Pontiac GTO: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Pontiac GTO λανσαρίστηκε τον Δεκέμβριο του [[2003]], για την σεζόν (model year) του [[2004]], κατά την οποία προσφερόταν στα εξής χρώματα: Μπαρμπάντος Μπλε Μεταλλικό, Cosmos Μωβ Μεταλλικό, Quicksilver Ασημί Μεταλλικο, Μαύρο Φάντασμα Μεταλλικό, Impulse Μπλε Μεταλλικό, Καυτό Κόκκινο και Jacket Κίτρινο. Κυκλοφόρησε σε μία μόνο έκδοση εξοπλισμού, με στάνταρ δερμάτινο σαλόνι, δερμάτινο τιμόνι με χειριστήρια ελέγχου του ηχοσυστήματος, 6-δισκο [[CD]]-changer της Blaupunkt στην κεντρική κονσόλα, φώτα [[ομίχλη]]ς, [[Ζάντα ελαστικών|ζάντες]] [[Αλουμίνιο|αλουμινίου]] 17 ιντσών, ελαστικά υψηλών επιδόσεων, 2 [[Αερόσακος|αερόσακους]], [[Σύστημα αντιμπλοκαρίσματος τροχών|Σύστημα Αντιμπλοκαρίσματος Τροχών]] (ABS), Σύστημα Ελέγχου Πρόσφυσης ([[traction control system]]) και [[Διαφορικό οχημάτων|διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης]]. Από την άλλη, ωστόσο, [[Ηλεκτρονικός έλεγχος ευστάθειας|Σύστημα Ελέγχου Ευστάθειας]] (ESP), πλευρικοί αερόσακοι, [[Σύστημα πλοήγησης αυτοκινήτου|δορυφορική πλοήγηση]], θερμαινόμενα καθίσματα και ηλιοροφή δεν προσφέρονταν.

 

Η [[General Motors]] είχε μεγάλες προσδοκίες για επίτευξη πώλησης 18.000 αντιτύπων, όσο ήταν το ανώτατο δυνατό ετήσιο όριο παραγωγής, αλλά η υποδοχή της νέας Pontiac GTO στις [[ΗΠΑ]] ήταν πολύ χλιαρή. Η σχεδίασή της κυριολεκτικά χλευάστηκε από τους κριτικούς ως πολύ «συντηρητική» και «ανώνυμη» για να θεωρηθεί αντάξια με την κληρονομιά των ένδοξων κλασικών GTO του [[1964]]​​ - [[1974]] ή έστω να ταιριάξει αισθητικά με τις υψηλές επιδόσεις του νέου μοντέλου. Επιπλέον, εξαιτίας του γεγονότος ότι ήταν μια παράλληλη έκδοση του αυστραλιανού Holden Monaro με μόνο μια λίγο διαφορετική γρίλια, οι πιστοί οπαδοί των παραδοσιακών GTO, και γενικότερα της σχολής των muscle cars, αισθάνθηκαν προδομένοι από την ανικανότητα της [[General Motors]] να παρουσιάσει ένα γνήσιο «made in USA» αυτοκίνητο που θα ενσωμάτωνε έστω και κάποια ρετρό σχεδιαστικά στοιχεία από τα κλασικά muscle cars της [[Δεκαετία 1960|δεκαετίας του 1960]] και των αρχών της [[Δεκαετία 1970|δεκαετίας του 1970]]. Σύντομα, αυτό το αίσθημα εντάθηκε περαιτέρω λόγω της αναβίωσης της μόδας των muscle cars μόλις λίγους μήνες μετά, με το λανσάρισμα της 5^ης γενιάς της [[Ford Mustang]] στα τέλη Οκτωβρίου του [[2004]], που διέθετε παραδοσιακή αισθητική εμπνευσμένη από την Mustang 1^ης γενιάς, της εκδοχής του [[1967]], καθώς και την σχεδόν ταυτόχρονη εισαγωγή των μοντέλων ανάλογης ρετρό φιλοσοφίας [[Chrysler 300]] (στην παραγωγή από τον Φεβρουάριο του [[2004]], ξεκινώντας ταυτόχρονα με το Dodge Magnum<ref>{{cite web |title=Chrysler Group Begins Production of 2005 Chrysler 300 and Dodge Magnum |url= https://www.automotive-fleet.com/37111/chrysler-group-begins-production-of-2005-chrysler-300-and-dodge-magnum1 |website=automotive-fleet.com |date=17 February 2004 |accessdate=15 November 2019}}</ref>), [[Dodge Charger]] (στην παραγωγή από τον Φεβρουάριο του [[2005]]) και [[Dodge Magnum]] (παρήχθη από τον Φεβρουάριο του [[2004]] έως το [[2008]]). Ως αποτέλεσμα της «πλημμύρας» τόσων μοντέλων ρετρό αισθητικής, η νέα Pontiac GTO επισκιάστηκε.