Μεσοποταμία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον 4ο αιώνα π.Χ., η Μεσοποταμία κατακτήθηκε από τον Μεγάλο Αλέξανδρο. Μετά τον θάνατο του [[Αλέξανδρος ο Μέγας|ΑλέξανδρουΜεγάλου του ΜέγαΑλεξάνδρου]], εκεί ιδρύθηκε το Ελληνιστικό βασίλειο των [[Σελευκίδες|Σελευκίδων]], το οποίο έφτασε στο απόγειό του τον καιρό του [[Αντίοχος Γ' ο Μέγας|Αντίοχου τουΜεγάλου ΜέγαΑντιόχου]]. Οι Έλληνες άποικοι ίδρυσαν στο έδαφος της Μεσοποταμίας πολλές αποικίες, στις οποίες προσήλθαν πολλοί άποικοι από την Ελλάδα ([[Μακεδονία]], [[Θράκη]], [[Επτάνησα]], [[Μικρά Ασία]], νότια Ελλάδα). Οι νέοι άποικοι ίδρυσαν πόλεις σε ανάμνηση της ιδιαίτερης πατρίδας τους (π.χ. [[Μακεδονόπολη|Μακεδονόπολις]], [[Ιθάκη Συρίας|Ιθάκη]], [[Αμφίπολις Συρίας|Αμφίπολις]], [[Αντιόχεια (ή Έδεσσα)|Έδεσσα]], [[Ανθεμουσιάς]], [[Δούρα Ευρωπός|Ευρωπός]] κ.ο.κ.), ή κατά διαταγή των βασιλέων (π.Χ. [[Σελεύκεια η επί του Τίγρη|Σελεύκεια]], [[Κτησιφών (πόλη)|Κτησιφών]], [[Αντιόχεια (η Όπιδα)|Αντιόχεια]], [[Λαοδίκεια της Μεσοποταμίας|Λαοδίκεια]], [[Άνω Απάμεια (Μεσηνής)|Απάμεια]], [[Ηράκλεια Μεσοποταμίας|Ηράκλεια]]), ή σαν στρατιωτικοί μακεδονικοί συνοικισμοί (π.χ. [[Κωμόπολις]] κ.ά.), ενώ περιοχές ονομάστηκαν από την πατρίδα τους, όπως η [[Μυγδονία (Μεσοποταμίας)|Μυγδονία]] της βορειοδυτικής Μεσοποταμίας. Το ελληνικό στοιχείο επέζησε έως και την αραβική κατάκτηση.