Star (song)|Highway Star]]''", στο "''[[Lazy]]''", στο "''Rat Bat Blue''", στο "''[[Fireball (song)|Fireball]]''", στο "''[[Burn (Deep Purple song)|Burn]]''", στο "''Demon's Eye''" και στο "''[[Space Truckin]]''", ενώ ολόκληρη η ζωντανή εμφάνιση στο δίσκο "''[[Made in Japan (album)|Made in Japan]]''" είναι χαρακτηριστική του μουσικού επιπέδου στο οποίο είχαν φτάσει οι [[Deep Purple]].<ref>[http://www.musicradar.com/news/tech/10-classic-jon-lord-keyboard-performances-553588 10 classic Jon Lord keyboard performances | MusicRadar]</ref>

Στο διάστημα κατά το οποίο έπαιζε με τους [[Deep Purple]], ο Λορντ δημιούργησε το "''[[Gemini Suite Live|Gemini Suite]]''" το [[1972]],<ref>[http://jonlord.org/recordings/gemini-suite-live/ Gemini Suite Live | Jon Lord - The Official Website]</ref> το "''Windows''" το [[1974]] και το "''Sarabande''" το [[1975]],<ref>[https://www.discogs.com/Jon-Lord-Windows/release/1574520 Jon Lord - Windows (Vinyl, LP, Album) at Discogs]</ref><ref>[https://www.discogs.com/Jon-Lord-Sarabande/release/790483 Jon Lord - Sarabande (Vinyl, LP, Album) at Discogs]</ref> δουλειές που αποτέλεσαν άλλον ένα συνδυασμό της ορχηστρικής μουσικής με τη [[ροκ]]. Τον [[Μάρτιος|Μάρτιο]] του [[1974]], ο Τζον Λορντ και ο [[Ίαν Πέις]] συμμετείχαν στο δίσκο "''The First of the Big Bands''" μαζί με τον Τόνι Άστον, ηχογράφηση την οποία έπαιξαν ζωντανά τον [[Σεπτέμβριος|Σεπτέμβριο]] του [[1974]], στο [[Λονδίνο]].<ref>[https://www.discogs.com/Tony-Ashton-Jon-Lord-First-Of-The-Big-Bands/release/900630 Tony Ashton & Jon Lord* - First Of The Big Bands]</ref>

Το καλοκαίρι του [[1976]], ο Λορντ μαζί με τον Τόνι Άστον και τον [[Ίαν Πέις]], δημιούργησαν ένα [[ροκ]] συγκρότημα με [[τζαζ]] και [[μπλουζ]] καταβολές, τους [[Paice, Ashton & Lord]].<ref>[http://www.deep-purple.net/tree/pal/pal.html Paice Ashton Lord History - Deep-Purple.net]</ref> Το συγκρότημα αυτό, κυκλοφόρησε μόνο ένα δίσκο με τίτλο "''Malice in Wonderland''", τοτον [[Μάρτιος|Μάρτιο]] του [[1977]], για να διαλυθούν λόγω της ανεπαρκούς σκηνικής παρουσίας του Άστον, σύμφωνα με τα άλλα δύο βασικά μέλη του συγκροτήματος.

