Κωνσταντίνος Μήτσου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Επαναφορά στην εκδοχή της TeamGale προτού αφαιρεθεί περιεχόμενο από ανώνυμη IP
Επαναφορά της προσθήκης του Lemur που είχε διαγραφεί με τα προηγούμενα
Γραμμή 12:
Κατά την υπηρεσία του στο Σώμα της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής, ο Κωνσταντίνος Μήτσου παρασημοφορήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1936 για την καταπολέμηση ληστών στο Πολυνέρι [[Νομός Γρεβενών|Γρεβενών]]. Το 1937 έγινε [[ανθυπασπιστής]]<ref>Β.Δ. της 08/05/1937 ΦΕΚ 93 (τ. Γ΄) της 08/06/1937</ref>. Δύο χρόνια αργότερα, στις 26 Μαΐου 1939 παρασημοφορήθηκε ακόμα μια φορά για την ''υπέρτατη υπηρεσία του στο Σώμα'', βράβευση που του εξασφάλισε την προαγωγή του στο βαθμό του [[ανθυπομοίραρχος|ανθυπομοίραρχου]].<ref>Β.Δ. της 01/09/1939 ΦΕΚ 228 (τ. Γ΄) Γ΄) της 28/10/1939</ref> Στον [[Αλβανικό Μέτωπο|ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41]] πολέμησε ως επικεφαλής στρατονομικού αποσπάσματος της 16ης Μεραρχίας.
 
Κατά την περίοδο της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής]] υπηρέτησε στη [[Μακεδονία (ελληνικό διαμέρισμα)|Μακεδονία]] και προήχθη λόγω παλαιότητας στον βαθμό του [[υπομοίραρχος|υπομοίραρχου]] στις 31 Οκτωβρίου 1942.<ref>Δ/γμα της 31/10/1942 ΦΕΚ 210 (τ. Γ΄) της 05/11/1942</ref> Αργότερα, συμμετείχε στην οργάνωση ''ΠΑΟ (Πανελλήνιος Απελευθερωτική Οργάνωσις)'', η οποία ήρθε σε σύγκρουση με τον [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]], ενώ μέλη της (πριν και μετά τη διάλυσή της) συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, με αποτέλεσμα η οργάνωση να κατηγορηθεί ως δωσιλογική. Στη διάρκεια του συμποσίου «Η Θεσσαλονίκη μετά το 1912» που διοργανώθηκε από το Κέντρο Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης στην αίθουσα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών ανακοινώθηκε τον Νοέμβριο του 1985 ότι σε έρευνα που διεξήγαγε στα αρχεία της [[Βέρμαχτ]] στο [[Φράιμπουργκ]] ο ιστορικός Παναγιώτης Κουπαράνης, προέκυψε ότι ο Μήτσου, το φθινόπωρο του 1943, ως στέλεχος της οργάνωσης ΠΑΟ είχε επαφές με τους Γερμανούς και ζητούσε αυτές οι επαφές «''να γίνουν με κάθε μυστικότητα''».<ref>"Ο Μήτσου ήταν συνεργάτης των Γερμανών", Τα Νέα, 2 Νοεμβρίου 1985, σελ. 10.</ref> Μετά τη διάλυση της ΠΑΟ, ο Μήτσου κατέφυγε στην Ήπειρο, όπου προσχώρησε στον ΕΔΕΣ.
 
Την περίοδο του [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|εμφυλίου πολέμου]], προήχθη στο βαθμό του [[μοίραρχος|μοίραρχου]] το Σεπτέμβριο του 1946,<ref>Β.Δ. της 25/09/1946 ΦΕΚ 269 (τ. Γ΄) της 07/10/1946</ref> και στο βαθμό του [[Ταγματάρχης|ταγματάρχη]] του Σώματος το Μάρτιο του 1949<ref>(Β.Δ. της 18/03/1949 ΦΕΚ 119 (τ. Γ΄) της 06/05/1949)</ref>. Από το Νοέμβριο του 1946 ως τον Οκτώβριο του 1949 υπηρέτησε στη ''Διεύθυνση Ασφαλείας Υψηλών Προσώπων'', ως επικεφαλής της ασφάλειας του διαδόχου και στη συνέχεια Βασιλέα [[Παύλος της Ελλάδας|Παύλου]].
 
Μεταπολεμικά ο Μήτσου ήταν ένα από τα πολλά στελέχη της ΠΑΟ που αντέδρασαν στην αναγνώριση του [[Κωνσταντίνος Γ. Παπαδόπουλος|Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου]] και του ένοπλου δοσιλογικού του τμήματος ως αντιστασιακού.<ref>Στράτος Ν. Δορδανάς, ''Η γερμανική στολή στη ναφθαλίνη. Επιβιώσεις του δοσιλογισμού στη Μακεδονία, 1945-1974'', Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 2011, σελ. 254-256.</ref>
 
<br />
 
===Ανώτερος και ανώτατος αξιωματικός του Σώματος===
Γραμμή 29 ⟶ 27 :
Στην απολογία του στον Σαρτζετάκη, ο Μήτσου υποστήριξε:
 
{{Παράθεμα|«Εξ αγάπης προς το Σώμα της Χωροφυλακής, ησθανόμην πάντοτε την αποστολήν μου ευρυτέραν της συνήθους υπηρεσιακής, και προσεπάθουν να εξυπηρετώ πάντα προσερχόμενον εις μικράς τινάς εκδουλεύσεις, εξικνουμένας μέχρι σημείου ώστε να προέρχομαι προσωπικώς εις παρακλήσεις προς τρίτους. Κατ' αυτόν τον τρόπον εδημιουργήθη ευρυτάτη λαϊκή βάσις συμπαθείας προς το πρόσωπόν μου, τοσούτο μάλλον ώστε οι παρ' εμού παρεχόμεναι εξυπηρετήσεις παρείχοντο ανεξαρήτωςανεξαρτήτως πολιτικού φρονήματος του εξυπηρετουμένου, ιδίως μάλιστα προς τους Αριστερίζοντας, επί τω τέλει, όπως διά του παραδείγματος της συμπονοίας προς αναξιοπαθούντα πρόσωπα, επαναφέρω τούτους εις την οδόν του Εθνικώς Σκέπτεσθαι, καταδεικνύων άμα ότι το Κράτος, του οποίου μίαν εκδήλωσιν δραστηριότητος εξεπροσώπουν, προσατενίζει μετά συμπαθείας προς τους έχοντας ανάγκην πολίτας του.»||
}}