Φλέτσερ Χέντερσον: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Φλέτσερ Χάμιλτον Χέντερσον''' (''James Fletcher Hamilton Henderson, Jr.'', [[18 Δεκεμβρίου]] [[1897]] - [[29 Δεκεμβρίου]] [[1952]]) ήταν [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Αμερικανός]] πιανίστας, διευθυντής ορχήστρας, ενορχηστρωτής και [[συνθέτης]], με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη της [[τζαζ]] και του [[σουίνγκ]].

Γεννήθηκε στο [[Κάθμπερτ]] (Cuthbert) της [[Τζόρτζια]] των [[ΗΠΑ]], γιος μεσοαστικής οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν διευθυντής σχολείου και η μητέρα του καθηγήτρια [[πιάνο|πιάνου]]. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Ατλάντα, από όπου αποφοίτησε το [[1920]]. Αργότερα εγκαταστάθηκε στη [[Νέα Υόρκη]] προκειμένου να ακολουθήσει μεταπτυχιακές σπουδές [[χημεία|χημείας]] στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Εξαιτίας της αδυναμίας του να ακολουθήσει μία σταδιοδρομία ως χημικός – γεγονός στο οποίο συνέβαλε και το χρώμα του – στράφηκε στη [[μουσική]].

Αρχικά εργάστηκε σε δισκογραφικές εταιρίες όπως την ''Black Swan Records'', ως μουσικός διευθυντής και πιανίστας. Το [[1922]] ηγήθηκε της πρώτης προσωπικής του [[ορχήστρα|ορχήστρας]] και περίπου στις αρχές του [[1924]] εντάχθηκε σε αυτή ο [[Λούις Άρμστρονγκ]]. Σημαντική συνεισφορά στην ορχήστρα είχε επίσης ο μουσικός διευθυντής [[Ντον Ρέντμαν]]. Εκτός από τον Άρμστρονγκ, στην ορχήστρα συμμετείχαν κατά διαστήματα και οι [[Μπένι Κάρτερ]], [[Κόλμαν Χώκινς]], [[Ρόι Έλντριτζ]], [[Ρεντ Άλλεν]] και [[Τζο Σμιθ]]. Παρά το γεγονός πως η ορχήστρα του είχε απήχηση στο κοινό, ο ίδιος ο Χέντερσον δεν διέθετε σημαντικές ικανότητες στη διαχείρισή της, αδυνατώντας να την προωθήσει εμπορικά ή να επιβληθεί στους μουσικούς με τους οποίους συνεργαζόταν.

Ο Χέντερσον υπήρξε σημαντικός ενορχηστρωτής και το [[1934]], κάτω από το βάρος οικονομικών δυσχερειών, αναγκάστηκε να πουλήσει στον [[Μπένι Γκούντμαν]], κάποιες από τις καλύτερες του ενορχηστρώσεις. Στα τέλη της δεκαετίας του [[1930]], οι δύο μουσικοί συνεργάστηκαν όταν ο Χέντερσον συμμετείχε αρχικά ως πιανίστας στην ορχήστρα του Γκούντμαν και αργότερα ως ενορχηστρωτής, μέχρι το [[1941]]. Η συνεργασία τους υπήρξε καταλυτική για την εξέλιξη του [[σουίνγκ]]. Τα επόμενα χρόνια, ηγήθηκε διαφόρων μουσικών σχημάτων ενώ την περίοδο [[1948]] - [[1949]] περιόδευσε με την [[Έθελ Γουώτερς]].

Το [[1950]] υπέστη εγκεφαλικό, το οποίο οδήγησε σε μερική παράλυσή του. Πέθανε δύο χρόνια αργότερα, στη [[Νέα Υόρκη]].