ΤοΤον [[Αύγουστος|Άυγουστο]]Αύγουστο του [[1978]], ο Λορντ εντάχθηκε στους [[Whitesnake]] του [[Ντέιβιντ Κόβερντεϊλ]], ενώ ένα χρόνο αργότερα ακολούθησε και ο [[Ίαν Πέις]]. Στο συγκρότημα αυτό, ο Λορντ δεν είχε τον ηγετικό ρόλο που είχε κατά καιρούς στους [[Deep Purple]], λόγω της συνύπαρξης του με δύο κιθαρίστες, γεγονός που περιόριζε τις δυνατότητες του. Με τους Whitesnake, ηχογράφησε τους δίσκους "''Trouble''" (1978) και "''Lovehunter''" (1979), για να αποκτήσουν έντονη δημοτικότητα με το "''Ready an' Willing''" του [[1980]] το οποίο ανέβηκε στο βρετανικό Top-10, και ακόμη περισσότερο με το πλατινένιο "''Live...In the Heart of the City''". Το [[1981]], συνέχισαν με το άλμπουμ "''Come an' Get It''", το οποίο έφθασε στη δεύτερη θέση των τσαρτ της [[Μεγάλη Βρετανία|Μεγάλης Βρετανίας]], την υψηλότερη στην οποία ανέβηκε ποτέ, δίσκος των [[Whitesnake]]. Η εμπορική καταξίωση επήλθε στο συγκρότημα με τους δίσκους "''Saints & Sinners''" του [[1982]] και "''Slide It In''" του [[1984]], οι οποίοι ήταν και οι τελευταίοι τους οποίους ηχογράφησε ο Λορντ με τους Whitesnake. Ταυτόχρονα, γνώρισαν επιτυχία τα σινγκλ "''Fool for Your Loving''", "''Don't Break My Heart Again''", "''Guilty of Love''" και "''Give Me More Time''".<ref>[http://www.deep-purple.net/tree/whitesnake/whitesnake-2.htm Whitesnake History - Deep-Purple.net]</ref>

Τον [[Απρίλιος|Απρίλιο]] του [[1984]], ο Λορντ επανενώθηκε με τα υπόλοιπα μέλη της [[Κατάλογος μελών των Deep Purple|δεύτερης σύνθεσης]] των [[Deep Purple]], σε μία πολυσυζητημένη αναδημιουργία του θρυλικού συγκροτήματος, αποτέλεσμα της οποίας ήταν ο πλατινένιος δίσκος "''[[Perfect Strangers (album)|Perfect Strangers]]''",<ref>[http://www.rollingstone.com/music/albumreviews/perfect-strangers-19850228 Deep Purple Perfect Strangers Album Review | Rolling Stone]</ref> τον οποίο ακολούθησε μία πολύ μεγάλη παγκόσμια περιοδεία, η οποία έδωσε στους [[Deep Purple]] τη δεύτερη θέση στη λίστα με τους καλλιτέχνες με τα περισσότερα έσοδα συναυλιών για το [[1985]]. Ο συγκεκριμένος δίσκος, έδωσε ώθηση στον Λορντ να συνθέσει και να ηχογραφήσει τις καλύτερες δουλειές του από το [[1977]], με τα "''[[Knockin' at your Back Door]]''" και "''[[Perfect Strangers (Deep Purple song)|Perfect Strangers]]''" να ξεχωρίζουν. Τον [[Ιανουάριος|Ιανουάριο]] του [[1987]], κυκλοφόρησαν το '''[[The House of Blue Light]]''",<ref>[http://www.allmusic.com/album/the-house-of-blue-light-mw0000189738 The House of Blue Light - Deep Purple]</ref> του οποίου συνθέσεις περιελάμβαναν αρκετούς πειραματισμούς στα πλήκτρα και με synth κιθάρες. Παρ' όλα αυτά, ο δίσκος γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην [[Ευρώπη]] ανεβαίνοντας στο βρετανικό Top-10 και στην πρώτη θέση αρκετών χωρών. Μετά το ζωντανά ηχογραφημένο "''[[Nobody's Perfect (album)|Nobody's Perfect]]''" του [[1988]], ο [[Ίαν Γκίλαν]] αποχώρησε για δεύτερη φορά και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος προσέλαβαν στη θέση του τον [[Τζο Λιν Τέρνερ]], πρώην τραγουδιστή των [[Rainbow]], με τον οποίο κυκλοφόρησαν το μελωδικό "''[[Slaves and Masters]]''".<ref>[http://mikeladano.com/2015/02/28/review-deep-purple-slaves-and-masters/ REVIEW: Deep Purple – Slaves and Masters]</ref>

Το [[1992]], ο Γκίλαν επέστρεψε για την 25η επέτειο από την ίδρυση του συγκροτήματος. Οι τεταμένες σχέσεις του με τον [[Ρίτσι Μπλάκμορ]] ήταν φανερές και οι [[Deep Purple]] πρόλαβαν να κυκλοφορήσουν μόνο ένα δίσκο με αυτή τη σύνθεση, το "''[[The Battle Rages On]]''", τον [[Ιούλιος|Ιούλιο]] του [[1993]].<ref>[http://mikeladano.com/2013/04/07/review-deep-purple-the-battle-rages-on-1993/ REVIEW: Deep Purple – The Battle Rages On…]</ref> Ο Μπλάκμορ αποχώρησε κατά τη διάρκεια της περιοδείας, την οποία ολοκλήρωσαν με τον βιρτουόζο κιθαρίστα [[Τζο Σατριάνι]], ενώ μετά το πέρας της προσέλαβαν τον [[Στηβ Μορς]].<ref>[http://www.deep-purple.net/tree/mk6.htm Deep Purple Mark 6 History - Deep-Purple.net]</ref>

Με αυτή τη σύνθεση, επήλθε η συνθετική αναγέννηση του συγκροτήματος, κάτι που είναι φανερό στις μελωδικές χαρντ [[ροκ]] συνθέσεις του δίσκου "''[[Purpendicular]]''", ο οποίος κυκλοφόρησε το [[1996]].<ref>[http://www.sputnikmusic.com/review/33084/Deep-Purple-Purpendicular/ Deep Purple - Purpendicular (album review ) | Sputnikmusic]</ref> Το δεύτερο άλμπουμ των [[Deep Purple]] με τον [[Στηβ Μορς]] στην κιθάρα κυκλοφόρησε τον [[Ιούνιος|Ιούνιο]] του [[1998]] με τον τίτλο "''[[Abandon (album)|Abandon]]''",<ref>[http://www.allmusic.com/album/abandon-mw0000037810 Abandon - Deep Purple | Songs, Reviews, Credits | AllMusic]</ref> ενώ τον [[Οκτώβριος|Οκτώβριο]] του ίδιου έτους, ο Λορντ κυκλοφόρησε τον προσωπικό του δίσκο, "''Pictured Within''", τον οποίο αφιέρωσε στη μητέρα του η οποία είχε πεθάνει δύο χρόνια νωρίτερα. Μετά την αναδημιουργία και επανεκτέλεση της αρχικής σύνθεσης του "''[[Concerto for Group and Orchestra]]''" το [[1999]] με τίτλο "''[[Live at the Royal Albert Hall (Deep Purple album)|Live at the Royal Albert Hall]]''" και την περιοδεία για την προώθηση του,<ref>[http://www.allmusic.com/album/in-concert-with-the-london-symphony-orchestra-mw0000054001 Deep Purple In Concert with the London Symphony Orchestra]</ref> ο Λορντ ανακοίνωσε στα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος την αποχώρηση του, ενώ τους πρότεινε για αντικαταστάτη του τον [[Ντον Έρεϊ]]. Η αντικατάσταση του έγινε ομαλά, με τον Λορντ να παίζει πρώτο στο μισό του προγράμματος για την περιοδεία τους το χειμώνα του [[2001]] και τον Έρεϊ στο δεύτερο, με τον Τζον Λορντ να αποχωρεί οριστικά, τοτον [[Μάρτιος|Μάρτιο]] του [[2002]].<ref>[http://jonlord.org/a-biography/ Biography | Jon Lord - The Official Website]</ref>

