Κωνσταντίνος Μαλέας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Μαλέας θεωρείται ως ανανεωτής της ελληνικής ζωγραφικής και ως ο καλλιτέχνης που από κοινού με τον [[Κωνσταντίνος Παρθένης|Κωνσταντίνο Παρθένη]], αμφισβητώντας τον ακαδημαϊσμό της προηγούμενης καλλιτεχνικής γενιάς που είχε ως πρότυπο τη λεγόμενη [[σχολή του Μονάχου]], προετοίμασε το έδαφος για την εμφάνιση των ζωγράφων της γενιάς του '30, πολλοί από τους οποίους επηρεάστηκαν σημαντικά από αυτόν.<ref name=":3">{{Cite book|title = Εθνική Πινακοθήκη 100 χρόνια Τέσσερις αιώνες Ελληνικής Ζωγραφικής. Από τις Συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και του Ιδρύματος Ευριπίδη Κουτλίδη|last = (επιμ) Λαμπράκη-Πλάκα|first = Μαρίνα|publisher = Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου|year = 1999|isbn = |location = Αθήνα|pages = 122-123}}</ref> Στη διαμόρφωση της τεχνοτροπίας του Μαλέα έπαιξε σημαντικό ρόλο η μαθητεία του στο Παρίσι όπου ήρθε σε επαφή με τα [[Ιμπρεσιονισμός|ιμπρεσιονιστικά]] και [[Μεταϊμπρεσιονισμός|μεταϊμπρεσιονιστικά]] ρεύματα, στα οποία έμεινε πιστός σε όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας.<ref>{{Cite book|title = Εθνική Πινακοθήκη 100 χρόνια Τέσσερις αιώνες Ελληνικής Ζωγραφικής. Από τις Συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και του Ιδρύματος Ευριπίδη Κουτλίδη|last = (επιμ) Λαμπράκη-Πλάκα|first = Μαρίνα|publisher = Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου|year = 1999|isbn = |location = Αθήνα|pages = 43}}</ref> Κατά κύριο λόγο ασχολήθηκε με την τοπιογραφία και συγκαταλέγεται στους πρώτους Έλληνες υπαιθριστές. Στα έργα του κυρίαρχο ρόλο έχουν η σχηματοποίηση, το φως και τα δυνατά και καθαρά χρώματα ενώ κατά τη δεκαετία του 1910 καθιέρωσε στην Ελλάδα την επίπεδη απεικόνιση, η οποία αποτελεί μια βασική αρχή της μοντέρνας τέχνης.<ref name=":0" /><ref name=":1" /><ref name=":2" /><ref name=":3" /> Η αξία του έργου του Μαλέα αναγνωρίστηκε νωρίς και τιμήθηκε αναλόγως καθώς το [[1923]] έλαβε το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών.