Ερυθρές Ταξιαρχίες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
||
Γραμμή 7:
Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ιδρύθηκαν τον Αύγουστο 1970<ref name="Yonah Alexander, Dennis A. Pluchinsky">Alexander p. 194</ref> από τον Ρενάτο Κούρτσο και την Μαρτζερίτα (Μάρα) Καγκόλ, οι οποίοι συναντήθηκαν ως φοιτητές στο Πανεπιστήμιο του [[Τρέντο]] και αργότερα παντρεύτηκαν, και ο Αλμπέρτο Φραντσεσίνι. Η γιαγιά του Φραντσεσίνι ήταν μία από τους αρχηγούς των αγροτικών συνασπισμών και ο πατέρας του ήταν εργάτης και αντιφασίστας ο οποίος είχε εκτοπιστεί στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς]].<ref>Paul Ginsborg, A History of Contemporary Italy: Society and Politics 1943-1988, (London: Penguin, 1990) p.361.</ref> Ενώ η ομάδα Τρέντο γύρω από τον Κούρτσιο είχε τις ρίζες της στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Καθολικού Πανεπιστημίου, η ομάδα Ρέτζο-Εμίλια (γύρω από τον Φραντσεσίνι) αποτελούνταν κυρίως από πρώην μέλη του FGCI (κομμουνιστικό κίνημα νεολαίας) τα οποία είχαν αποπεμφθεί από το μητρικό κόμμα εξαιτίας των εξτρεμιστικών απόψεών τους.<ref>A Jamieson. Identity and morality in the Italian Red Brigades. ''Terrorism and Political Violence'', 1990, p. 508-15</ref> Η ίδρυση των Ερυθρών Ταξιαρχιών έγινε στον απόηχο του φοιτητικού κινήματος του 1968 και την αντίσταση στο κατεστημένο που αυτό συνόδευε και του «θερμού φθινόπωρου» του 1968, μια περίοδο με αυξημένη βία στην Ιταλία. Θεωρείται η απόφαση να ξεκινήσουν ένοπλο αγώνα λήφθηκε σε συνάντηση της Μητροπολιτικής Πολιτικής Κολλεκτίβας, ενός αριστερού φοιτητικού και εργατικού κινήματος, στις 28 Νοεμβρίου 1969.<ref name=Stanford/>
Αρχικά, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ήταν ενεργές στο [[Ρέτζο νελλ’Εμίλια]] και σε μεγάλα εργοστάσια του [[Μιλάνο]]υ (όπως των Sit-Siemens, [[Pirelli]] και Magneti Marelli) και του [[Τορίνο]] ([[Fiat]]). Η πρώτη επίθεσή τους έλαβε χώρα στις 17 Σεπτεμβρίου 1970, όταν έκαψαν το αυτοκίνητο ενός εργοστασιάρχη.<ref name=Stanford>[http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77 Red Brigades] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20150718092903/http://web.stanford.edu/group/mappingmilitants/cgi-bin/groups/view/77 |date=2015-07-18 }} ''Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ''</ref> Τα μέλη της προκαλούσαν δολιοφθορές στον εργοστασιακό εξοπλισμό και εισέβαλαν σε γραφεία. Το 1972, πραγματοποίησαν την πρώτη απαγωγής τους, κρατώντας ένα προϊστάμενο της Sit Siemens για 20 λεπτά, ενώ τον φωτογράφιζαν να φοράει ένα πλακάτ που τον ανακήρυσσε φασίστα.<ref>R. Lumley, States of Emergency: Cultures of Revolt in Italy from 1968 to 1978, (Λονδίνο: Verso, 1990) p.282.</ref> Στη συνέχεια απελευθερώθηκε σώος και αβλαβής.<ref name="Franceschini">See Giovanni Fasanella and Alberto Franceschini (with an afterword by judge Rosario Priore, who investigated Aldo Moro's death), ''Che cosa sono le BR'' [https://web.archive.org/web/20080527035106/http://www.miserabili.com/2004/06/23/franceschinifasanella_che_cosa.html] ( "BRIGADES ROUGES. L'Histoire secrète des Red Brigades racontée par leur fondateur, Alberto Franceschini. Entretien avec Giovanni Fasanella." Editions Panama, 2005 [http://www.lemonde.fr/web/article/0,1-0@2-3260,36-715503,0.html a review by]{{Dead link|date=Σεπτέμβριος 2019 }} ''[[Le Monde]]''</ref> Την περίοδο 1972-1974 η δράση τους επεκτάθηκε στις πόλεις Τορίνο και [[Γένοβα]].<ref name="Norwritz">{{cite book | url=http://www.jeffnorwitz.com/SiteAssets/book-chapters/02%20The%20Italian%20Red%20Brigades.pdf | title=Armed Groups: Studies in National Security, Counterterrorism, and Counterinsurgency | publisher=Government Printing Office | author=Jeffrey H. Norwitz, Paul J. Smith | year=2008 | pages=15-28 | isbn=9780160866999 | Chapter=The Italian Red Brigades (1969–1984): Political Revolution and Threats to the State | first= | location= | page= | accessdate=2015-08-28 | archiveurl=https://web.archive.org/web/20160305113815/http://www.jeffnorwitz.com/SiteAssets/book-chapters/02%20The%20Italian%20Red%20Brigades.pdf | archivedate=2016-03-05 | url-status=dead }}</ref> Τον Ιούνιο του 1974, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες πραγματοποίησαν την πρώτη τους δολοφονία, σκοτώνοντας δύο μέλη του ιταλικού νεοφασιστικού κόμματος [[Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα]] (Movimento Sociale Italiano - MSI) στη [[Πάντοβα]] κατά τη διάρκεια επίθεσης στα γραφεία του κόμματος.
Τον Σεπτέμβριο του 1974, οι ιδρυτές των Ερυθρών Ταξιαρχιών Ρενάτο Κούρτσιο και Αλμπέρτο Φραντσεσίνι συνελήφθησαν από τον Κάρλο Αλμπέρτο Νταλά Τσιέζα και καταδικάστηκαν σε 18 έτη φυλάκιση. Η σύλληψη έγινε εφικτή χάρις στον «Φράτε Μίτρα», γνωστό και ως Σιλβάνο Τζιρότο, ένα πρώην μοναχό ο οποίος διείσδυσε στις Ερυθρές Ταξιαρχίες για λογαριασμό των ιταλικών υπηρεσιών ασφαλείας<ref>[http://www.robertobartali.it/english.htm Brigate Rosse and Moro Kidnappig: secrets and lies] {{en}}</ref>. Ο Κούρτσιο απελευθερώθηκε από ένα ένοπλο των Ερυθρών Ταξιαρχιών, αλλά ξανασυνελήφθη λίγο αργότερα.
| |||