|
Ο Νικόλαος Πλαστήρας, ως ''"πρόσωπο κοινής αποδοχής"'' ανέλαβε να σχηματίσει κυβέρνηση. Στις [[5 Ιανουαρίου]], και ενώ είχε αρχίσει η υποχώρηση των δυνάμεων του [[ΕΛΑΣ]] από την Αθήνα, ο Πλαστήρας ζητάει με το διάγγελμά του: ''«...προσκαλώ όθεν τους παραπλανηθέντας να πιστεύσουν από σήμερον τουλάχιστον, εις τον λόγον μου ότι ουδείς κίνδυνος υπάρχει επιβολής βιαίας καταστάσεως και να καταθέσουν άνευ και της ελαχίστης αναβολής τα όπλα προσερχόμενοι εις τας τάξεις του νομίμου Κράτους δια να συντελέσουν εις την ταχυτέραν αποκατάστασιν της ομαλότητας.»'' <ref>ΦΕΚ Α4 /1945 [http://www.et.gr/idocs-nph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wGeBMllC-RzYHdtvSoClrL8xJKSjjboeVQpCCmqt4mgGEHlbmahCJFQEmRQwePEviF8EeCoaT0MAKztT3Sb63xk3VkL3PiCQ3RLoVYQqjKiogfu8Gq1RKKQmyoZK8o4WQPzO5svkG0oi4diZAIz9NryU2Bk_yzo69b2TKR_U7otYg..]</ref>.<br />
[[File:Greece- An orphanage. Curing scabies with anachryl Art.IWMARTLD5057.jpg|thumb|left|Θεραπεία κατά της ψώρας σε ορφανοτροφείο στην Ελλάδα, το 1945]]
Η κυβέρνηση Πλαστήρα και το [[Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο]] υπέγραψαν τη [[συμφωνία της Βάρκιζας]] στις 12 Φεβρουαρίου 1945 σε μια προσπάθεια κλεισίματος των πληγών των «Δεκεμβριανών».<br />
ΜιαΗ προσωπικότητα και οι πράξεις του στρατηγού Πλαστήρα, σύντομα, ανέτρεψαν το υπέρ αυτού ρεύμα που είχε δημιουργηθεί. Συγκεκριμένα, αφενός ο Πλαστήρας αδυνατούσε να συνεργαστεί με τον πανίσχυρο τότε στην Ελλάδα, βρετανικό παράγοντα, αφετέρου η πολιτική του (που σύμφωνα με τον Γεώργιο Παπανδρέου βασιζόταν στον προσπορισμό κομματικών οφελών) δυσαρεστούσε τους Έλληνες πολιτικούς παράγοντες. Με την ενθάρρυνση και μελών του Λαϊκού κόμματος, οι Άγγλοι αποφάσισαν την παύση της κυβέρνησης Πλαστήρα. <ref>Γεώργιος - Κωνσταντίνος Π. Καράτσαλης : «Η ανάπλαση του ελληνικού πολιτικού συστήματος, από την Συμφωνία της Βάρκιζας ως το δημοψήφισμα για την επιστροφή του Γεωργίου Β΄», διδακτορική διατριβή, σελ 55. http://ikee.lib.auth.gr/record/130968/files/?ln=el</ref>Έτσι μια επιστολή του Νικολάου Πλαστήρα, - γραμμένη τον Σεπτέμβριο του [[1941]] (όταν ο στρατηγός βρισκόταν προ πολλού στην Γαλλία), όπου εκφραζόταν η διαφωνία του με την ελληνικές πολιτικές και στρατιωτικές επιλογές που οδήγησαν στην [[Κατοχή της Ελλάδας|Γερμανική κατοχή της χώρας]] <ref>Η επιστολή μεταξύ άλλων αναφέρει:'' «...Και το μοιραίον επήλθεν. Η Ελλάς ήχθη προς αυτοκτονίαν παρά μιας βασιλικής κυβερνήσεως δεχθείσης μετ΄απεριγράπτου αφελείας ν΄αντιμετωπίση τας δύο μεγαλυτέρας στρατιωτικάς δυνάμεις της Ευρώπης, καίτοι της υπεδείχθη υπό της συμμάχου Αγγλίας ότι η βοήθεια της θα ήταν αυστηρώς περιορισμένη. Η ανήκουστος κουφότης της Βασιλικής κυβερνήσεως υπήρξεν η αφορμή μιας τραγικής καταστροφής για της χώρας εντός ολίγων ημερών και ως να μην ήρκει ετούτο ένεκα τελείας αγνοίας των νεότερων πολεμικών μεθόδων, παρέτειναν ασκόπως τον πόλεμον δια να συντελεσθή η πράξις η τελευταία του δράματος δια την μετατροπίν εις ερείπια της ωραίας αλλά ατυχούς νήσου Κρήτης, την ευθύνην της οποίας κατά μέγα μέρος φέρει επί των ώμων του ο κ. Τσουδερός, γέννημα αυτής....»'' https://www.istorikathemata.com/2010/03/1941.html</ref> που δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 1945 στην φιλοβασιλική εφημερίδα «[[Ελληνικόν Αίμα]]», ξεσήκωσε ανοιχτά πλέον τον πολιτικό κόσμο εναντίον του και ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός πείστηκε να ζητήσει την παραίτηση της κυβέρνησής του.
- δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 1945 στην εφημερίδα «[[Ελληνικόν Αίμα]]», ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων εναντίον του, οδήγησε στην απόφασή του να παραιτηθεί.
==Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου==
|
