Πρόγραμμα Μανχάταν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 13:
==Απαρχές και χρονολόγιο ==
Η ανακάλυψη της πυρηνικής σχάσης από τους Γερμανούς χημικούς [[Ότο Χαν]] και [[Φριτς Στράσμαν]] το 1938 και η θεωρητική εξήγηση της [[Λίζε Μάιτνερ]] και του [[Όττο Φρις]] κατέστησαν την ανάπτυξη της ατομικής βόμβας θεωρητική πιθανότητα. Υπήρχαν φόβοι ότι ένα γερμανικό σχέδιο ατομικής βόμβας θα αναπτυσσόταν πιο γρήγορα, ειδικά μεταξύ των επιστημόνων που ήταν πρόσφυγες από τη [[ναζιστική Γερμανία]] και άλλες φασιστικές χώρες.{{sfn|Jones|1985|p=12}} Τον Αύγουστο του 1939, οι Ουγγροι φυσικοί [[
Το αμερικανικό ναυτικό επιχορήγησε το Πανεπιστήμιο Κολούμπια με $ 6.000, τα περισσότερα από τα οποία ο Φέρμι και ο Σίλαρντ δαπάνησαν για την αγορά [[γραφίτης|γραφίτη]]. Μια ομάδα καθηγητών του Κολούμπια, μεταξύ των οποίων οι Φέρμι, Σίλαρντ, Γιουτζίν Τ. Μπουθ (Eugene T. Booth) και Τζον Ντάννινγκ (John Dunning), δημιούργησαν την πρώτη αντίδραση πυρηνικής σχάσης στην Αμερική, επαληθεύοντας το έργο των Χαν και Στράσμαν. Η ίδια ομάδα δημιούργησε στη συνέχεια μια σειρά πρωτότυπων πυρηνικών αντιδραστήρων (ή "πασσάλων" όπως τους αποκαλούσε ο Φέρμι) στο Πάπιν Χολ (Pupin Hall) του Κολούμπια, αλλά δεν ήταν ακόμη σε θέση να επιτύχουν αλυσιδωτή αντίδραση<ref>{{Cite web|url=https://physics.columbia.edu/home/fermi-columbia|title=Fermi at Columbia {{!}} Department of Physics|website=physics.columbia.edu|access-date=29 July 2019}}</ref>.
|