|
=== Περίοδος Χιου Φουτ (Οκτώβριος 1957 - Φεβρουάριος 1959) ===
Ο νέος κυβερνήτης της Κύπρου, ο φιλελεύθερος Χιού Φούτ ανέλαβε την διακυβέρνηση της Κύπρου μετά τον Χάρτνιγκ με σκοπό να επιδιώξει να λύσει πολιτικά το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόταν το Κυπριακό.{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=737-739}}
Ο νέος κυβερνήτης της Κύπρου ήταν ο Χιού Φούτ. Από την αρχή θέλησε να δείξει ένα φιλελεύθερο πρόσωπο διακυβέρνησης: επιτάχυνε τους ρυθμούς απόλυσης των κρατουμένων και προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον Μακάριο. Ο Γρίβας ανακοίνωσε πως θα έδινε χρόνο στο Φουτ, όμως στο ημερολόγιο του έγραφε πως είναι εξερετικά δύσπιστος και απεχθανόταν την «αύρα φιλελευθερισμού» που ειχε δημιουργήσει ο Φουτ γύρω από τον εαυτό του.<ref>{{harvnb|Ρίχτερ|2011|p=739}}: Ο Ρίχτερ παραπέμεπιει στα απομνημονεύματα του Γρίβα, της αγγλικής έκδοσης, επιμέλειας Τσαρλς Φόλεϋ The memoirs of General Grivas, επιμ. Charles Foley, Praeger, Νέα Υόρκη, 1965 σ. 129</ref>.
Η περίοδος Φουτ σημαδεύτηκε απο αιματηρές διακοινοτικές συγκρούσεις καθώς και συνέχιση της επίθεσης στην Αριστερα απο την ΕΟΚΑ.{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=815 & 844}} Η εναντίωση στην ΕΟΚΑ και της προοπτικής της ένωσης στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, οδήγησαν στην δημιουργία μικρών παραστρατιωτικών οργανώσεων οι οποίες συνενώθηκαν για να καταλήξουν στην ΤΜΤ, μια τρομοκρατική οργάνωση πλήρως ελεγχόμενη από την Τουρκία. Στόχο είχε να αντιμετωπίσει την ΕΟΚΑ, τους κομμουνιστές και στην δημιουργία διακοινοτικών ταραχών που θα οδηγούσαν στον διαχωρισμό των δυο κοινοτήτων.{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=814 -823}}
Στις 26 Νοεμβρίου 1957, η ΕΟΚΑ πραγματοποιεί δολιοφθορά στη Βάση Ακρωτηρίου.
Στις αρχές Μαρτίου 1958, ο Διγενής κυκλοφόρησε προκήρυξη προς τον Κυπριακό λαό, με την οποία ύψωνε τη σημαία της παθητικής αντίστασης έναντι των Άγγλων. Ήθελε με αυτό τον τρόπο να δείξει πως η ΕΟΚΑ είχε παλλαϊκή υποστήριξη.
Στις 6 Απριλίου 1958, μια ανταρτική ομάδα της ΕΟΚΑ επιτέθηκε στον αστυνομικό σταθμό Κουτραφά και ανατίναξε το κτήριο, που έπαθε σοβαρές ζημιές.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1958 στον [[Μάχη του Αχυρώνα Λιοπετρίου|Αχυρώνα του Λιοπετρίου]] έγινε μία από τις πιο επικές μάχες, που έδωσε η ΕΟΚΑ. Τέσσερα μέλη της ΕΟΚΑ, ο Ανδρέας Κάρυος, ο Ηλίας Παπακυριακού, ο Φώτης Πίττας και ο Χρίστος Σαμάρας, εγκλωβιστηκαν στον Αχυρώνα του χωριού Λιοπέτρι από εγγλέζικα στρατεύματα, και επέλεξαν να αγωνιστούν μέχρι θανάτου αντί της παράδοσης.<ref>{{Cite web|url=https://lekythos.library.ucy.ac.cy/handle/10797/4438|title=Η μάχη στον Αχυρώνα του Λιοπετρίου|last=|first=|date=|website=Λήκυθος|publisher=|accessdate=}}</ref>
Οι επιχειρήσεις των Άγγλων εναντίον της ΕΟΚΑ συνεχίστηκαν τον Δεκέμβριο του 1958 και μετά την έκδοση του περί Κύπρου ψηφίσματος του ΟΗΕ. Στη βορειοανατολική Κύπρο άρχισαν στις 10 Δεκεμβρίου στρατιωτικές επιχειρήσεις σε μεγάλη κλίμακα, που επεκτάθηκαν αργότερα στην περιοχή του Λευκόνοίκου, το οποίο αποκλείστηκε για δέκα μέρες. Στις επιχειρήσεις αυτές πήραν μέρος και πολεμικά πλοία και αεροπλάνα. Στην επαρχία Κερύνειας οι κάτοικοι υπέφεραν από τον κατ' οίκον περιορισμό, που πολλές φορές ήταν πολυήμερος, όπως στην περίπτωση του [[Αββαείο Μπελαπάις|Πέλλα-Πάις]]. Ο στρατός προέβαινε σε κακοποιήσεις και ομηρία των χωρικών, για να κάμψει το ηθικό τους. Γι' αυτό ο Γρίβας έδωσε οδηγίες να αμύνονται τα γυναικόπαιδα εναντίον του στρατού.<ref>{{harvnb|Βαρνάβα|2002}}</ref>
== ΕΟΚΑ και Τουρκοκύπριοι ==
| 