Το [[2003]], μεταφέρθηκε στο [[Σίδνεϊ]] της [[Αυστραλία]]ς για να ηχογραφήσει το "''Live in the Basement''" μαζί με τον Τζίμι Μπαρνς, επιστρέφοντας στον [[μπλουζ]] ήχο μετά από πολλά χρόνια.<ref>[http://jonlord.org/recordings/live-at-the-basement/ Live At The Basement | Jon Lord - The Official Website]</ref> Η ονομασία του συγκροτήματος ήταν "The Hoochie Coochie Men". Το [[2004]], ο Λορντ κυκλοφόρησε το δίσκο "''Beyond the Notes''", στον οποίο περιλαμβανόταν το τραγούδι "''De Profundis''", το οποίο αφιέρωσε στους [[Deep Purple]].<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=mmPi6goToEE Jon Lord - De Profundis - YouTube]</ref> Τον [[Ιούλιος|Ιούλιο]] του [[2006]], κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ των "Hoochie Coochie Men" με τίτλο "''Danger – White Men Dancing''",<ref>[https://itunes.apple.com/us/album/danger-white-men-dancing-feat./id270831675 Danger - White Men Dancing (feat. Jon Lord)]</ref> ενώ στις [[20 Οκτωβρίου]] του [[2007]], έπαιξε την ορχηστρική σύνθεση του με τίτλο "''Durnham Concerto''", μαζί με τη Φιλαρμονική ορχήστρα του [[Λίβερπουλ]].<ref>[http://jonlord.org/recordings/durham-concerto/ Durham Concerto | Jon Lord - The Official Website]</ref> Τον [[Απρίλιος|Απρίλιο]] του [[2008]], κυκλοφόρησε το κονσέρτο πιάνου "''Boom of the Tingling Strings''" μαζί με την "The Queensland Orchestra" και τον πιανίστα Μάικλ Χάρβεϊ, ενώ το [[Μάρτιος|Μάρτιο]] του [[2010]], κυκλοφόρησε τον τελευταίο του προσωπικό στούντιο δίσκο με τίτλο "''To Notice Such Things''".<ref>[http://www.telegraph.co.uk/culture/music/classicalmusic/7519094/To-Notice-Such-Things-Jon-Lords-tribute-to-Sir-John-Mortimer.html To Notice Such Things: Jon Lord's tribute to Sir John Mortimer]</ref> Το καλοκαίρι του [[2011]], κυκλοφόρησε το ζωντανά ηχογραφημένο "''Jon Lord Blues Project Live''" από το [[μπλουζ]] συγκρότημα "Jon Lord Blues Project".<ref>[http://jonlord.org/jon-lord-blues-project/ Jon Lord Blues Project | Jon Lord - The Official Website]</ref> Τον [[Οκτώβριος|Οκτώβριο]] του [[2012]], κυκλοφόρησε η στούντιο έκδοση του "''[[Concerto for Group and Orchestra]]''", με την Φιλαρμονική Ορχήστρα του [[Λίβερπουλ]], τον Ντάριν Βασίλεφ, τον Τζο Μποναμάσα και τον [[Στηβ Μορς]] στις κιθάρες, τον Στηβ Μπαλσάμο, την Κάσια Λάσκα και τον [[Μπρους Ντίκινσον]] στα φωνητικά, τον Μπρετ Μόργκαν στα τύμπανα και τον Γκάι Πρατ στο μπάσο.<ref>[https://www.discogs.com/Jon-Lord-Concerto-For-Group-And-Orchestra/release/4160927 Jon Lord - Concerto For Group And Orchestra]</ref>

Το [[2011]], ο Λορντ διαγνώσθηκε ότι πάσχει από [[Καρκίνος|καρκίνο]] στο [[πάγκρεας]]. Απεβίωσε στις [[16 Ιουλίου]] [[2012]] μετά από πνευμονική εμβολή σε κλνικήκλινική του [[Λονδίνο]]υ.<ref>[http://www.bbc.com/news/entertainment-arts-18864409 Deep Purple's Jon Lord dies at 71 - BBC News - BBC.com]</ref>

Ο Τζον Λορντ, είχε παντρευτεί την Τζούντιθ Φέλντμαν το [[1969]], με την οποία γέννησε μία κόρη πριν πάρει διαζύγιο το [[1981]]. Ξαναπαντρεύτηκε, την Βίκι Γκιμπς, δίδυμη αδελφή της συζύγου του [[Ίαν Πέις]], Τζάκι. Η Βίκι γέννησε μία κόρη μαζί με τον Λορντ.<ref>[http://www.geni.com/people/Jon-Lord/6000000017207415398 Jon Douglas Lord (1941 - 2012) - Genealogy - Geni]</ref>