Παύλος Α΄ της Ελλάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Βιογραφικά στοιχεία: Επιμέλεια κειμένου~~~~
Γραμμή 49:
== Η περίοδος της βασιλείας του ==
[[Αρχείο:Paul and Frederika of Greece.jpg|thumb|right|160px|Ο Παύλος και η Φρειδερίκη σε καταδρομικό των [[ΗΠΑ]] στον Πειραιά τον Μάιο του [[1947]]]]
Στις [[27 Σεπτεμβρίου]] [[1946]] επανήλθε στην [[Ελλάδα]] με τον άτεκνο [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|αδερφό]] του Γεώργιο, μετά το θάνατό του οποίου, στιςτην [[1 Απριλίου|1η Απριλίου]] [[1947|1947,]] έγινε Βασιλιάςβασιλιάς.
 
Διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στον [[Ελληνικός Εμφύλιος 1946 - 1949|εμφύλιο πόλεμο]], καθώς το βασιλικό ζεύγος επιδόθηκε με μια πρωτοφανή δραστηριότητα στη σύσταση ιδρυμάτων και φιλανθρωπικών θεσμών, αυξάνοντας σετη απίστευτοδημοφιλία βαθμότης τοΔυναστείας.<ref>Δ. γόητροΔημητράκος, της''Κώστας ΔυναστείαςΚαραμανλής. Πολιτική βιογραφία, τόμος Α΄ (1918-1961). Από την αντίσταση στην πολιτική'', εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 1989, σελ. 277.</ref> Ελέγχοντας αποτελεσματικά τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας και διατηρώντας έναν αντιφατικό ρόλο κατά την περίοδο του ελεγχόμενου κοινοβουλευτισμού, καθώς και καλλιεργώντας άριστες σχέσεις με την [[Ουάσιγκτον]], ο Παύλος εδραίωσε την εξουσία του.
 
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του οι οικονομικές απαιτήσεις των ανακτόρων προκάλεσαν αρκετές φορές το δημόσιο αίσθημα δημιουργώντας παράλληλα ένταση στις σχέσεις του με τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος με επιστολή του του προς τον βασιλιά είχε ζητήσει να μειώσει τις δαπάνες του.<ref name="Χρηστίδης">Χρηστίδης Χρήστος, ''Ο Ανένδοτος Αγώνας της Ένωσης Κέντρου, Από τις εκλογές του 1961 στην παραίτηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή'', διδακτορική διατριβή, Αθήνα 2012, σελ. 189</ref> Τον Φεβρουάριο του 1962 προκλήθηκε νέα ένταση σχετικά με το ζήτημα της προίκας της κόρης του, Σοφίας, καθώς σύμφωνα με τον νόμο που έφερε η ΕΡΕ προς ψήφιση η προίκα της πριγκίπισσας Σοφίας ενόψει του γάμου της με τον [[Χουάν Κάρλος Α΄ της Ισπανίας|Χουάν Κάρλος]] ανέρχονταν στις 300.000 δολλάρια. Το ύψος του χρηματικού ποσού προκάλεσε τις έντονες διαμαρτυρίες της αντιπολίτευσης ενώ χρησιμοποιήθηκε και ως σύνθημα στις διαδηλώσεις των φοιτητών (''"15% Προίκα στην Παιδεία και όχι στη Σοφία"''.<ref name="Μωραϊτίδης">Μωραϊτίδης Μιχάλης, ''Το φοιτητικό κίνημα στην Ελλάδα, Πολιτική ριζοσπαστικοποίηση και συλλογική δράση (1956-1964)'', διδακτορική διατριβή, Βόλος 2015, σελ. 157</ref> Αντίστοιχες διαμαρτυρίες προκλήθηκαν και τον Σεπτέμβριο του 1962 με την απόφαση της κυβέρνησης, ύστερα από έντονες πιέσεις των ανακτόρων, για αύξηση της βασιλικής χορηγίας απο τα 11.500.000 δραχμές στα 17.000.000 δραχμές<ref name="Χρηστίδης2">Χρηστίδης Χρήστος, ''Ο Ανένδοτος Αγώνας της Ένωσης Κέντρου, Από τις εκλογές του 1961 στην παραίτηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή'', διδακτορική διατριβή, Αθήνα 2012, σελ. 178</ref> Επίσης κριτική δέχτηκε για τα έξοδα διαφόρων εκδηλώσεων όπως για τους εορτασμούς της εκατονταετηρίδας του βασιλικού θεσμού με την παράλληλη πρόσκληση της βασιλικής οικογένειας της Δανίας<ref name="Χρηστίδης3">Χρηστίδης Χρήστος, ''Ο Ανένδοτος Αγώνας της Ένωσης Κέντρου, Από τις εκλογές του 1961 στην παραίτηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή'', διδακτορική διατριβή, Αθήνα 2012, σελ. 254</ref>