Κυπριακό (ζήτημα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Kotsolis (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 376:
 
===Το πρόβλημα των προσφυγικών περιουσιών===
Ένα ακόμη πρόβλημα που παραμένει άλυτο από την τουρκική εισβολή είναι οι περιουσίες των προσφύγων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και κατέφυγαν στην άλλη μεριά του νησιού. Στα εγκαταλελειμμένα ακίνητα εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες της άλλης κοινότητας ή και έποικοι χωρίς να καταβληθεί αποζημίωση στους αρχικούς ιδιοκτήτες. Το πρόβλημα είναι εντονότερο για τους Ελληνοκύπριους, γιατί τους απαγορεύθηκε και απαγορεύεται ακόμη η εγκατάσταση στα Κατεχόμενα απο τις κατοχικές αρχές. Το [[1985]] η ΤΔΒΚ απέκτησε [[Σύνταγμα]], το οποίο στο άρθρο 159 προβλέπει ότι οι εγκαταλελειμμένες περιουσίες περιέρχονται στην κυριότητα της ΤΔΒΚ. Το [[Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου]] με την απόφασή του της [[28 Νοεμβρίου|28ης Νοεμβρίου]] [[1996]] στην υπόθεση ''«Τιτίνα Λοϊζίδου κατά Τουρκίας»'' έκρινε ότι το Σύνταγμα αυτό δεν έχει οποιαδήποτε ισχύ και ότι η Τουρκία ευθύνεται για παραβίαση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας των Ελληνοκυπρίων προσφύγων και την καταδίκασε σε καταβολή αποζημίωσης<ref>{{Cite web |url=http://cmiskp.echr.coe.int////tkp197/viewhbkm.asp?action=open&table=1132746FF1FE2A468ACCBCD1763D4D8149&key=588&sessionId=9823813&skin=hudoc-en&attachment=true |title=Απόφαση του ΕΔΑΔ ''Λοϊζίδου κατά Τουρκίας'' |accessdate=2007-01-22 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090401043823/http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/viewhbkm.asp?action=open |archivedate=2009-04-01 |url-status=dead }}</ref>. Η τουρκοκυπριακή ηγεσία σύστησε κατόπιν αυτών μια επιτροπή αποζημιώσεων, η οποία κρίνει αιτήματα Ελληνοκυπρίων περί προσβολής του δικαιώματος ιδιοκτησίας τους. Το ΕΔΑΔ έκρινε όμως πάλι ότι αυτή η επιτροπή δεν αποτελούσε επαρκές [[ένδικο βοήθημα]] για τους θιγόμενους για μια σειρά από λόγους, μεταξύ άλλων και διότι δεν προέβλεπε δυνατότητα αυτούσιας επιστροφής παρά μόνο χρηματικής αποζημίωσης<ref>[http://www.pio.gov.cy/MOI/pio/pio.nsf/All/4BC41DD643B01935C2256FE2001F7E79/$file/XENIDES-ARESTIS%20v%5b1%5d.%20TURKEY.pdf?OpenElement ΕΔΑΔ, απόφαση για το παραδεκτό της προσφυγής της 14/3/2005, ''Μύρα Ξενίδη – Αρέστη κατά Τουρκίας''] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20070929132026/http://www.pio.gov.cy/MOI/pio/pio.nsf/All/4BC41DD643B01935C2256FE2001F7E79/$file/XENIDES-ARESTIS%20v%5b1%5d.%20TURKEY.pdf?OpenElement |date=2007-09-29 }} {{pdf}}</ref>. Τελικά με νεώτερη απόφασή του αναγνωρίζει ότι οι τροποποιήσεις που επήλθαν στη διαδικασία της επιτροπής ικανοποιούσαν τις αρχικές επιφυλάξεις που είχαν εκφραστεί στην προηγούμενη απόφαση του Δικαστηρίου και αφέθηκε να εξεταστεί σε μεταγενέστερη απόφαση κατά πόσο οι ρυθμίσεις αυτές είναι σύμφωνες με τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.<ref>[http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?item=1&portal=hbkm&action=html&highlight=xenides-arestis&sessionid=10195379&skin=hudoc-en ΕΔΑΔ, οριστική απόφαση της 7/12/2006, ''Μύρα Ξενίδη-Αρέστη κατά Τουρκίας'', σκέψη 37]{{Dead link|date=June 2015}}</ref>. Οι Ελληνοκύπριοι ιδιοκτήτες των περιουσιών στα Κατεχόμενα στρέφονται τα τελευταία χρόνια δικαστικά με [[αγωγή|αγωγές]] ενώπιον των κυπριακών [[δικαστήριο|δικαστηρίων]] κατά αλλοδαπών αγοραστών των περιουσιών τους, τις οποίες εκποιούν οι Τουρκοκύπριοι ιδιώτες στους οποίεςοποίους αυτές έχουν παραχωρηθεί από τις κατοχικές αρχές, σε τουρίστες ή αλλοδαπούς επιχειρηματίες. Τα κυπριακά δικαστήρια ως τώρα κάνουν δεκτές τις αγωγές κηρύσσοντας τις [[πώληση|αγοραπωλησίες]] άκυρες και καταδικάζοντας τους αλλοδαπούς αγοραστές σε αποζημίωση. Στις 28 Απριλίου 2009, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Κοινοτήτων εξέδωσε απόφαση μετά από παραπομπή Αγγλικού Εφετείου με την οποία έκρινε ότι οι αποφάσεις που εκδίδονται από τα Κυπριακά Δικαστήρια για καταπάτηση Ελληνοκυπριακών περιουσιών στις κατεχόμενες περιοχές μπορούν να εγγραφούν και να εκτελεστούν στα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης<ref>[http://www.cylaw.org/62007J0420ELHTML.htm Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Κοινοτήτων, Αποστολίδης ν. Όραμς, Υπόθεση Αρ. C-420/07, 28 Απριλίου 2009]</ref>.
 
Διαφορετικά είναι τα πράγματα στον Νότο. Αντίθετα με τον Βορρά, η εγκατάσταση Τουρκοκυπρίων στον Νότο δεν περιορίστηκε ποτέ νομικά από την Κυπριακή Κυβέρνηση μετά το 1974. Οι περιουσίες των Τουρκοκυπρίων που εγκατέλειψαν τον Νότο τέθηκαν από την Κυπριακή Κυβέρνηση υπό κηδεμονία σύμφωνα με τον νόμο περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών 139/91 μέχρις ότου επιτευχθεί τελική διευθέτηση του Κυπριακού Προβλήματος. Με απόφασή του της [[24 Σεπτεμβρίου|24ης Σεπτεμβρίου]] του [[2004]] στην υπόθεση ''«Arif Moustafa ν. Υπουργείου Εσωτερικών»'' το [[Ανώτατο Δικαστήριο της Κύπρου]] έκρινε ότι από τη στιγμή που ένας Τουρκοκύπριος εγκατασταθεί οποτεδήποτε στις ελεύθερες περιοχές, έχει αξίωση επιστροφής της περιουσίας του από το κράτος<ref>[http://www.cylaw.org/cgi-bin/open.pl?file=aad/meros_4/2004/4-200409-125-2004.htm Ανώτατο Δικαστήριο Κύπρου, ''Arif Moustafa ν. Υπουργείου Εσωτερικών'']</ref>.