Ιωάννης Καστριώτης (15ος αιώνας): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Όνομα: Ο Σμίτ χρησιμοποιεί και το Γκιον
μορφοποίηση 2 παραπομπών
Γραμμή 3:
 
==Όνομα==
Η αλβανική μορφή του ονόματος (Gjon) δεν απαντάται στις μεσαιωνικές πηγές και σύμφωνα με τον Καναδό αλβανολόγο, Ρόμπερτ Έλζι, πρόκειται για [[Νεολογισμός|νεολογισμό]]<ref name=":0" />. Στις μεσαιωνικές πηγές αναφέρεται ως «Ivan», «Ivanus» και «Ιβάνης» (στον [[Λαόνικος Χαλκοκονδύλης|Χαλκοκονδύλη]]). Σε ιταλικές και βενετικές πηγές συναντάται ως «Johannes» και «Zuan». Στις τουρκικές πηγές η περιοχή του ονομάζεται «Yvan-ili» δηλ. «γη του Jovan».<ref>Schmitt, Oliver Jens, ''Skenderbeg, Der neue Alexander auf dem Balkan''O.J., 2009, σελ. 356.</ref> Από τους σύγχρονους ιστορικούς, ο αλβανολόγος [[Όλιβερ Σμιτ (ιστορικός)|Όλιβερ Σμιτ]] υιοθετεί το όνομα «Ιβάν»<ref>Scmitt O.J., 2009, σ. 32, 34, 45 κλπ.</ref> και το «Γκιον»<ref>{{Cite book|title=Religion und Kultur im albanischsprachigen Südosteuropa|first=Oliver Jens|last=Schmitt|publisher=Peter Lang|isbn=978-3-631-60295-9|year=|date=2010|location=|page=20|url=https://books.google.gr/books?id=aCdYHU9PtiIC&lpg=PA20&dq=%22gjon%20kastrioti%22&hl=el&pg=PA20#v=onepage&q&f=false|quote=σημ. 38: The most typical was Gjon Kastrioti, the father of Scanderbeg.}}</ref>.
 
==Καταγωγή==
Γραμμή 9:
 
== Δράση ==
Παντρεύτηκε τη [[Σερβία|σερβικής]] καταγωγής Βοϊσάβα, γόνο της αρχοντικής οικογένειας των Μπράνκοβιτς<ref>[http://www.tagesanzeiger.ch/kultur/buecher/Schweizer-Historiker-beleidigt-Albaner/story/19392466 Schmitt, JensO.J., Oliver (2009), Skanderbeg: Der neue Alexander auf dem Balkan, ppσσ. 44, 45.]: "''Skanderbegs Mutter Vojsava war eine Serbin aus der einflussreichen Familie Brankovic.''"</ref>. Μαζί της απέκτησε εννέα παιδιά. Γνωστά είναι τα ονόματα των γιών του: Στανίσλαος (Stanisha, ''Στάνισα''), Ρεπόζιο (Reposh, ''Ρεπός''), Κωνσταντίνος (Kostandin, ''Κοσταντίν'') και Γεώργιος (Gjergj, ''Τζερτζ'' ή ''Γκεργκ''). Επίσης είναι γνωστό το όνομα μιας κόρης του, της Μάρα, η οποία παντρεύτηκε Σέρβο ευγενή, άρχοντα του πριγκηπάτου της Ζέτας<ref>Fine 1994, σελ. 531</ref>.
 
Ηδη από το 1393, οι [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανοί]] Τούρκοι είχαν καταλάβει το Σκαντάρ (σημ. [[Σκόδρα]]), τo Ντριβάστ (σημ. χωριό Ντριστ) και άλλες θέσεις της βόρειας Αλβανίας<ref>Fine 1994, σσ. 419-20</ref>. Ωστόσο αυτές οι θέσεις επανήλθαν στον έλεγχο Αλβανών αρχηγών, οι οποίοι όμως μέχρι το 1402 είχαν ήδη καταστεί υποτελείς των Τούρκων. Το 1402, ο Καστριώτης συνόδευσε, μαζί με άλλους Αλβανούς υποτελείς, τον Οθωμανό σουλτάνο [[Βαγιαζήτ Α΄|Βαγιαζίτ]] στη Μικρά Ασία, στην εκστρατεία του τελευταίου εναντίον των Μογγόλων του [[Ταμερλάνος|Ταμερλάνου]] η οποία κατέληξε στη μοιραία [[μάχη της Άγκυρας]].<ref name=Fine422/>
Γραμμή 31:
*"Αλβανοί, Αρβανίτες, Έλληνες", Σαράντος Καργάκος, Β' Έκδοση, 2000
*Fine, John Van Antwerp, ''The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest'', University of Michigan Press, 1994, ISBN 978-0-472-08260-5
*Schmitt Jens Oliver, ''Skanderbeg: Der neue Alexander auf dem Balkan'', Pustet, 2009, ISBN 3791722298
 
==Βιβλιογραφία==