Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου Εθνικής Ενότητος 1944: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 10:
| κυβέρνηση_επικεφαλής = [[Γεώργιος Παπανδρέου]]
| κυβέρνηση_αναπληρωτής =
| αρχηγός_κράτους = [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας]] <br /> Αντιβασιλέας [[Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός]]
| τρέχων_αριθμός =
| πρώην_μέλη_αριθμός =
Γραμμή 25:
| διάδοχη = [[Κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα 1945]]
}}
Η '''Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος Γεωργίου Παπανδρέου 1944''' ([[Οκτώβριος]] [[1944]] - [[Ιανουάριος]] [[1945]]) ήταν συνέχεια της [[Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου Μαΐου 1944|προηγούμενης κυβέρνησης Παπανδρέου]] στο εξωτερικό. Όταν, στις [[18 Οκτωβρίου]] η [[Απελευθέρωση της Αθήνας (1944)|Αθήνα απελευθερώθηκε]] από τα τελευταία γερμανικά στρατεύματα, και η [[Κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη 1943|δωσιλογική κυβέρνηση Ράλλη]], παρέδωσε την εξουσία, η κυβέρνηση που ήρθε πλέον στην Ελλάδα, ανασχηματίστηκε, χωρίς όμως αλλαγή Πρωθυπουργού.<br />
Η διαμάχη μεταξύ του αστικού πολιτικού κόσμου (που εκφραζόταν από τον Γεώργιο Παπανδρέου) και των οπαδών του [[ΚΚΕ|Κ.Κ.Ε.]] και του [[ΕΑΜ|Ε.Α.Μ.]] ήταν το χαρακτηριστικό της περιόδου εκείνης. Η ανάγκη ανασυγκρότησης του ελληνικού στρατού με την ταυτόχρονη εφαρμογή των όρων του [[Συμφωνία της Καζέρτας|Συμφώνου της Καζέρτας]] και η ανοιχτή επέμβαση του Άγλλου στρατηγού και τοποτηρητή της Βρετανικής κυβέρνησης στην Ελλάδα, [[Ρόναλντ Σκόμπι]], κατέληξε στην αποχώρηση των μελών της [[Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης|Π.Ε.Ε.Α.]] από την κυβέρνηση στις [[2 Δεκεμβρίου]] [[1944]] και στις μάχες που έλαβαν χώρα στην Αθήνα την ίδια περίοδο, γνωστές ως [[Δεκεμβριανά|«Δεκεμβριανά»]]<ref>''«...Η ιστορική προσέγγιση των γεγονότων ολόκληρης εκείνης της δύσκολης περιόδου παραπέμπει στη διαπίστωση ότι το σύμφωνο της Καζέρτας (...) που υπογράφεται στις 26 Σεπτεμβρίου 1944 από τον αρχιστράτηγο των Συμμαχικών Δυνάμεων Μεσογείου Χένρι Μάιτλαντ Ουίλσον, τον Βρετανό υπουργό Χάρολντ Μακ Μίλαν, τον Eλληνα πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και τους αρχηγούς των αντάρτικων δυνάμεων στρατηγούς Στέφανο Σαράφη και Ναπολέοντα Ζέρβα υπήρξε, οπωσδήποτε, μοιραία απόληξη και οριστική επισφράγιση αλυσιδωτής σειράς συμφωνιών (και σύντονων μηχανισμών), με περαιτέρω προέκταση την πολυσυζητημένη Συμφωνία της Βάρκιζας και τις γνωστές επέκεινα τραγικές συνέπειές της για το έθνος.» https://archive.is/20120804130648/www.kathimerini.gr/4Dcgi/4dcgi/_w_articles_kathglobal_2_10/10/2004_1283343 </ref>.
==Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου==
| |||