Βέρα Λυν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Βέρα Μάργκαρετ Λυν''', με πραγματικό επώνυμο Γουέλτς (''Vera Margaret Lynn, n. Welch'', αγγλ. προφορά «Βίρα Λυν», γενν. [[20 Μαρτίου]] [[1917]])<ref>{{cite book|last1=Seidenberg|first1=Steven|last2=Sellar|first2=Maurice|last3=Jones|first3=Lou|title=You Must Remember This|page=132|publisher=Boxtree Ltd|year=1995|location=Great Britain|isbn=0-7522-1065-3}}</ref> είναι [[Άγγλοι|Αγγλίδα]] τραγουδίστρια παραδοσιακής ελαφράς μουσικής, που ήταν πολύ δημοφιλής κατά τη διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου]]. Υπήρξε επίσης τραγουδοποιός και ηθοποιός.

Παρέμεινε δημοφιλής και μετά τον πόλεμο, εμφανιζόμενη στην τηλεόραση στη Μεγάλη Βρετανία και στις ΗΠΑ, ηχογραφώντας τραγούδια όπως το «Auf Wiederseh'n Sweetheart» και το πρώτο σε πωλήσεις στην πατρίδα της «My Son, My Son». Το [[2009]], σε ηλικία 92 ετών, έγινε η γηραιότερη εν ζωή καλλιτέχνιδα που μπήκε στην κορυφή των πωλήσεων [[άλμπουμ]] στο Ηνωμένο Βασίλειο, με το ''We'll Meet Again: The Very Best of Vera Lynn''.<ref name="dailymail">{{cite web|title=Dame Vera Lynn, the new queen of the album charts at 92|url=http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-1213175/Dame-Vera-Lynn-92-oldest-artist-album-charts.html|publisher=Daily Mail (UK)|accessdate=9 Φεβρουαρίου 2016|first=Richard |last=Simpson|date=14 Σεπτεμβρίου 2009}}</ref> Το [[2017]] έβγαλε το άλμπουμ ''Vera Lynn 100'' με αφορμή τα εκατοστά γενέθλιά της, που έφθασε το νο. 3 στις πωλήσεις, καθιστώντας την τον γηραιότερο καλλιτέχνη (άνδρα ή γυναίκα) στην ιστορία της τέχνης (και πρώτο υπεραιωνόβιο ερμηνευτή/-τρια) που έβγαλε άλμπουμ το οποίο μπήκε στα 10 κορυφαία σε πωλήσεις σε κάποια χώρα.

Η Βέρα άρχισε να τραγουδά μπροστά σε κοινό από την ηλικία των επτά ετών και υιοθέτησε το επώνυμο του γένους της γιαγιάς της (από την πλευρά της μητέρας της), Μάργκαρετ Λυν, ως το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο όταν ήταν μόλις 11 ετών.<ref>{{cite book|last1=Lynn|first1=Vera|title=Some Sunny Day|publisher=Harper Collins|year=2009|location=Λονδίνο|pages= 43|isbn=978-0-00-731815-5}}</ref> Η πρώτη της ραδιοφωνική εμφάνιση ήταν με την ορχήστρα του Τζο Λος το [[1935]]. Υπάρχουν ηχογραφήσεις της σε δίσκους αυτής και άλλων χορευτικών ορχηστρών.<ref name="Seidenberg, Sellar, Jones p. 132">Seidenberg, Sellar, Jones, σελ. 132</ref>

Το [[1936]] κυκλοφόρησε ο πρώτος προσωπικός δίσκος της, από την εταιρεία ''Crown'', με τίτλο «Up the Wooden Hill to Bedfordshire».<ref>''Some Sunny Day'', σελ. 74</ref> Μετά από λίγο καιρό με την ορχήστρα του Τζο Λος, συμμετείχε για λίγα χρόνια στην ορχήστρα του Τσάρλι Κουντς (Kunz). Από το 1937 τραγουδούσε και με την «αριστοκράτισσα» των βρετανικών χορευτικών ορχηστρών, αυτή του Μπερτ Άμπροουζ.<ref>''Some Sunny Day'', σελ. 83</ref>

Η γνωστότερη μέχρι σήμερα ηχογράφησή της είναι αυτή του τραγουδιού «[[We'll Meet Again]]» των Ρος Πάρκερ και Χιούι Τσαρλς το [[1939]]<ref name=Baade8>{{cite book|last=Baade|first=Christina L.|title=Victory Through Harmony: The BBC and Popular Music in World War II|publisher=Oxford University Press|date=2012|page=8|url=https://books.google.com/books?id=L9Jklimi4scC&pg=PA8}}</ref>. Οι νοσταλγικοί στίχοι του ήταν πολύ δημοφιλείς κατά τη διάρκεια του πολέμου. Κατά την πρώτη (πιο ήσυχη) περίοδο του πολέμου (πριν η Γερμανία επιτεθεί στη Γαλλία), η εφημερίδα ''[[Daily Express]]'' ρώτησε Βρετανούς στρατιώτες ποια ήταν η αγαπημένη τους μουσική ερμηνεύτρια και η Βέρα Λυν ήρθε πρώτη στις προτιμήσεις τους. Από τότε έγινε γνωστή ως «η Αγαπημένη των Ενόπλων Δυνάμεων» ("the Forces' Sweetheart").<ref name="musicianguide1"/>

