Μάχη της Κρήτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 53:
 
=== Συμμαχικές Δυνάμεις ===
Τον Μάιο του 1941 η άμυνα αποτελείτο από περίπου 11.551 Έλληνες: τρία τάγματα της V Μεραρχίας του Ελληνικού Στρατού, (τα οποία είχαν μείνει πίσω όταν η υπόλοιπη μονάδα είχε μεταφερθεί στην ηπειρωτική Ελλάδα για να αντιμετωπίσει την ιταλική εισβολή), την Κρητική Χωροφυλακή με 2.500 άνδρες, τη Φρουρά Ηρακλείου (τάγμα άμυνας που αποτελούνταν κυρίως από προσωπικό για μεταφορές και διοικητική μέριμνα) και υπολείμματα της 12ης και 20ης μεραρχιών ελληνικού στρατού ( που είχαν καταφύγειμεταφερθεί στην Κρήτη και είχαν οργανωθεί υπό βρετανική διοίκηση)<ref>{{Cite book|title=Η Υγειονομική Υπηρεσία Στρατού κατά τον Πόλεμο 1940-41|first=Γεώργιος, Αρχίατρος|last=Παπαγεωργίου|publisher=Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού|isbn=|year=1983|location=Αθήνα|page=157|quote=}}</ref>.
 
Υπήρχαν, ακόμη, μαθητές της Σχολής Οπλιτών Χωροφυλακής, οι μαθητές [[Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων|της Σχολής]] Ευελπίδων, τμήμα Οπλιτών της Αεροπορίας και οκτώ τάγματα νεοσυλλέκτων που είχαν μεταφερθεί στο νησί από την Πελοπόννησο<ref>Θεοχάρη Δετοράκη, ''Ιστορία της Κρήτης'', Αθήνα 1986, σελ. 469.</ref>. Αυτές οι δυνάμεις ήταν ήδη οργανωμένες σε αριθμημέναισάριθμα συντάγματα εκπαιδευομένων νεοσυλλέκτων και αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθεί η υπάρχουσα διαμόρφωση για την οργάνωση των ελληνικών μονάδων, ενισχύοντάς τες με έμπειρους άνδρες που έφθαναν από την ηπειρωτική χώρα.
 
Τα στρατεύματα της Βρετανικής Κοινοπολιτείας αποτελούνταν από την αρχική βρετανική φρουρά και 25.000 ακόμα στρατιώτες που είχαν διαφύγει από την ηπειρωτική χώρα. Αυτοί ήταν ένα μίγμα από ακέραιες μονάδες κάτω από την κανονική τους διοίκηση και μονάδες συγκροτημένες επί τόπου από στρατιώτες κάθε όπλου,εθνικότητας και ειδικότητας. Οι περισσότεροι από αυτούς διέφυγαν από την ηπειρωτική Ελλάδα με τον ατομικό τους μόνον εξοπλισμό, μερικοί ούτε καν αυτόν.
 
Οι μονάδες που υπεράσπιζαν το νησί ήταν η 2η Νεοζηλανδική Μεραρχία (εκτός από την 6η ταξιαρχία και την διοίκηση του τμήματος, που είχε σταλεί στην Αίγυπτο), η αυστραλιανή 19η ταξιαρχία και η βρετανική 14η ταξιαρχία πεζικού. Στην Νεοζηλανδική Μεραρχία,δίπλα στα εννέα της τάγματα, εντάχθηκαν τά 1ο,2ο,  6ο και 8ο Ελληνικά Συντάγματα.  και το Έμπεδο Χανίων,στήν 19η Αυστραλιανή Ταξιαρχία με τα δύο της τάγματα εντάχθηκαν τα 4ο,5ο Συντάγματα του Ελληνικού Στρατού,τό Έμπεδο Ρεθύμνου και τό Τάγμα Οπλιτών της Σχολής Χωροφυλακής.Τέλος στα 3 Βρετανικά ,ένα Αυστραλιανό καί ένα Σκωτσέζικο τάγματα της 14ης Βρετανικής Ταξιαρχίας εντάχθηκαν τα 3ο, και 7ο Συντάγματα του Ελληνικού Στρατού και το Έμπεδο Ηρακλείου<ref>{{Cite book|title=Η Μάχη της Κρήτης|first=Χρήστος|last=Γκιών|publisher=Διελυθυνση Ιστορίας Στρατού, Γενικό Επιτελείο Στρατού|isbn=|year=1967/ανατύπωση1993|location=Αθήνα|page=28|quote=}}</ref>.
 
Οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν στη διάθεση τους 16 άρματα μάχης τύπου ''Cruiser Mk I''. Υπήρχαν ακόμα περίπου 20 μοίρες με πυροβόλα διαφόρων διαμετρημάτων, κυρίως βαρέα, πεδινά και αντιαεροπορικά. Πολλά από τά πεδινά ήταν ιταλικά που είχαν περιέλθει σε ελληνικά χέρια και δεν διέθεταν στόχαστρα βομβαρδισμού.