Το [[1941]], κατά τις δυσκολότερες ίσως ώρες του πολέμου για τη Βρετανία, η Λυν άρχισε τη δική της ραδιοφωνική εκπομπή, με τίτλο ''Sincerely Yours'' («Ειλικρινά δική σας»), στέλνοντας μηνύματα σε στρατιώτες στο εξωτερικό.<ref name="Seidenberg, Sellar, Jones p. 132"/> Εκείνη και το κουαρτέτο της ερμήνευαν τα τραγούδια που ζητούσαν περισσότερο οι στρατιώτες. Επιπλέον, η Λυν επισκεπτόταν νοσοκομεία για να μιλήσει με νέες μητέρες και να στείλει μηνύματά τους στους συζύγους τους που πολεμούσαν μακριά.<ref>''Some Sunny Day'', σσ. 139–140</ref>

Το [[1943]] εμφανίσθηκε για πρώτη φορά σε κινηματογραφική ταινία, την ''We'll Meet Again''.<ref>{{cite web|url=http://www.imdb.com/title/tt0035538|title=We'll Meet Again (1943)|accessdate=4 Ιανουαρίου 2011|work=Internet Movie Database|publisher=Amazon.com}}</ref>

Το [[2009]] η Λυν δημοσίευσε την [[αυτοβιογραφία]] της με τον τίτλο ''Some Sunny Day''. Είχε γράψει και δύο προηγούμενα απομνημονεύματα, το ''Vocal Refrain'' (1975) και το ''We'll Meet Again'' (1989).<ref>{{Cite news|url=https://www.theguardian.com/books/2009/feb/15/vera-lynn-memoirs|title=At 92, forces' sweetheart Vera Lynn tells her life story|publisher=Guardian|date=15 Φεβρουαρίου 2009|accessdate=23 Οκτωβρίου 2009|location=Λονδίνο|first=Vanessa|last=Thorpe}}</ref>

Το [[1941]] η Βέρα Λυν παντρεύτηκε τον μουσικό Χάρυ Λιούις, που έπαιζε [[κλαρίνο]] και [[σαξόφωνο]] στην ορχήστρα του Άμπροουζ<ref>{{cite news|url=http://www.telegraph.co.uk/news/newstopics/britainatwar/6043373/Dame-Vera-Lynn-the-original-Forces-Sweetheart-is-still-in-demand.html|title=Dame Vera Lynn: the original Forces Sweetheart is still in demand|accessdate=31 Δεκεμβρίου 2010|last=Farndale|first=Nigel|work=Daily Telegraph|location=Λονδίνο|date=17 Αυγούστου 2009|deadurl=yes|archiveurl=https://web.archive.org/web/20101126173720/http://www.telegraph.co.uk/news/newstopics/britainatwar/6043373/Dame-Vera-Lynn-the-original-Forces-Sweetheart-is-still-in-demand.html |archivedate=26 Νοεμβρίου 2010}}</ref>, τον οποίο είχε γνωρίσει δύο χρόνια νωρίτερα. Απέκτησαν μία κόρη, τη Βιρτζίνια Πένελοουπ Ανν Λιούις.<ref name="musicianguide1"/>

Το [[1977]] ανακηρύχθηκε [[Επίτιμος δημότης|επίτιμη δημότης]] του [[Νάσβιλ]] (ΗΠΑ) και το επόμενο έτος τιμήθηκε αντίστοιχα με το «Freedom of the City» από την πόλη του Λονδίνου.<ref>{{cite web|url=http://www.encyclopedia.com/article-1G2-2591305622/lynn-vera-1917.html|title=Lynn, Vera (1917—)|accessdate=9 Φεβρουαρίου 2016}}</ref>

Το [[2016]] έλαβε το παράσημο του «Τάγματος των Συνοδών της Τιμής» (Order of the Companions of Honour, CH) για «υπηρεσίες στο πεδίο της ψυχαγωγίας» και για το φιλανθρωπικό της έργο.<ref>{{cite news|url=http://www.telegraph.co.uk/news/2016/06/10/queens-birthday-honours-rod-stewart-is-knighted-while-ant-n-dec/ |title=Queen's Birthday Honours |work=The Telegraph |accessdate= 10 Ιουνίου 2016}}</ref>